Η κρίση όπου βιώνουμε στην Ελλάδα την τελευταία δεκαετία δεν είναι μονάχα οικονομική αλλά πρωτίστως θεσμική. Όλοι έχουν συμφωνήσει με την παραδοχή ότι ο κύκλος του μεταπολιτευτικού συστήματος έχει κλείσει αλλά δυστυχώς πέραν αυτής της διαπίστωσης απουσιάζει η ουσιαστική προσέγγιση.
Από πολλούς το τέλος της μεταπολίτευσης οριοθετείτε μόνο ως το τέλος του λαϊκισμού και η απαρχή της εποχής της αλήθειας και του ρεαλισμού.
Το τέλος όμως ενός συστήματος όπου έχει οδηγήσει την χώρα μας σε βαθύ τέλμα οφείλει να αναλύει και όλες τις παθογένειες του συστήματος όπου μας οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση.
Οι παθογένειες όλων των υποσυστημάτων όπως το Πολιτικό, το Οικονομικό, η Δικαιοσύνη, η Δημόσια Διοίκηση, η Παιδεία, η Υγεία κ.α. όπου απαρτίζουν το συνολικό σύστημα λειτουργίας της μεταπολίτευσης είναι ζωτικής σημασίας να καταγραφούν και να αναδειχθούν.
Η λειτουργία ενός νέου ελπιδοφόρου συστήματος οφείλει να βασίζεται σε μια νέα θεσμική λειτουργία η οποία θα διορθώνει τις παθογένειες της μεταπολίτευσης και θα ανοίγει νέους δρόμους σε στέρεα βάση για την ανάπτυξη και την ευημερία της Ελλάδας.
Η μετεξέλιξη της χώρας μας σε μια σύγχρονη Δημοκρατία συναρτάται από την εμβάθυνση της Δημοκρατίας σε όλα τα λειτουργικά υποσυστήματα και οφείλει να βασίζεται πρωτίστως στις τοπικές κοινωνίες και την ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών στα πολιτικά δρώμενα. Η ενίσχυση του ρόλου και των αρμοδιοτήτων των Δήμων στα πλαίσια μιας αποκεντρωμένης Διοίκησης, συνιστά ζωογόνο στοιχείο για την ενεργοποίηση των πολιτών στην άσκηση της πολιτικής και μιας ελπιδοφόρας πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής ανασυγκρότησης.
Οι ενεργοί πολίτες σημαίνει ζωντανές κοινωνίες, ισχυροί Δήμοι, ισχυρή οικονομία, καταδεικνύοντας σε όλο τον κόσμο ότι μάθαμε από τα λάθη μας, βρήκαμε την δύναμη και τα διορθώσαμε και πορευόμαστε πλέον ατενίζοντας το μέλλον με σιγουριά και αισιοδοξία!
Επιχειρηματίας, Συγγραφέας
