Ανακοίνωση εξέδωσε ο σύλλογος ΠΕ εκπαιδευτικών Πειραιά η Πρόοδος με την οποία στρέφεται κατά της αξιολόγησης στην εκπαίδευση 

Αναλυτικά η ανακοίνωση

Το τρίτο μνημόνιο, αυτό που ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2015, αναφέρει ρητά την  εφαρμογή της αξιολόγησης στην εκπαίδευση ως μία από τις υποχρεώσεις της ελληνικής πλευράς. Ο υπουργός Παιδείας έχει επανειλημμένα προβεί σε σχετικές δηλώσεις, για την αντιμετώπιση  του θέματος.

Τα δύο αυτά δεδομένα μας υποχρεώνουν να υπενθυμίσουμε (για μια ακόμη φορά) τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το ζήτημα εμείς οι εκπαιδευτικοί. Με αυτή την προκαταβολική υπενθύμιση,  επιδιώκουμε να συμβάλλουμε τόσο στην ουσιαστική αντιπαράθεση μεταξύ διαφορετικών αντιλήψεων για το σχολείο, όσο και στην προετοιμασία για τις αναγκαίες μάχες στο πεδίο αυτό. Η αναμέτρηση ανάμεσα στο σχολείο του φόβου και της αξιολόγησης από τη μια και στο σχολείο της συνεργασίας από την άλλη συνεχίζεται.

Καλούμε τη ΔΟΕ να αναλάβει ανάλογες πρωτοβουλίες.

Καλούμε το υπουργείο Παιδείας να εγκαταλείψει κάθε σκέψη ή σχεδιασμό που, μέσα από τη θεσμοθέτηση διάφορων μορφών αξιολόγησης, προωθεί το σχολείο του φόβου, του ανταγωνισμού και της χειραγώγησης.

Ακολουθεί το κείμενο το οποίο διακίνησε ο σύλλογος μας στα σχολεία του. Η συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων (450) το έχει υιοθετήσει συνυπογράφοντας το.

Πρόκειται λοιπόν για ένα συλλογικό κείμενο θέσεων και αρχών του συλλόγου μας.

ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΠΕΙΡΑΙΑ Η ΠΡΟΟΔΟΣ

«Η ΠΡΟΟΔΟΣ»

Υπερασπιζόμαστε το σχολείο της συνεργασίας απέναντι στο σχολείο του φόβου

Οι εκπαιδευτικοί του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Π.Ε. Πειραιά «Η Πρόοδος», που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, εκφράζουμε την πλήρη διαφωνία μας σε κάθε σκέψη για επαναφορά των πολιτικών αξιολόγησης. Βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά τη ματαίωση αυτών των πολιτικών. Βρισκόμαστε δύο χρόνια μετά τη νίκη του αγώνα των εκπαιδευτικών ενάντια τους.

Οι εκπαιδευτικοί δεν φοβόμαστε τις λέξεις. Εναντιωθήκαμε και εναντιωνόμαστε σε πολιτικές. Η αντίθεσή μας στην αξιολόγηση δεν είναι φοβία. Είναι η αγωνία μας και ο αγώνας μας για το δημόσιο σχολείο και τη δουλειά μας. Κάθε πολιτική, όποτε κι αν αυτή εκδηλωθεί, από αυτή την πλευρά θα την εξετάσουμε. Ούτε οι λέξεις ούτε οι ταμπέλες θα καθορίσουν τη στάση μας. Το περιεχόμενο είναι αυτό που θα μετρήσουμε. Και με βάση αυτό θα κινηθούμε. Θα παλέψουμε ενάντια σε κάθε πολιτική που θα προωθεί το σχολείο του φόβου. Αντίθετα, θα εξαντλήσουμε κάθε περιθώριο για την οικοδόμηση του σχολείου της συνεργασίας.

Σήμερα διακηρύσσουμε ξανά την  αποφασιστικότητα μας να αντισταθούμε σε κάθε πολιτική που: 

  • ενισχύει τον ανταγωνισμό, τον ατομικισμό και την αλληλο-υπονόμευση μεταξύ των εκπαιδευτικών
  • κατηγοριοποιεί με κοινωνικά άδικο τρόπο τα σχολεία -  αξιολογώντας τα στη βάση των επιδόσεων τους, παρά το γεγονός ότι αυτές καθορίζονται κυρίως κοινωνικά,
  • Κατηγοριοποιεί τους εκπαιδευτικούς με βάση την επίδοση των μαθητών τους και προετοιμάζει το έδαφος για την μισθολογική καθήλωση ή την απόλυσή τους,
  • καταπνίγει την ελεύθερη σκέψη των εκπαιδευτικών και στερεί από τα σχολεία τη δημιουργικότητα, την αφοσίωση και την επινοητικότητα των λειτουργών της, 
  • Τυποποιεί και ελέγχει τη διδασκαλία μετατρέποντάς την από πολιτική πράξη σε τεχνική διαδικασία.
  • προωθεί την καταθλιπτική κυριαρχία της φροντιστηριακής παιδαγωγικής, δηλαδή  της εκγύμνασης στις περιορισμένες δεξιότητες που απαιτούν τα τεστ,
  • ευνοεί την αυθαιρεσία των «στελεχών» έναντι των αξιολογούμενων,
  • δημιουργεί μια δεύτερη ζωή στα σχολεία, τη ζωή των «χαρτιών», των «πιστοποιήσεων», της συλλογής μορίων, και των «διδασκαλιών – θεατρικών παραστάσεων» μπροστά στους αξιολογητές,
  • αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα των σχολείων – π.χ. τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία, την κοινωνική ανισότητα των σχολικών επιδόσεων εν μέσω διογκούμενης φτώχειας και τις αλλαγές που επιφέρουν στην παιδική ηλικία και στη γνώση οι νέες τεχνολογίες.

Κάθε επαναφορά των πολιτικών αυτών θα μας βρει επίσης αντίθετους  γιατί  βλάπτει τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών, καθώς προωθεί τις απολύσεις των εκπαιδευτικών και συνδέει το μισθό με τη βαθμολογία των αξιολογητών.

Οι πολιτικές αυτές, όπως κι αν ονομάζονται, χτίζουν το σχολείο του φόβου, της υποταγής, του ανταγωνισμού και του θεατρινισμού. Εμείς θέλουμε τα σχολεία να μετατραπούν σε κοινότητες εκπαιδευτικής πράξης που θα αγωνίζονται και θα δουλεύουν συλλογικά και δημοκρατικά για τη μείωση της σχολικής ανισότητας, την κριτική συνειδητοποίηση των μαθητών, τη βελτίωση των επιδόσεων και το σεβασμό της παιδικής ηλικίας.