Για τα μεγάλα ερωτήματα που αφορούν την ιεροσύνη στη χώρα μας αλλά και παγκοσμίως, την οικονομική κρίση αλλά και την …πρόταση του οίκου GUCCI να κάνει επίδειξη μόδας στον ιερό χώρο της Ακρόπολης, συνομίλησε σήμερα το πρωί ο Μακαριότατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδας κ.κ. Ιερώνυμος με τους μαθητές της Ελληνογερμανικής Αγωγής στην Παλλήνη.
Ειδικά για το θέμα της επίδειξης μόδας που έχει γίνει viral από το πρωί στα κοινωνικά δίκτυα, ο κ. Ιερώνυμος δεν έκρυψε την αντίθεση του και δήλωσε ότι: «Είμαστε σε παρακμή. Αν ζεις στην Αμερική, είναι λογικό να σκέφτεσαι τέτοιες ερωτήσεις. Τι κοστίζει το ένα, τι το άλλο, τι κοστίζει η ζωή. Η θέση μου είναι όχι, γιατί αρκετά έχει αποιερωθεί η ζωή μας. Δεν πουλιούνται όλα. Ούτε πρέπει να θυσιάζουμε τα πάντα. Ο σεβασμός και η αξιοπρέπεια δεν θυσιάζονται».
«Όταν κάτι αποιεροποιείται, τότε ευτελίζεται και γίνεται εμπόρευμα και μάλιστα εμπόρευμα φθηνό. Έτσι συμβαίνει και με τον έρωτα. Όταν αποιεροποιείται, ευτελίζεται. Δεν δίδονται όλα. Υπάρχουν στη ζωή τα ιερά. Αυτά δεν πουλιούνται».
Όπως είναι γνωστό ο διεθνής οίκος μόδας ζήτησε την διοργάνωση μιας εκδήλωσης υψηλής ραπτικής στην Ακρόπολη, αλλά το αίτημα του απορρίφθηκε από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
Στο αίτημα του είχε αναφέρει ότι ως ένδειξη ευγνωμοσύνης και σεβασμού προς την πολιτιστική κληρονομιά της Ελλάδας,
να προβεί σε χορηγία (που διέρρευσε ότι θα φτάνει τα 2 εκ. ευρώ) στα αναστηλωτικά έργα της Ακρόπολης ή σε οργανισμό που θα υπεδείκνυε η Υπηρεσία. Ανέφερε δε ακόμη ότι τα οφέλη που θα προέκυπταν από τη διαφημιστική δαπάνη, αλλά και από τον ευρύτερο τηλεοπτικό χρόνο προβολής των μνημείων και της Αθήνας, που σε βάθος χρόνου θα έφταναν τα στα 55 εκ. ευρώ.
Κατά τα άλλα ο Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος συζήτησε με τους νέους σειρά θεμάτων, κεντρικό ανάμεσα στα οποία ήταν η πολυετής κοινωνική και οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας.
«Η κρίση είναι πρώτα πνευματική και στη συνέχεια οικονομική. Η πνευματική κρίση είναι αυτή που μας οδηγεί σε δύσκολες καταστάσεις. Δεν είναι η πρώτη φορά που βιώνουμε κρίση. Όμως η κρίση δεν είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι η παρακμή και παρακμή είναι η αλλοίωση της ανθρώπινης φύσης» είπε στην ομιλία του ο κ. Ιερώνυμος.
«Ο άνθρωπος γίνεται μοναχικός και ξένος προς τον εαυτό του, γίνεται μονομερής. Η σοφία χωρίζεται στα δύο, σε αυτή που παίρνουμε από το σχολείο και τις σπουδές, την κοσμική σοφία. Όμως μόνο με αυτήν μπορεί να γίνουμε και επικίνδυνοι άνθρωποι. Υπάρχει η άνωθεν κατερχόμενη σοφία, αυτή που μαθαίνει στον άνθρωπο να μοιράζεται, να προσφέρει. Εκεί που συναντιούνται αυτά τα δύο είδη σοφίας, εκεί βρίσκουμε τον χαρισματικό άνθρωπο, το πρότυπο και αυτό ακριβώς λείπει σήμερα. Λείπουν πρότυπα. Αν δεν υπάρξουν πρότυπα, δεν θα υπάρξουν και αλλαγές σε όσα είναι άσχημα γύρω μας» δήλωσε.
Το λόγο όμως πήραν και τα παιδιά τα οποία και πήραν μια …συνέντευξη στον Αρχιεπίσκοπο.
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζει η γενιά μας;
Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι αν συνειδητοποιούμε όλοι τον κίνδυνο και κατά πόσο τον συνειδητοποιούμε. Σήμερα έχουν αλλάξει τα πράγματα από την εποχή μου. Στα χρόνια μου τα αγόρια φορούσαμε ένα καπέλο με ένα νούμερο, το δικό μου ήταν το 244. Με αυτό μας ήλεγχαν εύκολα οι γονείς και οι καθηγητές μας για το πού πηγαίναμε, τι λέγαμε, τι ακούγαμε, ακόμα και για την ταινία που βλέπαμε στον κινηματογράφο. Εσείς σήμερα είστε ελεύθεροι. Αλλά υπάρχει μία προϋπόθεση, να μπορείτε να διαλέγετε, να επιλέγετε. Αυτό ονομάζεται διάκριση. Σήμερα χτίζετε εσείς μόνοι σας υπεύθυνα τη ζωή σας. Διαλέγετε και η επιλογή αυτή σημαίνει ευθύνη. Η ελευθερία είναι πια εύκολη. Ο κίνδυνος είναι να μου επιτρέπονται όλα, αλλά εγώ να μπορώ να επιλέγω όσα θα με βοηθήσουν. Μπορείτε σήμερα να κάνετε ό,τι θέλετε, αλλά πρέπει να έχετε τη διάκριση στις επιλογές σας για όσα θέλετε να ζήσετε.
Ποια είναι η σημαντικότερη αρετή και τα πολυτιμότερα εφόδια, για να προχωρήσουν οι νέοι στη ζωή τους;
Είστε ακόμα παιδιά, είστε στη φάση που ψάχνετε τον εαυτό σας. Ζείτε αυτό το ανακάτεμα του εαυτού. Θα πρέπει να στοχεύετε να γίνετε αυτό που θέλετε, να μη φοβάστε τις αλλαγές γύρω σας και μέσα σας, να μην υποστέλλετε τη σημαία στα όνειρά σας. Το βασικότερο εφόδιο είναι ο χαρακτήρας του ανθρώπου, οι στόχοι που βάζει, το ξεκαθάρισμα μέσα του, η υπομονή, η επιμονή, τα πρότυπα που έχει και η σχέση του με τους άλλους ανθρώπους. Είναι ένα πλέγμα ο εφοδιασμός μας για τη ζωή. Είναι πάρα πολλά αυτά που θα χρειαστείτε, κυρίως όμως είναι η σχέση που θα έχετε με τον εαυτό σας και τους άλλους.
Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε το δρόμο της ιεροσύνης; Κατά τη διάρκεια της πορείας σας αμφισβητήσατε ποτέ τον Θεό;
Είχα από πολύ μικρή ηλικία πολύ καλή σχέση με την εκκλησία. Ήμουν ένα παιδί που πήγαινα πάντα στην εκκλησία, αγαπούσα πολύ το χώρο αυτό και αγαπούσα πολύ να βοηθάω τους άλλους ανθρώπους. Τελείωσα τη Φιλοσοφική, την Αρχαιολογική και τη Θεολογική Σχολή. Θα γινόμουν ένας πολύ καλός αρχαιολόγος, ένας πολύ καλός καθηγητής Πανεπιστημίου, όμως κάποια στιγμή συνάντησα ένα γέροντα, αυτόν που επινόησε τη νοηματική γλώσσα. Εκείνος άλλαξε την πορεία της ζωής μου. Φτιάξαμε μαζί ένα οικοτροφείο, για να μπορούν παιδιά που δεν είχαν τη δυνατότητα να παρακολουθούν το σχολείο. Από τότε αποφάσισα ότι στη ζωή μου θέλω να βοηθάω τους άλλους. Για το αν αμφισβητώ τον Θεό; Κάθε μέρα. Και τότε και τώρα. Όμως το παλεύω.Βαφτιζόμαστε σε πολύ μικρή ηλικία χωρίς να είναι συνειδητή επιλογή μας η χριστιανική πίστη. Πολλοί είναι κατ’ όνομα Χριστιανοί, αλλά δεν πιστεύουν. Γιατί να μη βαφτιζόμαστε αργότερα;
Πολλά πράγματα καθιερώνονται από την κοινωνία. Κάποτε αυτό το θεωρούσαν φυσικό και έτσι επιβλήθηκε. Πολλές φορές κάνουμε το λάθος να συγκρίνουμε σημερινά γεγονότα με παλαιότερα. Δεν επαναλαμβάνονται ποτέ τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο, όπως δεν περνάει ποτέ το ίδιο νερό από το ποτάμι. Η πρώτη φορά κρύβει μέσα της το ξεκίνημα. Δεν αποκλείεται αυτό που γίνεται σήμερα με τη βάφτιση μηχανικά κάποια στιγμή στο μέλλον να αλλάξει. Όμως σημασία έχει το μυστήριο. Και το ίδιο το μυστήριο δεν χάνει σε καμία περίπτωση την αξία του.Με αφορμή τα λόγια του Ελύτη ότι κάθε άνθρωπος που φεύγει από τη ζωή είναι ταυτόχρονα και αναχωρητής και ερχόμενος, ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η στάση μας απέναντι στο θάνατο; Να τον αντιμετωπίζουμε με φόβο ή με ελπίδα;Δεν το έχω λύσει ακόμα αυτό. Το ψάχνω κι εγώ. Εξαρτάται πώς βλέπουμε τη ζωή μας και τον εαυτό μας. όταν μεγαλώσετε, θα βάλετε τα πράγματα και την αγάπη σε βαθμίδες. Αν στη ζωή νιώθουμε ότι ο Θεός μας αγαπάει, τότε έχουμε εμπιστοσύνη. Αν βλέπουμε τον Θεό ως τιμωρό, εκεί καλλιεργείται φόβος. Η στάση μας στο θάνατο εξαρτάται από τη στάση μας στη ζωή. Όμως σημασία έχει πώς περνάει κανείς τη ζωή του. Και αυτό που πρέπει να έχουμε στον νου μας είναι ότι η ζωή πρέπει να περνάει με αγάπη.
Στο τέλος ο Αρχιεπίσκοπος χαιρέτησε προσωπικά έναν έναν όλους τους μαθητές και τους πρόσφερε ένα σταυρό μαζί με την ευλογία του.
