Τα «παίζει όλα για όλα» η κυβέρνηση, διαπιστώνοντας ότι τελεί υπό καθεστώς σταθερής και επιταχυνόμενης κατάρρευσης, και επιδιώκει να διαμορφώσει συνθήκες πολιτικού αδιεξόδου, αδιαφορώντας για τις κυριολεκτικά καταστροφικές συνέπειες που μια τέτοια κατάσταση μπορεί να έχει για τη χώρα. Το Μαξίμου, με άλλα λόγια, δείχνει αποφασισμένο να οδηγήσει σε πολιτικό χάος τη χώρα, διαπιστώνοντας ότι όλες οι τελευταίες δημοσκοπήσεις όχι μόνο καταγράφουν τη σαφέστατη εκλογική υπεροχή της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και παγιώνουν μια διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ σε διψήφιο ποσοστό. Ετσι, δημιουργείται και η αίσθηση -ασχέτως αν θα επαληθευθείότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα μπορούσε να επιτύχει -υπό συγκεκριμένες προϋποθέσειςακόμη και αυτοδυναμία. Πράγματι, η πλέον πρόσφατη δημοσκόπηση που έγινε από την εταιρεία Metron Analysis κατέδειξε μια διαφορά 10,2 ποσοστιαίων μονάδων, με τη διαφορά αυτή να αυξάνεται στις 14,6 μονάδες με αναγωγή επί των έγκυρων ψηφοδελτίων.
Είχαν προηγηθεί δημοσκοπήσεις της Marc, που κατέγραψε διαφορά 14,1 ποσοστιαίων μονάδων, του Βεργίνα TV, με διαφορά επίσης 10 ποσοστιαίων μονάδων, χωρίς αναγωγή, και της Prorata, με 12 ποσοστιαίες μονάδες. Υπό το βάρος αυτών των διαμορφούμενων, ιδιαίτερα αρνητικών, συνθηκών για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον πρωθυπουργό, αυτό που απασχολεί τον Αλέξη Τσίπρα είναι πλέον ο τρόπος με τον οποίο η αποτυχούσα για πρώτη φορά Αριστερά θα δυσχεράνει τη διακυβέρνηση του βασικού του πολιτικού αντιπάλου, αφού γνωρίζει ότι την εξουσία πρόκειται ούτως ή άλλως να τη χάσει! Το σχέδιο που έχουν κατά νου στο Μαξίμου είναι να αποτελέσει η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας «μια παρένθεση της Δεξιάς», γεγονός που σημαίνει ότι μια κυβέρνηση της Ν.Δ. υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη δεν θα κατορθώσει να αντέξει στην εξουσία υπό το βάρος των μνημονιακών υποχρεώσεων που της αφήνει ως πολιτική κληρονομιά ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι έτσι θα οδηγηθούμε πάλι σε εκλογές με απλή αναλογική, η οποία ευνοεί τα μικρά κόμματα -με τα οποία θα επιδιώξει συνεργασία ο ΣΥΡΙΖΑ-, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που έχει σαφή απώλεια ποσοστών! Στον ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν -και προφανώς απηχούν τις απόψεις του Αλέξη Τσίπρα και μεταφράζουν το σχέδιό τουότι η μεν Νέα Δημοκρατία θα είναι το πρώτο κόμμα, αλλά οι συνθήκες -τις οποίες θα επιχειρήσουν να επηρεάσουνδεν θα επιτρέψουν στον Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι πρωθυπουργός. Bεβαίως, για να συμβεί αυτό, πρέπει να συντρέξουν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, των οποίων πάντως δεν είναι σίγουρο ότι μπορεί να είναι χειριστής ο ΣΥΡΙΖΑ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΣΧΗΜΑ
Πρώτον, στην περίπτωση που δεν επιτύχει η Ν.Δ. αυτοδυναμία, θα πρέπει όντως, ως πρώτο κόμμα, να μην μπορεί να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία με τη συμμετοχή κάποιων εκ των λοιπών κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή. Και, αναγκαστικώς να ζητηθεί η συνεργασία και του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα οικουμενικό πλέον σχήμα. Στην εκδοχή αυτή εναποθέτει τις ελπίδες του ο Αλέξης Τσίπρας, υπολογίζοντας ότι, προκειμένου να αποφευχθούν εκλογές και μάλιστα με απλή αναλογική -που όλοι γνωρίζουν τι θα σημαίνει-, ο κ. Μητσοτάκης, αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της κατάστασης και πού αυτή θα οδηγούσε τη χώρα, θα αναγκαζόταν να αποδεχθεί τον εκβιασμό του να μην είναι ο ίδιος πρωθυπουργός. Και να στηρίξει μια κυβέρνηση στην οποία θα συμμετέχει μεν η Ν.Δ., αλλά πρωθυπουργός θα είναι άλλο πρόσωπο. Οι πρόσθετοι λόγοι -πέραν της υπεύθυνης πολιτικής στάσηςγια τους οποίους κατά τον ΣΥΡΙΖΑ θα αποδεχόταν τον εκβιασμό αυτόν ο κ. Μητσοτάκης θα ήταν ότι: α) με τη διενέργεια αμέσως νέων εκλογών με απλή αναλογική θα ήταν δυνατόν να επιτύχει συνεργασίες ο ΣΥΡΙΖΑ με πλείονα του ενός κόμματα από αυτά που θα έμπαιναν στη Βουλή, λόγω της απλής αναλογικής, β) θα υπήρχε έτσι η πιθανότητα να βρεθεί εκτός κυβερνητικού σχηματισμού η Ν.Δ., τη στιγμή κατά την οποία σε ένα οικουμενικό σχήμα, αλλά χωρίς πρωθυπουργό τον Μητσοτάκη, η Νέα Δημοκρατία θα είχε τον πρώτο κυβερνητικό λόγο. Η δεύτερη προϋπόθεση για να επιτύχει το σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ είναι να εκβιάσει τη νέα προσφυγή στις κάλπες με απλή αναλογική, μη αποδεχόμενος να στηρίξει μια πολυκομματική κυβέρνηση ελλείψει αυτοδυναμίας μεν, αλλά με υποχρεωτική συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ για την εξασφάλιση κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας στην κυβέρνηση.
Θέλει τα νέα μέτρα να «κάψουν» τη Ν.Δ.
Η εξώθηση των πολιτικών πραγμάτων σε εξελίξεις που περιγράφονται στη διπλανή σελίδα έχει και τη γενεσιουργό αιτία της στο εξωτερικό. Πράγματι, υπό την αφόρητη πλέον οικονομική πίεση που προκαλείται από το ναυάγιο στο Eurogroup και την απροθυμία των Ευρωπαίων να ασχοληθούν με το ελληνικό ζήτημα, χωρίς την προηγούμενη αποδοχή από την ελληνική κυβέρνηση των μεταρρυθμίσεων που της υπαγορεύονται, ο πρωθυπουργός φαίνεται αποφασισμένος να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές μέσα στο 2017. Αλλωστε, γνωρίζει και ο ίδιος ότι μέσα στο ίδιο του το κόμμα έχει παύσει να είναι το ισχυρό χαρτί που ήταν στο παρελθόν. Ετσι, κατά την εκτίμηση του ίδιου και των στενών συνεργατών του, μέσω των εκλογών, που κατά τα άλλα θα ήθελε να τις αποφύγει για να παραμείνει στην εξουσία:
α) Αποφεύγει να πάρει τα νέα δυσμενή μέτρα που του επιβάλλουν οι δανειστές, θεωρώντας ότι είτε την «καυτή πατάτα» θα την πάρουν άλλα πολιτικά χέρια είτε το πολιτικό κόστος θα το επωμισθούν πολλοί -όπως θα αναλυθεί κατωτέρωκαι όχι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ.
β) Κατορθώνει να διατηρήσει κάποια ποσοστά στην κοινωνία, ώστε να μην υποστεί εκλογική συντριβή όσο παραμένει στην εξουσία, φτωχοποιώντας συνεχώς τους Ελληνες πολίτες.
γ) Παραμένει μεταξύ των ρυθμιστών στην πολιτική ζωή, καθώς, στην περίπτωση που δεν πιάσει αυτοδυναμία η Νέα Δημοκρατία, θα πρέπει να υπάρξει συνεννόηση για σχηματισμό κυβέρνησης με πλείονες πολιτικές δυνάμεις και, βεβαίως, με το δεύτερο κόμμα, που θα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως περιγράφηκε.
Τα σχέδιά τους στο Μαξίμου τα καταστρώνουν θεωρώντας πως η διασπορά ψήφων θα είναι μεγάλη και, επομένως, παρά το γεγονός ότι έχουν συνειδητοποιήσει πως η διαφορά από τη Νέα Δημοκρατία θα είναι επίσης μεγάλη, εντούτοις για τη συγκρότηση κυβέρνησης θα χρειαστεί να συνεργαστούν περισσότερα κόμματα και δεν θα καταστεί δυνατό ένα απλώς δικομματικό σχήμα, όπως σήμερα. Πέραν της πίεσης που δημιουργείται για την κυβέρνηση και η οποία την εξωθεί σε προσφυγή στις κάλπες, ο κ. Τσίπρας μπορεί να χρησιμοποιήσει ως επιχείρημα και άλλοθι για μια τέτοια εκλογική προοπτική και το γεγονός ότι, ούτως ή άλλως, και άλλες χώρες βρίσκονται σε προεκλογική περίοδο. Επιπλέον, η κυβέρνηση έχει διαπιστώσει πια ότι οι συνεταίροι μας δεν πρόκειται να ασχοληθούν ιδιαίτερα με το ελληνικό πρόβλημα, για τους εξής λόγους:
Πρώτον, υπάρχει κόπωση με τα πισωγυρίσματα της ελληνικής κυβέρνησης. Είναι ενδεικτικό ότι η Κομισιόν συντάχθηκε απολύτως με τις θέσεις του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, που το θέλει να συμμετέχει ούτως ή άλλως στο ελληνικό πρόγραμμα.
Δεύτερον, ο εκλογικός πυρετός που υπάρχει στην Ευρώπη (Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία) έχει στρέψει την προσοχή των χωρών αυτών και των πολιτικών τους που παίζουν ρόλο στο ελληνικό πρόβλημα (Ντάισελμπλουμ, Σαπέν, Μοσκοβισί, Σόιμπλε) στο εσωτερικό τους πρόβλημα.
Ο ρόλος της Γεννηματά
Ολα αυτά μπορεί να συμβούν και κατά άλλον τρόπο, αν μάλιστα έχει κατορθώσει ο κ. Τσίπρας να παρασύρει στο συγκεκριμένο πολιτικό παιχνίδι και την κ. Φώφη Γεννηματά. Πράγματι, αξίζει αξιολόγησης η στάση της κ. Γεννηματά και της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Υποστηρίζεται, συγκεκριμένα, ότι η εμμονή της προέδρου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης στη γραμμή των ίσων αποστάσεων και από τα δύο κόμματα μπορεί μεν να δημιουργεί μια συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα για τη ΔΗ.ΣΥ., πιο συγκεκριμένη πάντως από τη σημερινή θολή που έχει, όμως καταδικάζει τη χώρα σε νέα προσφυγή στις κάλπες, στην περίπτωση που η Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να σχηματίσει κυβέρνηση με τη Δημοκρατική Συμπαράταξη, αλλά εκείνη θα αρνείτο τη συνεργασία αυτή, όπως τουλάχιστον φαίνεται μέχρι σήμερα.
Προφανώς, η στάση αυτή υπαγορεύεται από το γεγονός ότι το κόμμα, στο οποίο κύριος κορμός είναι το ΠΑΣΟΚ, παραμένει καθηλωμένο γύρω στο 6%-6,5%, ενώ η ηγεσία του πιστεύει ότι με νέες εκλογές και απλή αναλογική θα ωφεληθεί περισσότερο και θα αυξήσει τα ποσοστά του. Βεβαίως, το αποτέλεσμα της απλής αναλογικής θα είναι κυριολεκτικώς το πολιτικό χάος, καθώς η ανάγκη να συνεννοηθούν πλείονες των δύο πολιτικοί αρχηγοί -και αφού θα έχουν προηγηθεί εκλογικές συνθήκες μεγάλης πόλωσηςθα φέρει τη χώρα σε κατάσταση επικίνδυνης ακυβερνησίας. Και βεβαίως εγγύτερα στη χρεοκοπία και στη δραχμή.
