Της ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ-εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
Η κυβέρνηση βαδίζει στην κόψη του… κόφτη, καθώς το επόμενο χρονικό διάστημα θα καθορίσει εάν στην τελική λύση για το χρέος θα συμμετάσχει και το ΔΝΤ ή θα βρεθεί μια μεσοβέζικη, συμβιβαστική λύση, που θα περιλαμβάνει μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων το 2018 με την απλή συνδρομή του Ταμείου.Η πρώτη λύση, δηλαδή ένα σφιχτό χρονοδιάγραμμα για το χρέος, είναι σίγουρα αυτό που επιθυμεί η κυβέρνηση, χωρίς όμως την ενεργή εμπλοκή του Ταμείου, καθώς αυτό θα σήμαινε ενεργοποίηση του κόφτη μέσα στο 2017. Και αυτό γιατί το ΔΝΤ θεωρεί ότι τα μέτρα που έχουν ανακοινωθεί για το 2017 δεν επαρκούν για να πιαστεί ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος του 1,75%. Πριν από λίγες ημέρες, μάλιστα, εκπρόσωπος του Ταμείου είχε εκτιμήσει ότι τα μνημονιακά μέτρα επαρκούν για να πιαστούν οι στόχοι του 1,5%. Στην περίπτωση αυτή, για να καλυφθεί η διαφορά μεταξύ του 1,5% και του 1,75% εκτιμάται ότι θα απαιτηθούν νέα μνημονιακά μέτρα.
Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται ότι παρασκηνιακά η συζήτηση έχει ξεκινήσει και επιμένουν ότι η κυβέρνηση πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αποφύγει αυτό τον νέο σκόπελο. Το Μέγαρο Μαξίμου ωστόσο επιμένει ότι θα βρεθεί λύση και αφήνει να εννοηθεί ότι η συμμετοχή του Ταμείου μπορεί να γίνει και με άλλο τρόπο. Δηλαδή με αναβάθμιση του ρόλου του χωρίς χρηματοδότηση. Αρα και χωρίς μέτρα…Είναι χαρακτηριστικό άλλωστε ότι η κυβέρνηση αρνείται, για πολιτικούς και επικοινωνιακούς λόγους, ότι θα υπάρξει οποιαδήποτε συμφωνία για το χρέος που θα περιλαμβάνει και ένα 4ο Μνημόνιο. Μάλιστα, ευελπιστεί ότι η τωρινή ρύθμιση του χρέους για τα βραχυπρόθεσμα μέτρα, αλλά και ο προσδιορισμός για τα μακροπρόθεσμα θα φέρουν σε λογικά επίπεδα και την απαίτηση των δανειστών για το πρωτογενές πλεόνασμα του 2018, ενώ παράλληλα θα επιτευχθεί έκρηξη των πενδύσεων.
Η αλήθεια πάντως είναι ότι η κυβέρνηση για άλλη μια φορά βρίσκεται μπροστά σε μια πιεστική και δύσκολη διαπραγμάτευση, καθώς τα χρονικά όρια είναι περιορισμένα, οι διαπραγματεύσεις σε εξέλιξη και οι εκπρόσωποι των θεσμών συνεχίζουν να ζητούν και να απαιτούν παράλογα πράγματα, κάνοντας δύσκολο το κλείσιμο της αξιολόγησης. Και όλα αυτά χωρίς το ΔΝΤ να έχει βάλει πάνω στο τραπέζι τα δικά του «όπλα», βάσει των οποίων θα πάρει μέρος στο ελληνικό πρόγραμμα διάσωσης στην περίπτωση που οι εταίροι μας αποφασίσουν ότι σύντομα πρέπει να προχωρήσει ένα σχέδιο απομείωσης του χρέους.Εάν πάντως αποφασιστεί η συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, θεωρείται από δύσκολο έως απίθανο να έρθει χωρίς μέτρα. Το Μέγαρο Μαξίμου θέλει να κλείσει οπωσδήποτε όλες τις εκκρεμότητες το συντομότερο δυνατό, ώστε να διαμορφώσει έναν καθαρό «οδικό χάρτη» για την ελληνική οικονομία:
Ρύθμιση του χρέους, ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ στις αρχές του 2017, επίτευξη αναπτυξιακών ρυθμών και έξοδο στις αγορές το καλοκαίρι του επόμενου χρόνου, με εμφανή αποτελέσματα στην ενίσχυση της απασχόλησης. Εχει δε καταλήξει στην εκτίμηση ότι, χωρίς συμφωνία για το χρέος, αυτή η πορεία είναι εξαρχής ναρκοθετημένη, άρα και αδιέξοδη.Μετρώντας λοιπόν τον χρόνο ανάποδα, ο Αλέξης Τσίπρας αναζητά τα «όπλα» με τα οποία θα πολεμήσει τις δύσκολες λύσεις που θα του φέρουν προς συζήτηση οι δανειστές και οι οποίες όχι μόνο δεν θα βοηθήσουν τη χώρα, αλλά θα την μπλέξουν ακόμα περισσότερο σε έναν ατέρμονο αγώνα επιβίωσης.
