Διαφωνίες με την κυβέρνηση σε πολλά σημεία του προϋπολογισμού του νέου έτους εξέφρασε ο Συντονιστής του Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους στη Βουλή, Παναγιώτης Λιαργκόβας, μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και τον Νίκο Σαμοΐλη την Πέμπτη.

Ποια είναι τα βασικά σημεία με τα οποία «διαφωνείτε» που θεωρείται ότι δεν είναι εύκολο να επιτευχθούν ως στόχοι;

Ένα από τα θέματα στα οποία έχουμε μια διαφοροποίηση είναι η μεγάλη έμφαση που υπάρχει στην έμμεση φορολογία σε σχέση με την άμεση φορολογία , γιατί όπως γνωρίζουν όλοι όσο πιο πολλά είναι τα μέτρα αυτής της μορφής τόσο πιο άδικα είναι. Γιατί την έμμεση φορολογία την πληρώνουν όλοι με την ίδια βαρύτητα, για το φτωχό όμως σημαίνει μεγάλη επιβάρυνση.

Τι προτείνετε εσείς για αυτό;

Εμείς και από προηγούμενες εκθέσεις θεωρούμε ότι η μοναδική λύση για την ενίσχυση των εσόδων είναι να δοθεί μεγάλη βαρύτητα στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Εκεί πρέπει να ρίξει το βάρος της η κυβέρνηση και όχι στην αύξηση της έμμεσης φορολογίας , γιατί η έμμεση φορολογία είναι ήδη πολύ αυξημένη άρα οποιαδήποτε περαιτέρω αύξηση θα οδηγεί περισσότερους είτε στη φοροδιαφυγή είτε στο εξωτερικό αν είναι εργαζόμενοι νέοι άνθρωποι και θέλουν να βρουν δουλειές, είτε είναι επιχειρήσεις και θέλουν αν βρουν πιο ευνοϊκά φορολογικά καθεστώτα.  

Η υιοθέτηση του πλαστικού χρήματος από το πρώτο ευρώ πιστεύετε θα περιόριζε;

Θα το περιόριζε πάρα πολύ και αυτό το λέμε βλέποντας τι έχει γίνει σε άλλε χώρες που είχαν και αυτές προβλήματα με τη φοροδιαφυγή. Τα αποτελέσματα στα έσοδα ήταν θεαματικά. Και θα ήταν και δίκαιο. Είναι απορίας άξιο γιατί καθυστερεί τόσο πολύ ένα νομοσχέδιο που λέγεται ότι είναι στα συρτάρια.

Ως προς το σκέλος των προβλέψεων για πλεονάσματα…;

Ο στόχος για τα πλεονάσματα είναι πολύ αισιόδοξος, βέβαια αυτό το είχαμε συζητήσει για την περίοδο από το 2018 και μετά , με το 3,5% ως ποσοστό του ΑΕΠ, εδώ έχουμε ακόμα χαμηλότερο πλεόνασμα αλλά γενικότερα υπάρχει μια αυξητική τάση με χρονικό ορίζοντα το 2018 τα πρωτογενή πλεονάσματα να ανεβαίνουν. Στην πράξη αυτό σημαίνει ότι ….γιατί τα πλεονάσματα μεταφράζονται σε περισσότερη λιτότητα και αυτό μετά οδηγεί σε περισσότερη φορολογία και μετά καταλήγουμε σε μια μεγάλη υφεσιακή κατάσταση. Από την άλλη πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι στο προσχέδιο του  κρατικού προυπολογισμού υπάρχουν κάποιες αντισταθμίσεις προς την κοινωνική ενίσχυση όπωςγια παράδειγμα του εισοδήματος αλληλεγγύης, σε κοινωνικά μέτρα στην υγεία, στην παιδεία… αλλά το ερώτημα έιναι αυτά αρκετά για να αντισταθμίσουν τις δυσμενείς επιπτώσεις της λιτότητας και των άδικων φορολογικών μέτρων;

 Γι αυτό και εμείς λέμε ότι ενδεχομένως με αυτούς τους στόχους που είναι αρκετά φιλόδοξοι θα οδηγηθούν τα νοικοκυριά σε μεγαλύτερη πίεση στην κατανάλωση τους για παράδειγμα έτσι ώστε στο τέλος να μην μπορέσουμε να πετύχουμε και το στόχο για την ανάπτυξη, το 2,7%.