Του Θανάση Φουσκίδη - Εφημερίδα Παραπολιτικά
Νέα δεδομένα στο εσωτερικό της Ν.Δ. και πολλά σενάρια για το παρόν και το μέλλον δημιουργεί η προσέγγιση Καραμανλή - Μητσοτάκη, αλλά και η εμφανής (και διόλου τυχαία) επιθυμία των συνομιλητών τους να τονίζουν συνεχώς το ότι ο πρώην πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχουν βρει κοινό βηματισμό τόσο σε πολιτικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο.
Σύμφωνα με τους εν λόγω κύκλους, δύο ήταν οι καταλυτικοί παράγοντες που διαφοροποίησαν τη σχέση των δύο ανδρών σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν. Αφενός, η συνειδητοποίηση από το σύστημα Μητσοτάκη ότι ο δρόμος της εσωκομματικής ομαλότητας περνά σχεδόν αποκλειστικά από την… Παναγή Κυριακού και, αφετέρου, η εκπεφρασμένη επιθυμία του Κώστα Καραμανλή και του περιβάλλοντός του να αποσυνδεθεί η παρακαταθήκη του καραμανλισμού με συγκεκριμένες ενέργειες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ.
Κομβική παράμετρος σε όλη αυτή τη διαδικασία είναι η ξεκάθαρη πλέον κυβερνητική φθορά που καταγράφεται σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις και είναι λογικό να δημιουργεί συσπειρωτικές τάσεις στη Ν.Δ.
«Ο Κυριάκος είναι φυσικό σε αυτή την κρίσιμη φάση να θέλει να κλείσει τα μέτωπα με τον πάντα δημοφιλή στο κομματικό στελεχιακό δυναμικό Κ. Καραμανλή και τους βουλευτές του “καραμανλικού” μπλοκ. Σε ό,τι αφορά τον δεύτερο, θα ήθελε να σβήσει κάθε υπόνοια περί αβάντας του στην κυβέρνηση και υπόγειων επαφών με το Μαξίμου, καθώς και περί υπονόμευσης της προσπάθειας της “γαλάζιας” παράταξης να ανέλθει στην εξουσία. Κάπως έτσι ήλθαν οι διαρροές της Παναγή Κυριακού για επικείμενη κυβερνητική κατάρρευση, καθώς και το moratorium όσον αφορά τη σχεδόν καθημερινή κριτική που ασκούσαν στην κομματική ηγεσία της Ν.Δ. στελέχη όπως ο Βλάχος, ο Κακλαμάνης κ.ά.», επισημαίνουν οι γνωρίζοντες το σχετικό παρασκήνιο.
Είναι τέτοια η σημασία που δίνει η Πειραιώς στις επαφές με τον «καραμανλικό» παράγοντα, ώστε ο Κυριάκος Μητσοτάκης φαίνεται να βάζει σε δεύτερη μοίρα τις αντίρροπες δυνάμεις που δημιουργήθηκαν στις τάξεις του «σαμαρικού» πυρήνα, η ατζέντα του οποίου είναι, ως γνωστόν, εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτή των «καραμανλικών». «Στη ζυγαριά, η επιρροή του Καραμανλή στο εσωκομματικό πεδίο βάρυνε περισσότερο από μια συγκυριακή συμμαχία στην πρόσφατη εσωκομματική διαδικασία», τονίζουν έμπειροι κομματικοί παράγοντες. Εξάλλου, ήταν κοινό μυστικό το τελευταίο διάστημα πως μεταξύ των επιφανών στελεχών της «γαλάζιας» προεδρικής αυλής υπήρξε έντονη δυσαρέσκεια για την κινητικότητα που αναπτύσσει ο Μεσσήνιος εντός και εκτός Ν.Δ., με προφανή στόχο τη δικαίωση για τα πεπραγμένα του και τη δημιουργία ισχυρής παρακαταθήκης για τα όποια μελλοντικά του σχέδια.συναντησεισ. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποδίδουν στην προσέγγιση και στις διαδοχικές συναντήσεις Καραμανλή - Μητσοτάκη και μια διαφορετική διάσταση, που αφορά το εγγύς, αλλά και το απώτερο πολιτικό μέλλον. Με βάση το συγκεκριμένο σκεπτικό, αλλά και την εκτίμηση ότι οι επόμενες κάλπες πολύ δύσκολα θα στηθούν πριν από το καλοκαίρι ή το φθινόπωρο του 2017, είναι διάχυτη η αίσθηση ανάμεσα στα εμπειρότερα στελέχη της Ν.Δ. πως αυτή η γεφύρωση του χάσματος που φαινόταν να υπήρχε μεταξύ των δύο συστημάτων θα μπορούσε, υπό συνθήκες, να οδηγήσει -έστω και μέσω επιγόνων- σε μια επανάληψη της ιστορικής συγκυρίας που είχε βρει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στην πρωθυπουργία.
Αλλωστε, είναι πανθομολογούμενο από την πλειονότητα των τακτικών επισκεπτών της Παναγή Κυριακού πως, αν υπήρχε προοπτική επιστροφής του Κώστα Καραμανλή με ηγετικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό, αυτή θα αφορούσε την ανάδειξή του ως εγγυητή της ενότητας του λαού.
«Στην κατεύθυνση αυτή θα μπορούσε να κινηθεί ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το 2019 και μετά, οπότε η χώρα θα έχει κλείσει δεκαετία μνημονιακής πορείας», λένε χαρακτηριστικά διαχρονικοί πολιτικοί φίλοι του πρώην πρωθυπουργού. Οι ίδιοι υπενθυμίζουν πως ο κ. Καραμανλής είναι το μοναδικό πρόσωπο στην παρούσα χρονική στιγμή που χαίρει αποδοχής σε ένα ευρύ φάσμα πολιτών, ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικής προέλευσης, παραπέμποντας, εκτός των άλλων, και στις συνεχείς θετικές αναφορές του Αλέξη Τσίπρα όχι μόνο για τον πρώην πρωθυπουργό, αλλά και εν γένει για τον καραμανλισμό.
Φυσικά, ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα εξυπηρετούσε ευχαρίστως, θυσιάζοντας την πιθανότητα μιας δεύτερης θητείας στην Ηρώδου Αττικού, και ο νυν «ένοικος» του Προεδρικού Μεγάρου, Προκόπης Παυλόπουλος. Εξάλλου, οι «καραμανλικές» καταβολές του και η βαθιά εκτίμηση που τρέφει γι’ αυτόν ο Κώστας Καραμανλής λειτούργησαν καταλυτικά στην επιλογή του ως συμβόλου του ανοίγματος που επιχείρησε ο πρωθυπουργός, μετά την εκλογή του τον Ιανουάριο του 2015, στην παραδοσιακή Κεντροδεξιά.
