Ολα τα πράγματα στη ζωή έχουν ένα όριο, το οποίο ή το αντιλαμβάνεται κανείς μόνος του ή εμφανίζεται ξαφνικά μπροστά του. Για την κυβέρνηση, το όριο αυτό έφτασε. Είναι πλέον μπροστά στα μάτια της και πλησιάζει με μεγάλη ταχύτητα, μεγαλύτερη από εκείνη με την οποία πλησίαζε τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Το όριο αυτό είναι καθοριστικό και, όπως φαίνεται, δεν το έχουν καταλάβει στο Μέγαρο Μαξίμου. Αλλο πράγμα να κάνεις αντιπολίτευση και άλλο να κυβερνάς μια χώρα και να αποφασίζεις για τους πολίτες της. Δεν έχουν καταλάβει ότι, παρ’ όλο που βρίσκονται στην εξουσία από τον Ιανουάριο του 2015, ακόμα λειτουργούν σαν αντιπολίτευση.
Αντιπολίτευση παλαιάς κοπής, με εμμονές και τεχνάσματα. Κυνηγούν τα φαντάσματα των τελευταίων 40 χρόνων της Μεταπολίτευσης και του δικομματισμού, ενώ σε κάθε πρόβλημα που προκύπτει ανακαλύπτουν τις ευθύνες των προηγούμενων και καταδικάζουν τα πεπραγμένα όλων των προκατόχων τους. Το ζητούμενο όμως δεν είναι αυτό. Ευτυχώς η Δημοκρατία, που στην Ελλάδα έχει ιστορικές ρίζες και είναι ισχυρή πλέον, έχει μεριμνήσει και, αν θέλει ο λαός να καταδικάσει μια κυβέρνηση, την καταψηφίζει και όποιον θεωρεί ακατάλληλο τον στέλνει σπίτι του. Παραδείγματα, πολλά. Οπότε να είναι σίγουροι Τσίπρας και λοιποί ότι αυτό που προσπαθούν να κάνουν εδώ και 18 μήνες το έκανε ο ελληνικός λαός, δύο φορές μάλιστα, πέρυσι.
Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι η καταδίκη των τελευταίων 40 ετών, οι αμέτρητες εξεταστικές επιτροπές στη Βουλή και οι πύρινοι λόγοι για το τι έκαναν και τι δεν έκαναν οι άλλοι. Πρέπει να ακούσουμε και να δούμε τι θα κάνουν οι ίδιοι. Να δούμε πραγματικές αλλαγές, σχέδιο, μεταρρυθμίσεις και, πάνω απ’ όλα, ειλικρίνεια. Ούτε ψέματα ούτε άλλα να λέμε και άλλα να κάνουμε και, κυρίως, χωρίς πολιτικές κουτοπονηριές.
Οι Ελληνες πλέον ξέρουν και καταλαβαίνουν πολύ πιο εύκολα και πολύ περισσότερα από όσα νομίζουν οι πολιτικοί μας. Ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του πρέπει να αντιμετωπίσουν επιτέλους την πραγματικότητα που έχουν απέναντί τους καθημερινά χιλιάδες μισθωτοί, συνταξιούχοι και ελεύθεροι επαγγελματίες. Καλή η ρητορεία, τα αστεία με τη γραβάτα και οι ευρωπαϊκές επαφές, αλλά τα προβλήματα έχουν αρχίσει και γίνονται πιεστικά στο εσωτερικό της χώρας. Μειωμένα εισοδήματα, πετσοκομμένες συντάξεις και υψηλή φορολογία είναι τρία δεδομένα που δεν πρόκειται να αλλάξουν προς το καλύτερο, αλλά μόνο να χειροτερεύσουν, και σε αυτά η υπογραφή είναι του Αλ. Τσίπρα.
Με τον κόφτη να είναι νόμος του κράτους, οι περικοπές φαίνονται στον ορίζοντα όσο η υδροκέφαλη κρατική μηχανή αδυνατεί να φέρει τα αποτελέσματα που προβλέπονται από το Μνημόνιο, που έχει και αυτό ανεξίτηλη την υπογραφή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Σεπτέμβριος του 2016 δεν έχει την πολυτέλεια των δύο προηγούμενων χρόνων, όταν οι εκλογές ήταν σίγουρες και οι υποσχέσεις και το εμπόριο ελπίδας εύκολη υπόθεση. Ο Αλέξης Τσίπρας για πρώτη φορά οφείλει να παρουσιάσει ένα κανονικό σχέδιο και επιτέλους να πει την αλήθεια χωρίς φτιασιδώματα.
Η ΔΕΘ της φετινής χρονιάς μπορεί να σημάνει το τέλος της ουτοπίας τόσο για την Αριστερά συνολικά όσο και για την κυβέρνηση Τσίπρα και το τέλος αυτό θα είναι σίγουρα δύσκολο για τους κυβερνώντες, αλλά θα δείχνει σεβασμό απέναντι στους πολίτες, που εδώ και επτά χρόνια ταλαιπωρούνται με ευθύνη όσων έχουν την εξουσία, αλλά και όσων θέλουν να την πάρουν στα χέρια τους. Η ουτοπία, λοιπόν, θα τελειώσει έτσι κι αλλιώς και πλέον εξαρτάται από την εκλεγμένη κυβέρνηση αν θα κάνει κάτι για αυτό ή θα αφήσει για ακόμα μία φορά τα πράγματα στην τύχη τους, περιμένοντας από τους Ευρωπαίους να της δείξουν τον δρόμο
