Στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά ανεβαίνει από τις 7 Φεβρουαρίου μια από τις σπουδαιότερες τραγωδίες που έχουν γραφτεί μέχρι σήμερα, ο “Μάκβεθ” του Σαίξπηρ.
Στον ομώνυμο ρόλο ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού, Δημήτρης Λιγνάδης που επίσης υπογράφει την σκηνοθεσία. Λαίδη Μάκβεθ, η Μαρία Κίτσου, πολυβραβευμένη θεατρική ηθοποιός που αυτόν τον καιρό πρωταγωνιστεί στην τηλεοπτική σειρά “Αγριες Μέλισσες”, έχει προηγηθεί το σήριαλ ‘Καρυωτάκης” όπου υποδυόταν την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη.
Συμμετέχουν: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Ράνια Οικονομίδου, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Γιώργος Μπινιάρης, Ορέστης Τζιόβας, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιώργος Μπένος και πολλοί ακόμα ηθοποιοί.
“Σαν σκέπτομαι τις πράξεις μου δεν θέλω να ξέρω ποιος είμαι!”
Ο Μακμπέθ, είναι το πιο σύντομο έργο του Σαίξπηρ (1564-1616). Ο ήρωας του, διαφέρει από όλους τους γνωστούς τραγικούς σαιξπηρικούς ήρωες. Διαφέρει γιατί έχει πλήρη συνείδηση των παραβατικών του πράξεων, όπως και του διχασμού των συναισθημάτων του, όταν στα πλαίσια του πολιτικού συστήματος που αναπαριστά το έργο, όπως σημειώνεται στο βιβλίο “Μακμπέθ- Κριτικές Προσεγγίσεις” της Τίνας Κροντήρη, καταφεύγει εν ψυχρώ σε στυγερές δολοφονίες προκειμένου να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του και την δίψα του για εξουσία”.
Αντίθετα, οι ήρωες άλλων έργων του Σαίξπηρ, είτε δεν διαθέτουν αυτογνωσία είτε την αποκτούν στο τέλος αναγνωρίζοντας τα τραγικά τους λάθη.
O έντιμος πολεμιστής Μακμπέθ γίνεται δολοφόνος
Ο Μακμπέθ, δεν γεννήθηκε με εγκληματική ταυτότητα.Ηταν ένας έντιμος, γενναίος πολεμιστής πλάι στον βασιλιά-ξάδερφο του.Η λαίδη Μακμπέθ ήταν εκείνη που πυροδότησε τη δίψα του για ηγεσία ενώ παράλληλα σάρωσε τα τελευταία του ηθικά ψήγματα αμφισβητώντας την ανδρική του υπόσταση. Κάπως έτσι, ξύπνησε μέσα του ο αδηφάγος, αιμοβόρος και αδίστακτος πραγματικός του εαυτός.
Ολα για τον Μάκμπέθ ξεκίνησαν από την καρμική του συνάντηση με τις τρείς μάγισσες-μοίρες μετά από μια ακόμα μάχη όπου η νικηφόρα έκβαση της οφειλόταν στη δική του γενναιότητα και αυταπάρνηση. Εκείνες του ρίχνουν το δόλωμα που στη συνέχεια με την παρότρυνση και τον κατάλληλο χειρισμό της λαίδης Μακμπέθ ξεσηκώνει μοιραία μέσα του το ανήμερο θηρίο που στοιχειώνει το είναι του.
Κανένα ναρκωτικό δεν μεθάει όσο η εξουσία
“Κανένα ναρκωτικό δεν μεθάει τόσο τον άνθρωπο και δεν προκαλεί τόση ευφορία μέσα του, μεγαλώνοντας απεριόριστα κι ασύγκριτα, όσο η εξουσία” υπογραμμίζει ο Βασίλης Ρώτας στην εισαγωγή του στον ‘Μακμπέθ” του Σαίξπηρ που ο ίδιος έχει μεταφράσει.
Ο πόθος, λοιπόν, του τραγικού ζευγαριού για την εξουσία, τους οδηγεί σε αιματοβαμμένες αποφάσεις που παρασύρουν στο τέλος και τους ίδιους στην καταστροφή μέσα από τον τρόμο που βιώνουν για τα αποτρόπαια εγκλήματα τους.
Ακολουθεί η ψυχική τους ερημιά, η απομόνωση, η διαπίστωση πως έχουν γίνει πλέον ξένοι ο ένας για τον άλλον και κάπου εκεί από ξεχωριστούς δρόμους έρχεται το τέλος τους.
