Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια ειδίκευση στο να φτιάχνει διλήμματα, τεχνητά ως επί τω πλείστον. Το πιο… πετυχημένο ήταν αυτό που διαχώρισε τους έλληνες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Ακολούθως, μπήκε σε μια ισοπεδωτική λογική των πεπραγμένων της μεταπολίτευσης, λες και δεν ήταν η πιο στέρεη φάση της ελληνικής δημοκρατίας. Προκειμένου να αιτιολογήσει τη δική του πολιτική παρουσία, διαχώρισε τα κόμματα σε παλαιά και νέα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, εκπροσωπούσε το νέο, το άφθαρτο, ενώ η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ το παλαιό, το διεφθαρμένο. Για «παλαιό πολιτικό σύστημα» μιλούσαν με έπαρση τα στελέχη του και κουνούσαν σε όλους τους άλλους το δάκτυλο.
Ο χρόνος κύλησε και ο ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς ψήφισε ένα τρίτο, αχρείαστο μνημόνιο. Αλλά μέσα σε τέσσαρα χρόνια μετατράπηκε σε ότι πιο παλιό. Αν σε κάτι διακρίθηκαν οι κυβερνήσεις του κ. Τσίπρα ήταν στο πελατειακό κράτος και στην εξυπηρέτηση των «δικών μας παιδιών». Η συντριπτική πλειονότητα των στελεχών του κόμματος ανά την επικράτεια είναι διορισμένη σε οργανισμούς και σε Δ.Σ. Φωτογραφικές διατάξεις ψηφίστηκαν για να μπορούν να διορίζονται οι ΣΥΡΙΖΑιοι και παλαιότερα τα συνεταιράκια τους, οι ΑΝΕΛ. Όπου χρειαζότανε, άλλαζαν τα προσόντα που απαιτούνταν. Τι έκαναν; Μείωναν τα μόρια που αφορούσαν στα πτυχία και τις ξένες γλώσσες και έδιναν βάρος στην προσωπική συνέντευξη. Προς επίρρωση, ο κ. Χαρίτσης φέρνει τροπολογία που να επιτρέπει ακόμα και την προεκλογική περίοδο προσλήψεις στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό, δηλαδή, που οι προηγούμενες κυβέρνησης είχαν απαγορεύσει με νόμο!
Όταν ανέλαβαν την εξουσία, θυμάμαι τον κ. Τσίπρα να λέει με τρεμάμενη φωνή πως «είμαστε κάθε γράμμα του Συντάγματος». Αλλά και να κάνει εκκλήσεις στα στελέχη του κόμματος για λιτό βίο, να τους ζητά να μην χρησιμοποιούν τα προνόμια της βουλής, όπως τα αυτοκίνητα κ.α. Ο πρώτος, ωστόσο, που «παραβίασε» τα προαναφερθέντα ήταν ο ίδιος. Δεν χάνει ευκαιρία για να φέρνει το Σύνταγμα στα μέτρα και τις σκοπιμότητες του ΣΥΡΙΖΑ, με μόνο, φυσικά, στόχο τη διατήρησή του στην καρέκλα της εξουσίας.
Από εκεί που μοίραζαν οι επιτελείς του φωτογραφίες με τον ίδιο να ταξιδεύει οικονομική θέση, κατέρριψε κάθε ρεκόρ στη χρήση των τριών κυβερνητικών αεροσκαφών. Αυτών που όταν ήταν στην αντιπολίτευση δεσμευόταν ότι θα πουλήσει. Την ίδια στιγμή, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν γοητευτεί από τους καρπούς και τα προνόμια της εξουσίας. Τους συναντά κανείς στα πιο ακριβά θέρετρα, στα πιο περιποιημένα εστιατόρια να απολαμβάνουν τα κρασιά και τα πούρα της εξουσίας.
Το χειρότερο, βεβαίως, είναι πως μόλις τους γίνεται κριτική, θυμούνται τι έκαναν οι προηγούμενοι. Ε, λοιπόν, οι «προηγούμενοι», με τα λάθη τους και τις παραλείψεις τους, έφτιαχναν και θεσμούς και ψήφιζαν διατάξεις, που είχαν χαρακτήρα δικαιοσύνης και ενίσχυσης της δημοκρατίας. Για παράδειγμα, η κυβέρνηση Σαμαρά ψήφισε διάταξη που υποχρέωνε τους εν ενεργεία βουλευτές να παραιτούνται του αξιώματός τους αν ήθελαν να είναι υποψήφιοι για την ευρωβουλή. Επειδή αυτή η διάταξη δεν βόλευε τους σχεδιασμούς του κ. Τσίπρα με τους διάφορους πρόθυμους και επειδή θα έχανε την πλειοψηφία των 151 στη βουλή, ήρθε να την καταργήσει. Προκειμένου να βάλει την κυρία Κουντουρά και τον κ. Δανέλλη στο ευρωψηφοδέλτιο. Φτιάχνει, κοινώς, «στα μέτρα του» τον κανονισμό της Βουλής.
Βεβαίως, αυτό ήταν (άλλο) ένα καλό παράδειγμα για να φανεί ποιος εκπροσωπεί αυθεντικά το παλιό και ποιος το νέο. Με περηφάνια διάβασα σήμερα ότι ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, προκειμένου να είναι υποψήφιος για την ευρωβουλή θα παραιτηθεί από βουλευτής. Για να καταδειχτεί η διαφορά μεταξύ της παράταξής μας και του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι προφανές, συνεπώς, ότι ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπούν το χειρότερο «χθες».
