Όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, νιώθουμε από χθες το βράδι σαν να έχουμε φάει μια γροθιά στο στομάχι. Τα επεισόδια στο ΟΑΚΑ και η διακοπή του αγώνα, ήρθαν να προσθέσουν άλλη μια μαχαιριά στο πληγωμένο κορμί του ποδοσφαίρου αλλά και του αθλητισμού συνολικά.
Βεβαίως, οι παροικούντες την αθλητική Ιερουσαλήμ, δεν πέφτουμε από τα σύννεφα… Γνωρίζουμε ότι η «εξυγίανση» που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση στο χώρο του ποδοσφαίρου, δεν ήταν παρά η πρόθεσή της, να βολέψει «τα δικά της παιδιά». Σε όλα, δε, τα επίπεδα. Από τα επιχειρηματικά, τα…ομαδικά, ως και τα μικροαθλητικά.
Τα αποτελέσματα της εξυγίανσης τα βλέπουμε σχεδόν κάθε Σάββατο και Κυριακή. Σωρεία διαιτητικών λαθών, εγκληματικών διαιτητικών λαθών για τον αθλητισμό, σκανδαλώδεις εύνοιες, διαφορετική αντιμετώπιση των ομάδων, αλλά και ατέλειωτη βία εντός και εκτός γηπέδων.
Σε όλο αυτό το θέατρο του παραλόγου, που βλέπουμε να διαδραματίζεται κάθε Σαββατοκύριακο, από ένα, ανάλογης αξίας και υπόστασης, περιφερόμενο θίασο, παρατηρούμε οι υπεύθυνοι και συνυπεύθυνοι να αρέσκονται να παρακολουθούν αυτή την κακοστημένη παράσταση.
Την ίδια στιγμή, φαίνεται ότι το πρόβλημα δεν αφορά μόνο, τους επικεφαλής του υφυπουργείου Αθλητισμού. Αφορά και την πολιτική ηγεσία της αστυνομίας. Ένα ακόμα «σαββατοκύριακο πάρτι», από χουλιγκάνους, γίνεται με την ανοχή της αστυνομίας. Λες και κάποιοι έχουν δέσει τα χέρια στους αστυνομικούς. Όσοι γνωρίζουν, λένε ότι το πιο απλό πράγμα του κόσμου, ήταν η καταστολή των όσων έγιναν στο ΟΑΚΑ. Λίγοι άνδρες των ΜΑΤ, αν είχαν κλείσει το γνωστό «πορτάκι» θα είχε αποτραπεί η είσοδος των χουλιγκάνων στον αγωνιστικό χώρο. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο σημείο της διακοπής του αγώνα, αλλά και στα πρώτα λεπτά όταν έγινε η επίθεση στον πάγκο του Ολυμπιακού. Μετά από αυτό, θα έπρεπε όλοι να είναι προετοιμασμένοι για το τι έρχεται. Δεν έγινε όμως, τίποτα απολύτως, σαν κάποιοι να ήθελαν να ζήσουμε τα χθεσινά επεισόδια. Σαν κάποιους να βόλευαν τα χθεσινά επεισόδια.
Ίσως όπως βόλευαν να ζήσουμε και τα …προχθεσινά και όσα συνέβησαν πριν μία εβδομάδα, πριν δύο εβδομάδες και πάει λέγοντας…Ενδεχομένως να συνδέονται με τα όσα κατά καιρούς έχουν καταγγείλει οι συνδικαλιστικές ενώσεις των αστυνομικών: Ότι η πολιτική ηγεσία δεν τους αφήνει να κάνουν τη δουλειά τους. Γιατί άραγε;
