Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί, ήταν Έλληνας ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών και λοχαγός του ΕΛΑΣ.

Όπως αημειώνeι και το wilkpedia η σταθερή του άρνηση, έως και τη λήξη σχεδόν του Εμφυλίου, να αποκηρύξει την αριστερή ιδεολογία του ώστε να αποφύγει την επικείμενη εκτέλεση, τον εντάσσει στις τραγικότερες μορφές του ελληνικού αθλητισμού. Εκτελέστηκε στο Λαζαρέτο της Κέρκυρας στις 19 Νοεμβρίου του 1948.

Ο Νίκος Γόδας σε μικρή ηλικία και αμέσως μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η προσφυγική του οικογένεια πέρασε στη Μυτιλήνη, μετά στην Κρήτη και τελικά εγκαταστάθηκε στη Νίκαια και συγκεκριμένα στην  Κοκκινιά  του Πειραιά. Ο ίδιος επίσης εργάστηκε, προπολεμικά, στην ταβέρνα της οικογενείας του «Τα Αραπάκια», που βρισκόταν στο ισόγειο του πατρικού του σπιτιού και γνώριζε επιτυχία.

Ποδοσφαιρική σταδιοδρομία

Ο Γόδας ασχολήθηκε από μικρός με το ποδόσφαιρο, αρχικά στις αλάνες με τους συνομηλίκους του και αργότερα, όταν φάνηκε το ταλέντο του, σε τοπική ερασιτεχνική ομάδα της Κοκκινιάς και στον «Κεραμεικό» Καμινίων, σωματείο του ομώνυμου εργοστασίου.

Μετά την έναρξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την περίοδο της κατοχής, ο Γόδας παίρνει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό την ομάδα που ο ίδιος  λάτρεψε και υπηρέτησε έως τον θάνατο του. Μέχρι την τελευταία του πνοή.

Το 1942 είναι πλέον βασικός μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού και σκοράρει στην νίκη με 4-0 κατά του Εθνικού, ενώ το ίδιο κάνει και κατά του Απόλλωνα. Τον Μάιο του 1943 ξεκινά βασικός στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού, στον τελικό του τουρνουά που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους είναι πρωταγωνιστήςστον τελικό αγώνα του Κυπέλλου Χριστουγέννων, και δοξάζεται σε όλο τον Πειραιά καθώς ο Ολυμπιακός στο συγκεκριμένο παιχνίδι θριαμβεύει κατά του αιώνιου αντίπαλου του Παναθηναϊκού με σκορ 5-2.

Αντιστασιακή δράση

Το ανήσυχο πνεύμα του Νίκου Γόδα ήταν εμφανές για όποιον τον ήξερε και έκανε παρέα μαζί του εκείνη την ταραγμένη περίοδο. Ο Γόδας, ήταν μέλος του ΚΚΕ, και είχε ενεργή συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση ως μαχητής του 5ου Λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά, δίνοντας το παρόν στους αγώνες για την Απελευθέρωση.

Ο Νίκος Γόδας, το 1944, λοχαγός πλέον του ΕΛΑΣ πολέμησε τους Γερμανούς και τους έλληνες συνεργάτες τους επικεφαλής του λόχου του στη μάχη της 7ης Μαρτίου στην Κοκκινιά. Επίσης έλαβε μέρος σε μάχες στον Πειραιά και στο Πέραμα, όπως και στην κρίσιμη επιχείρηση για την προστασία της Ηλεκτρικής Εταιρείας από γερμανικό σαμποτάζ, κατά την εκκένωση Αθήνας και Πειραιά από τις κατοχικές δυνάμεις.

Δεκεμβριανά

Τον Δεκέμβρη του 1944 έλαβε μέρος στις μάχες της Αθήνας και του Πειραιά (Δεκεμβριανά). Πολέμησε τους Άγγλους στις μάχες της Δραπετσώνας, του Προφήτη Ηλία και στο νεκροταφείο της Ανάστασης στον Πειραιά. Στις συγκρούσεις αυτές η μονάδα του Γόδα είχε πολλές απώλειες. Με την αποχώρηση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ από την Αθήνα και τον Πειραιά, η μονάδα του καταφεύγει αρχικά στη Λαμία και μετά στο όρος Βελούχι στη Ρούμελη, σε μονάδες του ΕΛΑΣ που βρίσκονταν εκεί.

Μετά την Βάρκιζα

Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, ο Νίκος Γόδας επέστρεψε στον Πειραιά όπου συλλαμβάνεται και καταδικάζεται στη δίκη που έμεινε στην ιστορία ως "δίκη του ασύλου της Κοκκινιάς". Οδηγείται -αρχικά- στις Φυλακές Αίγινας (στις οποίες εξακολουθεί το άθλημα, παίζοντας στην ποδοσφαιρική ομάδα που έχουν συστήσει οι φυλακισμένοι). Ακολουθεί η κράτησή του στις Φυλακές Αβέρωφ της Λεωφ. Αλεξάνδρας (στο σημείο όπου αργότερα κτίστηκαν ο Άρειος Πάγος και το Εφετείο Αθηνών), επιστροφή στην Αίγινα και τελικά προώθηση σε εκείνες της Κέρκυρας (θανατοποινιτών), όπου ο Γόδας παραμένει τρία χρόνια, αρνούμενος να υπογράψει δήλωση μετανοίας για τα πολιτικά του φρονήματα ώστε να σωθεί.

Ο Νίκος Γόδας, εκτελέστηκε ως κομμουνιστής στις 19 Νοεμβρίου του 1948 στη νησίδα Λαζαρέτο της Κέρκυρας φορώντας όπως ο ίδιος ζήτησε την ερυθρόλευκη και ριγωτή εμφάνιση του Ολυμπιακού με το λευκό σορτσάκι, όπως ήταν και η τελευταία του επιθυμία.«Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού, και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν από τη χαριστική βολή» ζήτησε και αυτά φαίνεται να ήταν τα τελευταία λόγια του μεσοεπιθετικού του Ολυμπιακού  τον οποίο και τίμησε ο ερασιτέχνης Ολυμπιακός ΣΦΠ το Νοέμβριο του 2012 τα 64 χρόνια από την εκτέλεση του.