Μπορεί το Όσκαρ να αποτελεί ένα όνειρο για τους απανταχού κινηματογραφιστές, ηθοποιούς και συνθέτες, ωστόσο, αυτό δεν συνέβη και με τον αείμνηστο Μάνο Χατζιδάκι.
Κι αυτό γιατί όταν στις 17 Απριλίου 1961 βραβεύθηκε με 'Οσκαρ καλύτερου τραγουδιού για το θρυλικό τραγούδι "Τα Παιδιά του Πειραιά" από την ταινία "Ποτέ την Κυριακή", ο ίδιος δεν παρευρέθηκε καν στην τελετή. Μάλιστα, θεωρούσε το εν λόγω τραούδι χαζομάρα και ένιωθε προσβολή για τον ίδιο και το έργο του να γίνει διάσημος ανά τον κόσμο μέσω του συγκεκριμένου άσματος.
Η Ακαδημία ωστόσο του το έστειλε ταχυδρομικώς, αλλά χάθηκε κάπου στην - πάλαι ποτέ - Γιουγκοσλαβία. Έπειτα όμως από επιμονή Ελλήνων και ξένων δημοσιογράφων να έχουν μία έστω φωτογραφία με τον Μάνο Χατζιδάκι να κρατά το χρυσό αγαλματίδιο, ο ίδιος φωτογραφήθηκε κρατώντας το Όσκαρ της Κατίνας Παξινού, η οποία βραβεύθηκε με Όσκαρ Β΄γυναικείου ρόλου για την ταινία "Για ποιον χτυπά η καμπάνα" το 1943.
Μετά την απώλεια η Ακαδημία των Όσκαρ θα ξαναστείλει στο συνθέτη αντίγραφο, το οποίο μετά από χρόνια θα καταλήξει στον σκουπιδοτενεκέ από τα χέρια του Μάνου. Θα γίνει αντιληπτό από την οικακή βοηθό, η οποία και θα το παραδώσει στην αδελφή του συνθέτη για να το προστατέψει. Σήμερα το εν λόγω αγαλματάκι βρίσκεται στην κατοχή του γιου του Μάνου, Γιώργου Χατζηδάκι, και εκτίθεται στην οικία του.
