Μαλλιά κουβάρια έχουν γίνει οι χώρες της ΕΕ στο σύνολο τους, οι χώρες -μέλη της ευρωζώνης μεταξύ τους, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο , ( με τους Προέδρους Γιούνκερ και Τουσκ να αντιμάχονται ανοιχτά), για την διαχείριση του προσφυγικού/μεταναστευτικού προβλήματος στην Ευρώπη, θέμα που θα συζητηθεί αύριο Κυριακή σε άτυπη μίνι Σύνοδο που καλεί η Κομμισιόν και την επόμενη εβδομάδα στην κανονική Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ.
Υπάρχει όμως μια ευρωπαϊκή χώρα, που δεν έχει αναμειχθεί καθόλου στο μείζον αυτό ζήτημα της ΕΕ, δεν έχει αντιδράσει καν και δεν έχει διαβουλευθεί με κανέναν. Είναι όμως η ίδια χώρα που θα έχει μόνον αρνητικές συνέπειες από οποιαδήποτε λύση συμφωνήσουν οι εταίροι, δηλαδή θα αναγκαστεί με αυτόν η τον άλλο τον τρόπο να «απορροφήσει» και τον αριθμό των προσφύγων με άσυλο , που δεν τους θέλουν οι άλλες χώρες στο έδαφος τους.
Αυτή η χώρα βεβαίως είναι η Ελλάδα, που αποδεδειγμένα δεν μπορεί να διαχειριστεί τον ήδη υπερμεγέθη πληθυσμό προσφύγων και μεταναστών που δέχεται από την Τουρκία.
Και όμως η κυβέρνηση Τσίπρα έχει αποφασίσει να μην εμπλακεί στις διπλωματικές εμφανείς και αφανείς διπλωματικές διεργασίες αυτών των ημερών, παρ ότι θα είναι η βαρέως πληττόμενη χώρα, οποιαδήποτε λύση συμφωνηθεί , διότι είναι χώρα εισδοχής προσφύγων/ μεταναστών σε ευρωπαϊκό έδαφος και στο εξής. η χώρα επιστροφής προσφύγων μέσα στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Η ελληνική στάση αυτή δεν έχει το δικαιολογητικό της αδράνειας ή της διπλωματικής ανεπάρκειας. Είναι συνειδητή πολιτική επιλογή προκειμένου η κυβέρνηση Τσίπρα- προσδοκώντας πιθανό πολιτικό «αντάλλαγμα- να διατηρήσει τις καλές πολιτικές «ισορροπίες « με την καγκελάριο Μέρκελ,(και να την βοηθήσει τώρα να μην χάσει τον κυβερνητικό συνασπισμό της), αλλά και με τον πρόεδρο της Επιτροπής κ Γιούνκερ , έστω και αν οι επιπτώσεις ( άμεσες και μελλοντικές)των ευρωπαϊκών αποφάσεων για το προσφυγικό/ μεταναστευτικό είναι μονίμως σε βάρος της Ελλάδας.
Δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που η κυβέρνηση Τσίπρα χρησιμοποίησε το προσφυγικό/ μεταναστευτικό πρόβλημα ως μέσο αποκατάστασης και διατήρησης καλών πολιτικών σχέσεων του ΣΥΡΙΖΑ με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες.
Πίσω , στο ταραγμένο 2015, η κυβέρνηση Τσίπρα, πήρε το πρώτο «διαβατήριο» της προς το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες, όταν συμφώνησε , (χωρίς καν να προσκληθεί στη διαπραγμάτευση), και κατάπιε αμάσητη τη Συμφωνία ΕΕ- Τουρκίας , (διά χειρός Ερντογάν),για το προσφυγικό και το σχετικό «Σχέδιο Δράσης» (Action Plan).
Το Δεύτερο Μέρος αυτού του Σχεδίου απαγορεύει στην Ελλάδα να εμποδίζει την άφιξη προσφύγων/ μεταναστών σε ελληνικό έδαφος από την Τουρκία. Και τούτο διότι η κυβέρνηση Τσίπρα αποδέχθηκε οι ελληνικές δυνάμεις (λιμενικού και Πολεμικού Ναυτικού) να κάνουν περιπολίες μόνον μέσα στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας, γεγονός που επιβάλει στη χώρα όχι μόνον να μαζεύει – διασώζει πρόσφυγες / μετανάστες ,αλλά και να τους κρατά στο έδαφος της.
Δι’ αυτού του τρόπου η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ παραχώρησε εθνικά κυριαρχικά και άλλα δικαιώματα στην Τουρκία, η οποία μπορεί πλέον να αλωνίζει στην περιοχή του Αιγαίου στα όρια του FIR Αθηνών /Κων/λης, ενώ αντιθέτως η Ελλάδα δεν μπορεί να ξεμυτίσει εξω από τα 6νμ των χωρικών της υδάτων.
Δυστυχώς, αυτή η επιζήμια για τα εθνικά συμφέροντα απόφαση για τον «εγκλωβισμό» της Ελλάδας μέσα στα χωρικά ύδατα της, στην αντιμετώπιση των προσφυγικών/μεταναστευτικών ρευμάτων έχει εφαρμογή σε όλη την ελληνική επικράτεια, με αποτέλεσμα προσφυγικά/μεταναστευτικά ρεύματα από όλες τις γεωγραφικές κατευθύνσεις προς την Ευρώπη να μπορούν να βρουν σίγουρο και ασφαλές λιμάνι στα χωρικά ύδατα της Ελλάδας.
Έτσι, ενω αυτή την στιγμή η Ιταλία και η Μάλτα, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές μεσογειακές χώρες , κατοχυρώνουν με νύχια και με δόντια το δικαίωμα να απωθούν πλοία προσφύγων/ μεταναστών πολύ μακριά από τα χωρικά τους ύδατα, (πχ η Ιταλία σε απόσταση 50 νμ από τις ακτές της) η Ελλάδα έχει αυτοβούλως δεθεί χεροπόδαρα να δρα μόνον μέσα στα χωρικά ύδατα της, δηλαδή να περιμαζεύει στο μέλλον και πρόσφυγες/μετανάστες από χώρες εκτός Μέσης Ανατολής πχ στις ακτές της Καλαμάτας, στα Επτάνησα, στη Γαύδο ,στην Κρήτη κλπ.
Αλλά και σε ότι αφορά και στο καθαρά προσφυγικό πεδίο, η Ελλάδα κινδυνεύει- δια της παντελούς απουσίας της αύριο στη μίνι- Σύνοδο και την επόμενη εβδομάδα στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ-να είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα (και με την ιδιότητα της ανοιχτής χώρας εισόδου στην ΕΕ προσφύγων/ μεταναστών), να δέχεται , ως μόνιμους κατοίκους πλέον και τους πρόσφυγες με δικαίωμα ασύλου, που όμως θα τους απορρίπτουν συλλήβδην, από εδώ και πέρα, οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Είναι εμφανές πλέον ότι το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα αποκτά διαστάσεις μείζονος εθνικού ζητήματος, άμεσου και εκρηκτικού, διότι η δημογραφική, θρησκευτική, πολιτιστική αλλοίωση του ήδη γερασμένου ελληνικού πληθυσμού είναι προ των πυλών , με καθαρά αμφίβολη πλέον την μελλοντική επικράτηση του «Ελληνικού πνεύματος» στον ελλαδικό χώρο.
Γι’ αυτό ακριβώς και είναι εθνικώς επιβεβλημένη μια ολοκληρωμένη, απολύτως δικαιολογημένη και σθεναρή ελληνική στάση μέσα στην ΕΕ για την αντιμετώπιση του προσφυγικού/ μεταναστευτικού προβλήματος. Και όχι η εξακολούθηση μιας κυνικά υπολογισμένης πολιτικής στάσης , που εξασθενεί τη χώρα και στο εσωτερικό της.
