Αλλάζουν οι κανόνες κάτω από τους οποίους θα προχωρά σε δανεισμό χωρών, όπως έκανε με Ελλάδα, Πορτογαλία και Ιρλανδία, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Στην έκθεση 99 σελίδων που παρουσιάστηκε στην Ουάσινγκτον ασκείται επίσης κριτική στην στάση των Ευρωπαίων για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης όταν αυτή ξεκίνησε το 2010, ενώ υπάρχει έμμεση παραδοχή πως το πρώτο ελληνικό πρόγραμμα στήριξης της κυβέρνησης Παπανδρέου είχε σημαντικά λάθη.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην έκθεση που εξηγεί την απόφαση για τους νέους κανόνες που θα ισχύουν στην παροχή δανείων, "όταν η ελληνική κρίση κορυφώθηκε στις αρχές του 2010, ούτε οι θεσμικές ρυθμίσεις στη ζώνη του ευρώ, ούτε οι χρηματοοικονομικές αγορές ήταν έτοιμες για αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους σε μια νομισματική ένωση στην οποία μετείχαν στενά συνδεδεμένες προηγμένες οικονομίες. Σε αυτό το πλαίσιο, η συστηματική εξαίρεση αγόρασε χρόνο για να αποκτηθούν οι απαραίτητες αντιπυρικές ζώνες. Όμως, η αποτελεσματικότητα του ελληνικού προγράμματος διάσωσης στον μετριασμό της μετάδοσης της κρίσης ήταν μειωμένη".
Σύμφωνα με την έκθεση, αργότερα ελήφθη πολιτική απόφαση από τους ηγέτες της Ευρωζώνης οι οποίοι δέχθηκαν πως οι όροι χρηματοδότησης της Ελλάδος από τον επίσημο τομέα έπρεπε να βελτιωθούν για να ενισχύσουν τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Ταυτόχρονα το Ταμείο αποδέχεται ότι η όλη διαδικασία για την παροχή του δανείου στην Ελλάδα το 2010 δεν ήταν ορθή καθώς:
α. Καθυστέρησε την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, μία εξέλιξη που είχε πολύ σοβαρές επιπτώσεις στην ελληνική οικονομία, και,
β. Δεν απετράπη τελικά η μετάδοση και διάχυση των επιπτώσεων της ελληνικής κρίσης χρέους σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Τι αλλάζει στον δανεισμό κρατών από το Δ.Ν.Τ.
Από εδώ και στο εξής το Ταμείο μπορεί να παράσχει δάνεια σε μία χώρα η οποία δεν φαίνεται να έχει «υψηλές πιθανότητες» αποπληρωμής του χρέους της, αρκεί αυτή η χώρα να έχει - πέραν του δανεισμού από το Δ.Ν.Τ. - πρόσβαση και σε ιδιωτικό δανεισμό και μάλιστα με τέτοιους όρους οι οποίοι μπορούν να βελτιώσουν και τη δημοσιονομική της κατάσταση.
Προκειμένου να επιτευχθεί αυτή η βελτίωση των δημοσιονομικών μεγεθών, θα πρέπει να υπάρξει - όπως τονίζουν κορυφαίοι αξιωματούχοι του Ταμείου - έγκαιρη αναδιάρθρωση ενός χρέους, υπό τη μορφή κυρίως παράτασης του χρόνου αποπληρωμής του, προκειμένου σε κάποιο μελλοντικό χρόνο να μην είναι αναγκαίο ένα βίαιο "κούρεμά" του.
