Αν θα επιχειρήσουμε να δώσουμε έναν πρόχειρο ορισμό για τον αρχιτεκτονικό όρο του νεοκλασικού κτιρίου τότε θα λέγαμε πως ως νεοκλασικά χαρακτηρίζονται τα κτίρια εκείνα που η μορφή τους έχει πολλά στοιχεία από τους κλασικούς αρχιτεκτονικούς ρυθμούς της κλασικής εποχής.
Τόσο στην Αθήνα , όσο όμως και στον Πειραιά έφεραν τον νεοκλασικισμό οι Βαυαροί κοντά στο 1830 και τον επέλεξαν μάλιστα ως επίσημο αρχιτεκτονικό ρυθμό για τα δημόσια κτίρια.
Αυτός ο ρυθμός αποτέλεσε ένα πρότυπο για τους αρχιτέκτονες της εποχής αυτής που τον εξέλιξαν και έφτιαξαν κατά το 19ο αιώνα αλλά και στις αρχές του 20ου πραγματικά αριστουργήματα, μερικά εκ των οποίων κατάφεραν να ξεφύγουν από τη λαίλαπα της πολυκατοικίας και σώζονται μέχρι σήμερα
Αυτά τα κτίρια που στην πλειοψηφία τους έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα αποτελούν για την πόλη μας δηλωτικό στοιχείο μίας εποχής ακμής, για αυτό άλλωστε και πολλά από αυτά θεωρούνται από τους κατοίκους ως αρχοντικά.
Πολλά νεοκλασικά ανακαινίστηκαν και στεγάζουν δημόσιες υπηρεσίες ή τράπεζες, ενώ άλλα έγιναν ξενοδοχεία ή μαγαζιά προκειμένου να έχουν έσοδα και να μπορούν οι ιδιοκτήτες τους να αντέξουν το κόστος συντήρησης.
Δυστυχώς όμως κάποια άλλα παρακμάζουν και περιμένουν την στιγμή που θα αναμετρηθούν με την ιστορία και είτε θα τα πάρει κάποιος εργολάβος για να τα ανακαινίσει, είτε θα πέσουν και θα μείνουν ως ανάμνηση για τους γείτονες που με το πέρασμα του χρόνου θα ξεχαστεί.
*Για το ρεπορτάζ αυτό στα νεοκλασικά κτίρια του Πειραιά ευχαριστούμε το δικηγόρο Μίλτο Κλαπαδάκη που συνεργάστηκε μαζί μας και μας παρείχε φωτογραφικό υλικό
