Μια από τις πιο ζωηρές αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας είναι η αναμονή μαζί με τον μικρό μου αδερφό στην εξώπορτα, για τον πατέρα που θα έρθει φέρνοντας το μεσημέρι την εφημερίδα στο σπίτι. Βλέπετε γεννημένος το 77 εγώ και το 80 εκείνος, μεγαλώσαμε και ζήσαμε όλη τη δεκαετία του 80 μέσα από την πένα του Ρίζου και του Πασαλάρη, με τον τύπο της παράταξης και κάποια λίγα φωτεινά μυαλά να μας ερεθίζουν τη συνείδηση και το πνεύμα. Μεγαλώσαμε συζητώντας τα μεσημέρια, όλη η οικογένεια μαζί, για πολιτική, για τον Αβέρωφ και τον Μητσοτάκη, για τις ιστορικές μονομαχίες τους στο κοινοβούλιο με τον Ανδρέα και για την επικαιρότητα που δεν έτρεχε με τους σημερινούς ρυθμούς και προλάβαινες ακόμη να την παρακολουθήσεις… Θυμάμαι επίσης πολύ έντονα την τάση που είχαν από τότε, σχεδόν οι περισσότεροι, συγγενείς και φίλοι που ψήφιζαν ή ασχολούνταν με τη ΝΔ, να μη διατυμπανίζουν την ενασχόληση τους αυτή και να μην διαλαλούν τις ιδέες τους. Να μη φωνάζουν για τα κακώς κείμενα του ΠΑΣΟΚ, να μη φωνάζουν όταν τους «κυνηγούσαν» στη δουλειά τους επειδή ήταν νεοδημοκράτες, να μη βγαίνουν στο πεζοδρόμιο αγανακτισμένοι για όσα υπέστησαν από τις καταστροφικές πολιτικές που ξεδιπλώνονταν κάθε λίγο μπροστά τους. Σαν να δίσταζαν, σαν να είχαν κάτι που τους φόβιζε, τότε έμοιαζε παράλογο στα εφηβικά μου μάτια, αλλά ήταν η ευπρέπεια και η λογική, η βαθιά δημοκρατική συνείδηση που συγκρατούσε τους ανθρώπους αυτούς από τις κραυγές και την στείρα αντιπαράθεση.
Η βάση της Νέας Δημοκρατίας ήταν πάντα γεμάτη από νοικοκύρηδες και πατριώτες. Επαγγελματίες και επιστήμονες, εργάτες και επιχειρηματίες, λαϊκούς αλλά και πνευματικούς ανθρώπους αυτού του τόπου. Πολίτες συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στο κράτος, αλλά ταυτόχρονα απαιτητικούς και σκεπτόμενους. Άνθρωποι που δεν δίσταζαν να κριτικάρουν κάθε στραβό της δικής τους πλευράς πολλές φορές ευκολότερα από τα λάθη της άλλης. Άνθρωποι που στήριξαν όλους τους αρχηγούς της παράταξης, και οι οποίοι ήταν πάντα με τη σημαία και όχι με τον σημαιοφόρο της ΝΔ. Άνθρωποι που έβαζαν το καλό της πατρίδας πάνω από την μικροκομματική και συγκυριακή ωφέλεια της παράταξης. Υπήρχαν βεβαίως και οι εξαιρέσεις, αλλά σε κάθε κανόνα υπάρχουν και θα υπάρχουν, για να μας υπενθυμίζουν πως τίποτα δεν είναι εύκολο και πάντοτε υπάρχουν περιθώρια για να μαθαίνουμε από το λάθος και να γινόμαστε καλύτεροι.
Χθες η Νέα Δημοκρατία έκλεισε 43 χρόνια κεντρικής παρουσίας στα πολιτικά δρώμενα αυτής της χώρας με την παρακαταθήκη του ιδρυτή της να παραμένει η σίγουρη πυξίδα στα χέρια του σημερινού ηγέτη της. Η παράταξη αυτή εκφράζει λοιπόν σήμερα περισσότερο από ποτέ την ΣΙΩΠΗΡΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ του ελληνικού λαού. Αυτή που ανέκαθεν ήταν η ραχοκοκαλιά της ΝΔ και το στήριγμα της κοινωνίας μας. Όλοι αυτοί που σήμερα στενάζουν και απελπίζονται κάτω από την υπερ-φορολόγηση, την αγωνία και το αδιέξοδο της ανεργίας, την αντικανονικότητα και τον παραλογισμό των κυβερνώντων, την ασυδοσία των υπουργών της ρουλέτας και του facebook, την ανοησία των κάθε λογής συμβούλων και παρατρεχάμενων που πούλησαν όνειρα για να αγοράσουν αυταπάτες και ψέματα. Όλοι αυτοί που βλέπουν την τραγωδία να ξετυλίγεται μπροστά τους και δεν μιλούν, αλλά σκέπτονται, λογαριάζουν και ζυγίζουν ότι γίνεται γύρω τους, δεν θα είναι πια αμέτοχοι, δε θα μείνουν άλλο θεατές. Οι συνθήκες και οι εποχές άλλαξαν, η κουλτούρα του πολιτικού ρεαλισμού και της λογικής θα συντρίψουν τον λαϊκισμό και την αναξιοκρατία.
Η σιωπηρή πλειοψηφία των Ελλήνων που αγωνιά και στενάζει, που περιμένει να νιώσει ότι κάποιος θα της δώσει μια αχτίδα εμπιστοσύνης και λύσης στα συσσωρευμένα κακώς κείμενα, αλλά και που δυσπιστεί γιατί έφαγε ψέμα με το φτυάρι, είναι η δύναμη που θα φέρει τον Κυριάκο στο τιμόνι της χώρας και θα κάνει σύντομα τη Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση. Το σημαντικότερο όμως για αυτή τη σιωπηρή πλειοψηφία που δεν βγήκε στους δρόμους και δεν έπαιξε με τον λαικισμό, είναι ότι έχει πια τον Ηγέτη της και θα καθορίσει μαζί του τις μελλοντικές εξελίξεις με ψυχραιμία και πραγματισμό. Ολοι εσείς και εμείς που σε αυτές τις γραμμές ανακαλύπτετε ότι βρίσκεστε ανάμεσα σε εκείνους που μέχρι τώρα είδαν κι έπαθαν, χωρίς να έχουν κάποιον να τους νοιαστεί αληθινά, είναι η στιγμή μας.
ΔΩΣΕ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ στον εαυτό σου να ενηλικιωθούμε πολιτικά και να απαλλαγούμε από τις παιδικές ασθένειες του χθες!
ΔΩΣΕ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ να γράψουμε όλοι μαζί ιστορία….
