Τις ημέρες αυτές, που τα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα σταματάνε, προκειμένου να δώσουν την ποδοσφαιρική σκυτάλη εθνικές, όλοι μας νοσταλγούμε, έστω και ενοχικά, την σκληρή πραγματικότητα του ελληνικού πρωταθλήματος και της super league.

Η super league είναι ίσως η πιο ένοχη απόλαυση. Σαν εκείνη την  κρέπα που έφαγες ενώ βρισκόσουν σε αυστηρή δίαιτα ή εκείνη η βλακεία που κάνεις συνέχεια και βρίζεις τον εαυτό σου.

Παράλληλα όμως είναι και ο χρόνιος εθισμός του Σαββατοκύριακου, που μας ακολουθεί από τα παιδικά  μας χρόνια. Περνάει μέσα από τον προαύλιο χώρο του σχολείου,  μας συνοδεύει στα φοιτητικά αμφιθέατρα, στα κυλικεία,  στο στρατό, ακόμα και στο καφενείο, τα πρώτα χρόνια της σύνταξης.

Μέσα λοιπόν σε όλους αυτούς τους χώρους καλλιεργείται, δομείται και αναπτύσσεται το περίφημο λεξικό της super leagueας. Μια ποδοσφαιρική αργκό, που την γνωρίζουν μόνο όσοι έχουν υπάρξει εκκολαπτόμενοι ή εν δυνάμει ποδοσφαιριστές, στοιχηματζίδες και πάνω απ όλα προπονητές της εξέδρας.

Εμείς κάναμε μια πρώτη καταγραφή, αποκρυπτογραφήσαμε λέξεις και βασικές  έννοιες που οι μετά-euro οπαδοί ίσως να μη καταλαβαίνουν,  και σας τις παρουσιάζουμε, γιατί το πρωτάθλημα μόλις έχει ξεκινήσει και είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος του…

Πνίχτης- ρουφάς και ενίοτε πλημύρας : Θεωρείται ο τερματοφύλακας που έπαιξε στη κορυφαία εθνική κατηγορία, γιατί τον πρότεινε ο θειος του στον γενικό αρχηγό της ομάδας και έχει ως επί το πλείστον καταγωγή από τη Πελοπόννησο , ή απλά στέριωσε κι έμεινε στη πρώτη ομάδα που έπαιξε γιατί ήταν φτηνός, φιλότιμος, εργατικός  και κάνεις δε τον ήθελε για μεταγραφή.

 

Κατσαπλιάς: Ως κατσαπλιά ορίζουμε τον δυναμικό έως ατσούμπαλο κυρίως αμυντικό παίχτη, από τον οποίο απουσιάζει παντελώς κάθε υποψία τεχνικής κατάρτισης. Τον καταλαβαίνεις όταν φτάσει στα 34 του χρόνια και καταφέρει, για πρώτη φορά στη καριέρα του, να κάνει μεταβίβαση πάνω από πέντε μέτρα και να βάλει λίγο εσωτερικό φάλτσο. Συνώνυμα του κατσαπλιά είναι το αρούκατος αλλά και το σκαρμούτσος .Πώς θα τον αναγνωρίσεις μέσα στο γήπεδο; εκεί που βάζει αυτός το κεφάλι του, οι  άλλοι δε βάζουν ούτε το πόδι τους…

 

 Ξύλινος: Θεωρείται το σέντερ φορ με επιδόσεις στόπερ στο σκοράρισμα. Με αυτόν θα αναστενάξουν τα περιστέρια, αλλά όχι τα δίχτυα. Το ενεργητικό του  σε μία χρονιά συνήθως είναι 4 γκολ σε 30 παιχνίδια και το ένα από τα τέσσερα το πέτυχε με γυρισμένη  πλάτη. Μιλάμε για κανόνι… Οι απόψεις για το ταλέντο του διίστανται… ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του διάδοχο του Φαν Μάστεν και όλοι οι  υπόλοιποι τον θεωρούν απλά άτεχνο αλλά και χασογκόλη.

 

Κολοτούμπας ή βουτηχτής: Ορίζεται ως ο παίχτης που με το φύσημα του άνεμου θα πέσει εκβιάζοντας φάουλ, κάποιο πέναλτι ή και κάρτες για αυτόν που τον μαρκάρει. Εξοργίζει συνήθως τους αντίπαλους οπαδούς, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις το υποκριτικό του ταλέντο θα το ζήλευε ακόμη και ο Αλέξης Μινωτής

 

Δαντελένιος: Θεωρείται το χαφ που θα μείνει ταλέντο μια ζωή…  Παίζοντας ποτέ πότε κάθετα, πότε πότε στα πλάγια και πάντα όπως γουστάρει ο ίδιος να παίζει.. Ποτέ δεν θα κοντράρει τον αντίπαλο και πότε δεν θα βάλει τα πόδια του στη φωτιά…  Θα περιμένει όμως μέχρι το 90’ μόνο και μόνο για να κάνει αυτό που θα αρέσει σε κάποιον μπάρμπα στην εξέδρα. Λατρεύεται από την εξέδρα. Αντιπαθείτε από τους προπονητές και τον προστατεύει «σχεδόν» πάντα ο πρόεδρος…

 

Τσαφάκιας ή Τεμπεσίρης: Ασταθής ποδοσφαιριστής, ικανός για το κακό, αλλά συνήθως για το χειρότερο. Είναι ο παίχτης που όταν έρχεται η μπάλα πάνω του όλη η ομάδα τρέχει πανικόβλητη να καλύψει το σχεδόν βέβαιο λάθος του. Κριάρι και με καταγωγή συνήθως από τη Θεσσαλία βρίσκει πάντα φανέλα βασικού σε κάποια ομάδα, κυρίως λόγω της άγνοιας κίνδυνου στο ψήλο παιχνίδι, της δύναμης του, της επιμονής αλλά και της εργατικότητας που δείχνει στις προπονήσεις.  Πως θα τον αναγνωρίσεις; από το «Ωχ» της κερκίδας κατά τη παρουσίαση των ομάδων…

 

Παλτό: ακριβοπληρωμένος παίχτης συνήθως από τη Σερβική ή Βραζιλιάνικη αγορά  που σε κάθε μεταγραφική περίοδο υπάρχει παζάρι-αλισβερίσι με μεγάλα ποσά και προτάσεις, που ποτέ δεν ευδοκιμούν. Υποσχόμενος πολλά, διατεθειμένος απο τις δηλώσεις του να δώσει ακόμη περισσότερα, δεν αποδίδει ποτέ τα αναμενόμενα  και τον συναντάς πιο συχνά στα μπουζούκια παρά στη προπόνηση

 

Έννοιες

 

Γιώμα ή καμινάδα:  Θεωρείται η άμεση μεταβίβαση της μπάλας από την άμυνα στην επίθεση, χωρίς πίεση από τον αντίπαλο και πολλές φορές χωρίς κάποιον στόχο. Το χαρακτηριστικό της Γιώμας είναι η άνεση και το πάσινγ γκέιμ των στόπερ μεταξύ τους, μέχρι να βαρεθούν  και να πετάξουν τη μπάλα μπροστά … πρώτος σε γιώμες θεωρείται, με βάση τη μονάδα μέτρησης του Αντώνη Πανούτσου, ακόμα και σήμερα ο Γιάννης ο Γκούμας, που σε ένα παιχνίδι του ΠΑΟ μέτρησε 33 γιώμες

 

Τσαρούχι: Το παντελώς άστοχο σουτ από πλεονεκτική θέση που απειλεί να βγάλει έξω τη μπάλα, ακόμα και από διώροφο στάδιο. Συνήθως προκαλεί τη χλεύη και το φάσκελο ακόμα και των δικών σου οργανωμένων οπαδών, που κοιτάνε πάντα προς τα επίσημα όποτε συμβαίνει κάτι τέτοιο…

 

 Ταμπούρι: Θεωρείται η οργανωμένη άμυνα από τους παίχτες , το προπονητικό επιτελείο, τους αναπληρωματικούς ακόμα και το πούλμαν της ομάδας, να βρίσκονται ΌΛΟΙ  μπροστά στην εστία, προκειμένου να διασφαλιστεί το υπάρχον αποτέλεσμα, μέχρι ο κόρακας να σφυρίξει τη λήξη. Μπροστά του το κατενάτσιο θεωρείται total football, αφού 11 παίχτες χωρίς κανένα πλάνο και σχέδιο διώχνουν όσο πιο μακριά γίνεται τη μπάλα.

 

Γιουρούσι: Η άτακτη και χωρίς κανένα πλάνο και σχεδιασμό επίθεση της ομάδας στην απέναντι εστία, που κατά κανόνα ο καθένας παίρνει τη μπάλα και κάνει ότι του κατέβει, μέχρι να του τη κλέψουν ή να βγει παρέα μαζί της εκτός αγωνιστικού χώρου..

 

Κλεφτοπόλεμος: Συνδυασμός των δυο παραπάνω και ύστερα από σκληρή προπόνηση… Τον συναντάμε κυρίως στα ματς κυπέλλου, όπου υπάρχει το διακύβευμα της πρόκρισης στην επομένη φάση και κατά τη διάρκεια των δυο επαναληπτικών παιχνιδιών συμβαίνει και το ταμπούρι και το γιουρούσι, επειδή υπάρχει σκοπιμότητα και για αυτό το λόγο φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη… Ο συνδυασμός αυτών των δυο τακτικών απαίτει καλή φυσική κατάσταση, αυτοσυγκέντρωση μέσα στο παιχνίδι αλλά και αρκετά καλή  προσευχή…

 

Πολιορκία: Η κατάσταση που βρίσκεται μια αμυνόμενη ομάδα όταν είναι σε ταμπούρι. Το συναντάμε κυρίως όταν μια από τις πρώτες ομάδες στη κατάταξη αντιμετωπίζει – επιτίθεται σε μια από τις ομάδες ουραγούς  και υπάρχει το ενδεχόμενο της έκπληξης.