Μοιάζει σαν χθες, κι όμως πέρασαν κιόλας επτά χρόνια. Επτά χρόνια γεμάτα κούπες, διακρίσεις, έργα πνοής και προπάντων, δεσμεύσεις που τηρήθηκαν στο ακέραιο. Επτά χρόνια από εκείνο το καλοκαίρι του 2010, το οποίο έβρισκε τον Ολυμπιακό σε μία απ’ τις πιο κρίσιμες καμπές της σύγχρονης ιστορίας του. Ο Σωκράτης Κόκκαλης έπαιρνε την απόφαση να παραδώσει το πηδάλιο του… υπερωκεάνιου του ελληνικού αθλητισμού στη διάδοχη κατάσταση και όταν αυτή προέκυψε, ουδείς αμφέβαλε στο Μεγάλο Λιμάνι της χώρας ότι ο Θρύλος θα συνέχιζε να πλέει σε ήρεμα, καταγάλανα νερά.
Σαν κι αυτά που αγκαλιάζουν απ’ άκρη σ’ άκρη την πανέμορφη χώρα μας. Κυρίως, δεν είχε τον παραμικρό ενδοιασμό ο ίδιος ο Σωκράτης Κόκκαλης, γνωρίζοντας ότι άφηνε το τιμόνι σ’ έναν πραγματικό μαχητή: στον Βαγγέλη Μαρινάκη, έναν απ’ τους πλέον επιφανείς εφοπλιστές παγκοσμίως, ο οποίος σήμερα γίνεται 50 χρόνων. Σ’ έναν άνθρωπο, ο οποίος εξ απαλών ονύχων ξημεροβραδιαζόταν ανάμεσα στα τσιμέντα και στα αποδυτήρια του παλιού «Γ. Καραϊσκάκης», στο πλευρό του αείμνηστου πατέρα του, Μιλτιάδη, ο οποίος του μεταλαμπάδευσε -εκτός όλων των άλλων- τις ολυμπιακές αξίες στο έπακρο. «Τον γνωρίζω από μικρό παιδί και είμαι βέβαιος ότι θα δώσει τα πάντα για να συνεχιστεί η πορεία του Ολυμπιακού», δήλωνε σ’ εκείνη τη συνέντευξη Τύπου της «παράδοσης-παραλαβής» ο Σωκράτης Κόκκαλης και τα λόγια του έμοιαζαν προφητικά για αρκετούς, αλλά ενέπνεαν με βεβαιότητα όσους ήδη γνώριζαν τον Βαγγέλη Μαρινάκη.
Εκείνος, από τη δική του πλευρά, ως αυθεντικός άνθρωπος των έργων και όχι των εξαγγελιών και ως γνήσιος οπαδός του Θρύλου, αρκούνταν στο μίνιμουμ: στη δημιουργία ενός Ολυμπιακού που θα στηρίζεται στο πολυπληθές κοινό του, θα εκπέμπει υγεία και ασφαλώς θα κατακτά κορυφές. «Θα το πάρουμε το πρωτάθλημα. Να είστε σίγουροι!», διεμήνυσε τότε και έπειτα από μία σεζόν «ερυθρόλευκης» ανομβρίας, η κορυφαία ελληνική ομάδα δεν σταματάει να σηκώνει κούπες. Ηδη έφτασε τα επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα και με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στο τιμόνι, ετοιμάζεται για το απόλυτο, θρυλικό ρεκόρ: το όγδοο στη σειρά, στη διαδρομή για τη συμπλήρωση της… δέσμευσης των είκοσι στη σειρά!
ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ… ΘΡΥΛΟΣ
Ολα αυτά, βεβαίως, έχουν επιτευχθεί με κόπο, γνώση και χρήμα. Ο ηγέτης των Πειραιωτών ήξερε από μπάλα, δεν είναι σαν ορισμένους… ουρανοκατέβατους στον πλανήτη του ελληνικού ποδοσφαίρου. Είπαμε, άλλωστε: μεγάλωσε μέσα στην ιστορική έδρα του Θρύλου, στο πλευρό ανθρώπων που έγραψαν ιστορία στην αθλητική ζωή του τόπου (όπως ο πρόεδρος των πρώτων επαγγελματικών τίτλων, Σταύρος Νταϊφάς και ασφαλώς ο πατέρας του, Μιλτιάδης) και έχοντας όλες τις απαιτούμενες παραστάσεις, ήξερε κάτι παραπάνω από την… αλφαβήτα της μπάλας.
Η πρώτη του κίνηση ήταν η συντονισμένη αναδιοργάνωση του συλλόγου. Σε όλα τα επίπεδα και φυσικά μέσα στο τερέν. Εφερε τον σημερινό προπονητή της Μπαρτσελόνα, Ερνέστο Βαλβέρδε, τον ενίσχυσε με ορισμένα «βαριά χαρτιά» του χώρου (Ιμπαγάσα, Ριέρα, Πάντελιτς, Ρόμενταλ, Μιραλάς κ.ά.) και το νερό μπήκε γρήγορα στο αυλάκι. Η ομάδα «ρόλαρε» εντός γηπέδου, ο Βαγγέλης Μαρινάκης εξοβέλισε όσους τυχάρπαστους ονειρεύονταν να εγκαθιδρύσουν νέα «πέτρινα» χρόνια για τον Ολυμπιακό και η συνταγή της επιτυχίας ακολουθείται πιστά μέχρι σήμερα.
Σ’ αυτό το διάστημα των επτά χρόνων, οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αναδείξει προπονητές (εκτός από τον Βαλβέρδε, ο Ζαρντίμ μεγαλουργεί στη Μονακό, ο Μίτσελ επέστρεψε στην ισπανική La Liga, ο Μάρκο Σίλβα βρήκε δουλειές στην φημισμένη Premier League κ.ο.κ.) και ποδοσφαιριστές (από τον Μανωλά, τον Μήτρογλου και τον Σάμαρη μέχρι τον Μιραλάς, τον Μιλιβόγεβιτς, τον Φέισα και τον Μαζουακού), που ακολουθούν διεθνή καριέρα, όπως και άλλους που πρωταγωνιστούν φορώντας τη φανέλα με το Δαφνοστεφανωμένο Εφηβο, ενώ οι πρωτοκλασάτοι ξένοι συνεχίζουν να καταφθάνουν στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, επειδή ακριβώς ένας άνθρωπος εξακολουθεί να πηγαίνει πεισματικά κόντρα στην οικονομική κρίση. Ποιος άλλος, πέραν του Βαγγέλη Μαρινάκη, έχει πληρώσει όλα αυτά τα χρόνια περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ, για να κάνει χαρούμενο τον κόσμο της ομάδας του, χαρίζοντάς του τρόπαια και προσφέροντάς του την ευκαιρία να βλέπει από κοντά παίκτες με μυθική καριέρα, όπως ο Σαβιόλα, ο Αμπιντάλ, ο Καμπιάσο, ο Ντομίνγκες, ο Καρντόσο (ανεξαρτήτως της προσφοράς του καθενός) ή πανάκριβους αστέρες σαν τον Αφελάι, τον Ρομπέρτο, τον Μάριν, τον Εμενίκε, τον Ιντέγε, τον Καρσελά κ.ά.;
Το αναφέραμε και προηγουμένως. Ο ίδιος είναι άνθρωπος των πράξεων, όχι των λόγων, ιδιαιτέρως όταν αυτοί αφορούν δυσθεώρητα οικονομικά μεγέθη εν καιρώ βαθύτατης κοινωνικής κρίσης. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν διαφημίζει το πόσο «μεγαλώνει» καθημερινά τον Ολυμπιακό. Κι ομοίως πράττει και με τη βοήθεια που παρέχει στους δοκιμαζόμενους απ’ τη συνεχιζόμενη ύφεση συνανθρώπους μας…
ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Προτού ακόμα αποφασίσει να ενεργοποιηθεί στα κοινά, για να βοηθήσει και με θεσμική ιδιότητα την πόλη όπου μεγάλωσε, εξακολουθεί να ζει και να δραστηριοποιείται επαγγελματικά, ο Βαγγέλης Μαρινάκης είχε λάβει την απόφαση και την είχε κοινωνήσει με τρόπο ξεκάθαρο στους συνεργάτες του: το βλέμμα πρέπει να ’ναι πάντοτε στραμμένο στην κοινωνία. Στους ανθρώπους που αγωνιούν για την καθημερινότητα, που τα βγάζουν δύσκολα πέρα και εκλαμβάνουν ως πολυτέλεια αυτά, που για πολλούς είναι αυτονόητα. Η αλληλεγγύη, όλα αυτά τα χρόνια, παρέχεται αδιάλειπτα.
Ο Ολυμπιακός ενισχύει το ανθρωπιστικό έργο της Μητρόπολης Πειραιά, προσφέρει συσσίτια και ρουχισμό σε άπορους, συνέδραμε στη σίτιση και στον απαραίτητο εφοδιασμό των προσφύγων με ρούχα όταν κατέφτασαν στον Πειραιά, ενώ από τον Οκτώβριο του 2013 συνεργάζεται στενά με την Unicef, για τον εμβολιασμό δεκάδων χιλιάδων παιδιών από τον κόσμο. Αθόρυβα, μα πάντοτε ουσιαστικά, ο Βαγγέλης Μαρινάκης χρηματοδοτεί ακόμα το Μουσείο «Νίκος Καζαντζάκης» στο Ηράκλειο, ενισχύει ιδιωτικές πρωτοβουλίες με επίκεντρο τα παιδιά (όπως η «Αργώ» και το «Μαζί για το Παιδί»), στηρίζει κάθε τοπική δράση που έχει ως στόχο την ανακούφιση όσων χειμάζονται από την κρίση (όπως εκείνες του Ενοριακού Φιλόπτωχου Ταμείου του Ιερού Ναού Γενεσίου Θεοτόκου Νικαίας, της ενορίας της Σύρου κ.ά.), ενώ απλώνει πάντοτε το χέρι σ’ εκείνους που το χρειάζονται περισσότερο.
Οπως έκανε και προς τους νησιώτες της Κεφαλονιάς, όταν εκείνοι «χτυπήθηκαν» από τον καταστροφικό σεισμό του 2014. Με μία γενναιόδωρη προσφορά ύψους 500.000 ευρώ ανέλαβε να επισκευάσει τα σχολεία της περιοχής. Κι αυτές είναι μονάχα ορισμένες απ’ τις φιλανθρωπικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες του. Διότι οι περισσότερες μένουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, όπως ο ίδιος προτιμάει…
ΔΑΜΑΖΕΙ ΚΥΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ
Οσοι γνωρίζουν καλά εδώ και χρόνια την επαγγελματική διαδρομή του Βαγγέλη Μαρινάκη, μιλούν για έναν εφοπλιστή με διορατικότητα κι αποφασιστικότητα, που ξέρει να λαμβάνει τις σωστές αποφάσεις. Τα στοιχεία αυτά τον βοήθησαν να μετατρέψει σε έναν πραγματικό κολοσσό την εταιρεία «Capital Maritime & Trading Corp.», με τις διακρίσεις να διαδέχονται η μία την άλλη. Πολύ πρόσφατα, τιμήθηκε στην εκδήλωση των Sea Transport Awards 2017 με το βραβείο του «Best Vessel Operator-Europe», ενώ η ανέλιξη είναι διαρκής στη σχετική λίστα «Lloyd’s». Η εταιρεία του Βαγγέλη Μαρινάκη κατέχει ηγετική θέση διεθνώς στη διαχείριση ποντοπόρων πλοίων, επιδεικνύοντας πάντοτε σεβασμό στο περιβάλλον και στον πυρήνα της φιλοσοφίας που διέπει τον επικεφαλής της. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι όλα αυτά τα χρόνια λογίζεται ως ένας απ’ τους 50 πιο σημαντικούς ιδιοκτήτες και διαχειριστές πλοίων παγκοσμίως, έχει βραβευτεί ως «Newsmaker της χρονιάς» και η «Capital» ανακηρύχθηκε «Tanker Company» της χρονιάς το 2009…
Οσα κύματα κι αν δαμάσει στις θάλασσες του κόσμου, όμως, ο Πειραιάς είναι πάντοτε το λιμάνι του. Εκεί όπου όλα αρχίζουν. Το μέρος που αποχωρίστηκε μονάχα για τις σπουδές του στη Διοίκηση Διεθνών Επιχειρήσεων, με μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις στο Λονδίνο, προτού επιστρέψει για να δομήσει εκεί ολόκληρη τη ζωή του.
ΕΡΓΑ ΠΝΟΗΣ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΙ
Η απόφασή του να αναμειχθεί στα κοινά της πόλης που υπεραγαπά και υπηρετεί προέκυψε τόσο άξαφνα, όσο ευεργετική αποδεικνύεται στην πορεία. Στις δημοτικές εκλογές του 2014 έθεσε εαυτόν στην ετυμηγορία των πολιτών του Πειραιά και έγινε δεκτός με καθολική αποδοχή. Εξελέγη πρώτος σε ψήφους δημοτικός σύμβουλος με τον ανεξάρτητο συνδυασμό του Γιάννη Μώραλη και από την πρώτη ημέρα που… σήκωσε μανίκια, προσπαθεί -με δικά του, μάλιστα, έξοδα- να αναμορφώσει τον Πειραιά. Σ’ αυτήν την τριετία κατασκευάστηκαν παιδότοποι, πλατείες, αθλητικές εγκαταστάσεις και πάρκα, δρομολογήθηκαν αλλαγές σε ζητήματα που «βάλτωναν» επί χρόνια, προ διμήνου παραδόθηκε η πλήρως αναδομημένη Πλατεία Αλεξάνδρας, όπου δεσπόζει το Μνημείο Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου «Πυρρίχιο Πέταγμα» και γενικότερα γίνονται μεθοδικές κινήσεις, με απώτερο στόχο να καταστεί ο Πειραιάς αυτόνομος τουριστικός προορισμός και διεθνές ναυτιλιακό κέντρο.
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ… ΠΑΝΤΟΥ
Για τον Βαγγέλη Μαρινάκη, Πειραιάς και Ολυμπιακός είναι δύο έννοιες συνυφασμένες, που καταλαμβάνουν πρωταγωνιστική θέση στην καρδιά του. Κι αυτή η εξωστρέφεια που χαρακτηρίζει την επαγγελματική του περπατησιά, ακολουθεί και τις «ερυθρόλευκες» διαδρομές. Δεν είναι μονάχα η αγωνιστική αναρρίχηση στη βαθμολογία της UEFA, μέσω της συνεπούς και επιτυχημένης πορείας του Ολυμπιακού στις διοργανώσεις της. Ο σύλλογος εκπροσωπείται από στελέχη διεθνούς φήμης (Καρεμπέ, Κοβάσεβιτς κ.ά.) και συμμετέχει σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων στην Ευρώπη, ως το μοναδικό ελληνικό κλαμπ, του οποίου η «φωνή» ακούγεται και λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Για τον ηγέτη του, όμως, ο Ολυμπιακός δεν είναι μονάχα το ποδόσφαιρο. Γι’ αυτό και βρίσκεται πάντοτε «εδώ», προκειμένου να συνδράμει με τεχνογνωσία και χρήματα, όποτε το χρειάζονται τα υπόλοιπα τμήματα. Γνωρίζουν και οι… πέτρες ότι ο ίδιος πλήρωσε για να ανακαινιστεί το κλειστό «Μελίνα Μερκούρη» και ότι από το 2005 ακόμα χρηματοδοτούσε τα τμήματα βόλεϊ, Ανδρών και Γυναικών, του συλλόγου. Δεν έχει πάψει ποτέ να στηρίζει τον ερασιτέχνη, προσφέροντάς του μέρος απ’ τα έσοδα των διαρκείας του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού και καλύπτοντας εξ ολοκλήρου συμβόλαια διεθνούς φήμης αθλητών. Το μεγαλόπνοο σχέδιό του, για ολόκληρους τους Πειραιώτες και κυρίως για τις επόμενες γενιές, είναι η δημιουργία μίας «Ολυμπιακής κυψέλης», με την κατασκευή κλειστών γυμναστηρίων και ενός υπερσύγχρονου κολυμβητηρίου, δίπλα ακριβώς στο «Γ. Καραϊσκάκης».
Για έναν άνθρωπο με τη φιλοδοξία, την εργατικότητα και τις ικανότητες του Βαγγέλη Μαρινάκη, δεν υπάρχουν στεγανά. Ούτε καν σύνορα, όπως απέδειξε και με την αγορά ενός απ’ τους πιο ιστορικούς συλλόγους της Αγγλίας, της Νότιγχαμ Φόρεστ, την οποία σύντομα θέλει να επαναφέρει στην ελίτ της Premier League. Ποιος, αλήθεια, αμφιβάλλει ότι θα τα καταφέρει και στο Νησί;
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης γίνεται σήμερα 50 χρόνων και έχει να επιδείξει κατορθώματα, που άλλοι θα χρειάζονταν… αιώνες για να καταφέρουν. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι δεν εφησυχάζει ποτέ. Αυτό που τον εξιτάρει είναι ο επόμενος «ναύλος» και γι’ αυτό στοχεύει πάντα σε νέα ρεκόρ. Στο όγδοο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Σ’ έναν Ολυμπιακό που θα συναρπάζει κάθε χρόνο τους φιλάθλους του και θα βρίσκεται μονίμως στα… αστέρια του Champions League. Σ’ έναν Πειραιά… νικητή, όπως είναι κι εκείνος, αλλά και οι άνθρωποι που γεννήθηκαν και έμαθαν να παλεύουν δίπλα στη θάλασσα.
Να τα χιλιάσεις, πρόεδρε!
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 30/07/2017)
