ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΦΟΥΣΚΙΔΗΣ
Καλή και ερυθρόλευκη χρονιά σε όλους και τον Μάη… να είναι (που θα είναι) ωραία, με άλλη μία κούπα στον Περαία. Μία κούπα για την οποία έχουν μπει ήδη οι βάσεις και μάλιστα ιδιαίτερα εμφατικά τους προηγούμενους μήνες, με τριάρες και πάει λέγοντας. Και φυσικά δεν ξεχνάμε το Κύπελλο, αφού θεωρούμε αυτονόητο πως δεν υπάρχει ούτε ένας στην ομάδα, από το μυαλό του οποίου να περνάει πως θα μπορούσε να χαθεί κάποιος από τους εγχώριους τίτλους. Κατά τ’ άλλα, η χρονιά που έφυγε ήταν γεμάτη από τη γλυκιά γεύση ενός ακόμη πρωταθλήματος, του 6ου συνεχόμενου της εποχής Μαρινάκη, μια σειρά ευρωπαϊκών εμφανίσεων που και πάλι θα μνημονεύονται ες αεί (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον θρίαμβο του «Εμιρεϊτς»), αλλά και από την αγωνία των περιπετειών του περασμένου καλοκαιριού. Εκλεισε, όμως, αναμφισβήτητα με τον καλύτερο τρόπο, κατόπιν των διορθωτικών κινήσεων που έγιναν εκείνη την περίοδο και οι οποίες ήταν κατά κοινή ομολογία άμεσες και στοχευμένες. Πρωτιά και με διαφορά στη βαθμολογία, πρόκριση από τους Ομίλους του Europa και μερικές ιδιαίτερα… απολαυστικές στιγμές, όπως τα τρία ντέρμπι του Καραϊσκάκη.
Από δω και μπρος άπαντες στα αποδυτήρια δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτ’ άλλο παρά να παραμείνουν συγκεντρωμένοι και να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο, διορθώνοντας τις όποιες ανορθογραφίες. Οσο για την εξέδρα, δύο και μόνο λέξεις θα πρέπει να εμπνέουν όσους βρίσκονται στο Καραϊσκάκη (και όχι μόνο). Πίστη και συσπείρωση. Είναι τα δύο στοιχεία που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για να ξεπερνά η ομάδα τις όποιες -αναπόφευκτες στο ποδόσφαιρο- δύσκολες ώρες, αλλά και για να πέφτουν μονίμως στο κενό οι τζάμπα μαγκιές, η προπαγάνδα και τα αισχρά ψέματα των άλλων, που στοχεύουν στη δημιουργία αρνητικού κλίματος εντός της Ολυμπιακής οικογένειας.
Αλλωστε, εδώ στο Λιμάνι έχουμε τη βεβαιότητα πως πάντα θα γίνεται αυτό που πρέπει για να διατηρηθεί η ομάδα στην κορυφή. Γι’ αυτό και δεν ευδοκιμεί το σύνηθες και διαχρονικό για τους άλλους φαινόμενο της εσωστρέφειας. Δεν είναι τυχαίο ότι έχουν απομείνει να τους βλέπουν οι θυρωροί των γηπέδων τους και οι στενοί συγγενείς και φίλοι, αφού ελαχιστοποιούνται με γεωμετρική πρόοδο όσοι… ακόμη δέχονται να τρώνε τον σανό που τους πλασάρουν. Αυτή η παράμετρος είναι και μια απάντηση σ’ αυτούς (τους γνωστούς και μη εξαιρετέους εγκάθετους) που δείχνουν να… ανησυχούν για τις όποιες αποφάσεις της διοίκησης αναφορικά με τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου. Ας κοιτάξουν πρώτα τα χάλια των αφεντικών τους, που φέρνουν στο… τζάμπα κάθε καρυδιάς καρύδι, το οποίο αν δεν το είχαν στο γήπεδο, θα μπορούσε κάλλιστα να βγάζει μεροκάματο στα βενζινάδικα του κυρ Δημήτρη, στα καπνεργοστάσια του Ιβάν και στα… στούντιο του ΣΚΑΪ (όπου μετά από πρόσφατο ντου της Επιθεώρησης Εργασίας διαπιστώθηκε ότι δουλεύουν χωρίς ασφάλεια οι μισές από τις φυλές του αραβικού κόσμου και όχι μόνο) κι ας αφήσουν τον Θρύλο. Εξάλλου, όλο το συστηματάκι της «εξυγίανσης» θα έχει πολύ περισσότερα προβλήματα το αμέσως επόμενο διάστημα, οπότε ας κρατήσουν για τότε τις ταρζανιές…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 03/01/2016)
