ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΦΟΥΣΚΙΔΗΣ
Ετσι. Κανένα έλεος. Η… εγκληματική οργάνωση συνεχίζει να κάνει πλάκα στους «εξυγιαντές» του ψέματος, της τζάμπα μαγκιάς, των μπράβων και των μαφιόζων. Οσο προκαλείτε τόσο θα σας γλεντάνε ο Θρύλος και ο Μαρινάκης. Λέγαμε ότι στο χθεσινό ματς δεν είχαμε να αντιμετωπίσουμε μόνο του συνονθύλευμα του Αλαφούζου, αλλά ολόκληρο το αντιολυμπιακό σύστημα που έπαιζε τα… ρέστα του προκειμένου να αναβάλει το… κυνήγι που έρχεται για τον Γιαννάκη και τα συνεταιράκια του, κυρ Δημήτρη και Ιβάν. Οι τελευταίοι, και κυρίως τα παπαγαλάκια τους, είχαν αφήσει να δημιουργηθούν προσδοκίες για τη φετινή σεζόν, με φόντο τα μπραβιλίκια τους για τον έλεγχο του παρασκηνίου, αλλά και το επεισοδιακό καλοκαίρι του Ολυμπιακού. Το αποτέλεσμα; Μόλις μπήκαμε στον Νοέμβρη και τα ρεζιλίκια τους σε Ελλάδα και Ευρώπη διαδέχονται το ένα το άλλο. Πώς το λέγανε; Οτι θα δούμε τον χειρότερο Θρύλο της επταετίας; Τελικά, μόνο λίγο καιρό αργότερα, εμείς μοιράζουμε τριάρες, είμαστε 7, 9 και 10 βαθμούς μπροστά από τους άλλους και ο χρόνος δουλεύει υπέρ μας. Ενας όχι και τόσο φουριόζος Ολυμπιακός τούς έριξε τρία στο πρώτο ημίχρονο και μετά έκανε συντήρηση δυνάμεων, λες και παίζαμε με τη Βέροια ή τον Ηρακλή. Είναι εμφανές ότι όσο περνούν οι μέρες γινόμαστε όλο και καλύτεροι, με την επικείμενη διακοπή να είναι ευεργετική για την αποφόρτιση της ομάδας. Οσο για τους άλλους, τη σεζόν που υποτίθεται ότι θα… άλλαζαν όλα, οι γιούχες άρχισαν πιο νωρίς από ποτέ και η συνέχεια αναμένεται ακόμη πιο… τραγελαφική.
Το πιο σημαντικό, όμως, απ’ όλα είναι ότι χθες το παραμυθάκι τους όχι μόνο δέχθηκε άλλο ένα τεράστιο πλήγμα, αλλά επί της ουσίας τελείωσε οριστικά. Πλέον και οι τελευταίοι «κολλημένοι» με την προπαγάνδα τους έχουν σιχαθεί όλο αυτό το γαϊτανάκι του ψέματος και της εξεύρεσης φθηνών δικαιολογιών. Γι’ αυτό ακριβώς και η χθεσινή νίκη συνιστά εκτός των άλλων και την προσωπική δικαίωση του Βαγγέλη Μαρινάκη. Του ανθρώπου που πάει για το 7ο συνεχόμενο πρωτάθλημα σε 7 χρόνια παρουσίας του στη διοίκηση του Θρύλου, γεγονός που ακόμη δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πλήρως (πρόκειται άλλωστε για παγκόσμιο φαινόμενο), ώστε να αντιληφθούμε τις τεράστιες διαστάσεις του. Βλέπετε, μόνο ζαλάδα μπορείς να νιώσεις με τη συγκεκριμένη σκέψη. Κι αν το… απόλυτο 45άρι της «εξυγίανσης» δεν επέμενε να… γλιτώσει πάση θυσία τον ΠΑΟ από την απόλυτη ξεφτίλα, τότε σίγουρα η βραδιά θα είχε αποκτήσει... ιστορική αξία.
Στον αντίποδα, υπάρχει ένας σαλτιμπάγκος άσχετος από μπάλα, ένας εμμονικός τύπος, ο οποίος βγάζει το κόμπλεξ του από τις καρπαζιές που τρώει από τον Μαρινάκη σε όλα τα επίπεδα, ρίχνοντας λάσπη στον ανεμιστήρα, μέσω του τηλεδικαστή Θωμαΐδη. Ας μην απορούμε, λοιπόν, γιατί τα παλικάρια της Λεωφόρου μπήκαν από το πρώτο λεπτό για να προκαλέσουν, με μπροστάρη αυτόν τον ανύπαρκτο ποδοσφαιρικά τύπο, τον Λέτο, ο οποίος κοίταζε μόνο να γκρινιάζει και να μανουριάζει πιο πολύ κι από γκόμενα… Ετσι ακριβώς κάνει και ο Αλαφούζος έναντι του Μαρινάκη και του Ολυμπιακού, οπότε είναι φυσικό επόμενο να χρίσει τον γελοίο αυτόν πρώην ποδοσφαιριστή ως ηγέτη και εκφραστή της λογικής του εντός του γηπέδου. Μπάχαλο ήθελαν, λοιπόν, να το κάνουν το ματσάκι. Για κακή τους τύχη, όμως, οι δικοί μας έμειναν συγκεντρωμένοι και όλα τα άλλα πήραν τον δρόμο τους.
Το μνημόσυνο στον ΣΚΑΪ πώς σας φάνηκε; Φανερή η αμηχανία των κατά τ’ άλλα λαλίστατων παπαγάλων. Εμείς, πάντως, περιμένουμε το άρθρο του… Γιαννάκη του Αυλακιώτη, αλλά και το αντίστοιχο από το… γιουσουφάκι του Μελισσανίδη, που μας έλεγε ότι αλλοιώθηκε το πρωτάθλημα. Πράγματι αυτό συνέβη. Και το ΑΕΚάκι, και οι χθεσινοί δεν έπρεπε να φάνε τρία, αλλά έξι για πλάκα! Παρεμπιπτόντως, να ανασύρουμε και το άλλο του μεγάλο πόνημα, αυτό που έλεγε ότι αν ο Μαρινάκης τούς έπαιρνε και το φετινό πρωτάθλημα, τότε δεν θα μπορούσαν να πουν τίποτα… Τώρα βέβαια, οφείλουν να βρουν άλλο παραμυθάκι. Μέχρι νεωτέρας, μας απέδειξαν και αυτοί, και τα αφεντικά τους ότι είναι… πολύ θαρραλέοι και ανδροπρεπείς. Για όλα φταίει ο Στραματσόνι, ο Μοράις και ο Ιβιτς, οι οποίοι δεν… μπορούν να αξιοποιήσουν τους παικταράδες που τους πήραν. Ο μεγάλος κλόουν της ιστορίας ήταν φυσικά ο Φύσσας, ο οποίος βγήκε να μιλήσει για τη… χαλαρότητα και την αδράνεια των παικτών του Αλαφούζου. Λες και η γενιά η δικιά του έμπαινε στο Καραϊσκάκη με την αντρειοσύνη στο… φουλ. Τι να μας πει κι αυτός που δεν προλάβαινε να μαζεύει τριάρες και τεσσάρες…
(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 07/11/2016)
