Αγνώριστη η Σουβάλα. Η Σουβάλα των ελάχιστων εξοχικών και παραθεριστικών κατοικιών αλλά κυρίως των θερμών λουτρών που οργανωμένα λειτουργούσαν στην ομώνυμη περιοχή και αποτελούσαν πόλο έλξης για πολλούς Αιγινήτες και παραθεριστές οι οποίοι μετέβαιναν ως εκεί για την καθημερινή τους θεραπεία. Λέγεται πως και ο Άγιος Νεκτάριος τους θερινούς μήνες έκανε θερμά λουτρά στην περιοχή και διέμενε σε ένα δωμάτιο δίπλα ακριβώς στο εκκλησάκι του Αγίου Σεραφείμ.
Η σημερινή οργανωμένη παραλία των λουτρών δεν έχει καμμία σχέση με τη εικόνα της περιοχής πριν από μερικές δεκαετίες όπως φαίνεται και στην επόμενη φωτογραφία. Απλά νοικοκυρεμένα δωματιάκια για να διαμένουν οι λουόμενοι. Είναι η εποχή του "Εριέττα" του "Έλενα" και του "Μαρίνα" των μικρών πλοιαρίων που έκαναν τη διαδρομή Πειραιά - Σουβάλα. Και όμως όσο κι αν φαίνεται παράξενο ή υπερβολικό τα "θέρμα" της Σουβάλας έχουν τη δική τους ιστορία. Όπως αναφέρει η ιστορικός Γωγώ Κουλικούρδη στο βιβλίο "ΑΙΓΙΝΑ 1" σελ. 43, 182 και 184, επειδή η Αίγινα είναι ηφαιστειογενής έχει ιαματικά νερά. Από την αρχαιότητα είχε χρησιμοποιηθεί η υδροθειούχος πηγή στο Κακοπέρατο, στο μυχό του κόλπου του Μαραθώνα. Σήμερα έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί και εξαφανιστεί. Μια άλλη πηγή είναι στη Σουβάλα, στη θέση Θέρμα. Το όνομα και κάποια λείψανα αρχαίων κτισμάτων δείχνουν ότι και αυτή ήταν γνωστή από την αρχαιότητα. Μετά την επανάσταση μελετήθηκε από το χημικό του βασιλιά Όθωνα H. Landerer που έγραψε: "ότι το νερό είναι πολύ καλό, η Αίγινα θα μπορούσε να γίνει ένα σπουδαίο ιαματικό κέντρο και ότι σε λίγες μέρες θα άρχιζε μια συστηματική ανασκαφή για να συγκεντρώσει μεγαλύτερες ποσότητες νερού" Για άγνωστους λόγους δεν έγινε τίποτε.
Κατά το τέλος του 19ου αιώνα το κράτος αποφάσισε πάλι να αξιοποιήσει τη θερμοπηγή και ανέθεσε στον καθηγητή Α. Δαμβέργη να τη μελετήσει. Ο Δαμβέργης γράφει στη σχετική του μελέτη: "ότι είναι θερμή αλιπηγή, βρωμιούχος, ασθενώς αλκαλική και κατατάσσεται μεταξύ των γνωστών της Ευρώπης Ούτε και τότε όμως έγινε προσπάθεια για την εκμετάλευσή της. Η Γωγώ Κουλικούρδη αναφέρει την περιοχή "Θέρμα" ως οικισμό της κοινότητας Βαθέος, ενώ καταγράφεται ότι το 1947 υπήρχε στην περιοχή μικρό ξενοδοχείο το οποίο φιλοξενούσε τους λουόμενους και συγκοινωνία με τον Πειραιά τρεις φορές την εβδομάδα με καΐκια.
Σήμερα ούτε λόγος πλέον για τα λουτρά ή καλύτερα για τα "Θέρμα" της Σουβάλας, που θα μπορούσαν να είναι ένας προορισμός εναλλακτικού τουρισμού και σωστής αξιοποίησης και εκμετάλευσης της περιοχής.
Άλλος ένας μικρός θησαυρός στα αζήτητα.....
Τις φωτογραφίες μας τις παραχώρησαν οι κύριοι Πέτρος Πετρίτης και Αργύρης Στενάκης και φιλοξενήθηκαν στην έκθεση του Πνευματικού Κέντρου Κυψέλης με τίτλο: "Κάποτε η Αίγινα" τον Αύγουστο του 2012.
