Ο Ιστορικός Δήμος της Ύδρας με την Πρεσβεία της Αργεντινής στην Ελλάδα με την συμμετοχή της Φρεγάτας A.R.A. «LIBERTAD» και 400 Δοκίμων Αξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού της Αργεντινής, τιμούν σήμερα 7 Σεπτεμβρίου τον Υδραίο Ναύαρχο και ήρωα της Αργεντινής Νικόλα (Nikolas Jorge) Κολμανιάτη και τον Σαμουήλ Σπύρου.
Η A.R.A. «LIBERTAD» επισκέπτεται την Ύδρα, για να αποτίσει φόρο τιμής στον Υδραίο Ναύαρχο και ήρωα της Αργεντινής Νικόλα (Nikolas Jorge) Κολμανιάτη στο μνημείο που έχει ανεγερθεί στο ανατολικό τμήμα του λιμανιού της Ύδρα, πλησίον της Ακαδημίας Εμπορικού Ναυτικού.
Ποιος ήταν ο Νικόλαος Κολμανιάτης
Για τον ήρωα της Αργεντινής έγραψε η Αλεξάνδρα Γούτα. Ο Νικόλαος Γεωργίου Κολμανιάτης γεννήθηκε στην Ύδρα το 1784 και σε νεαρή ηλικία ξεκίνησε τα ταξίδια και φανερώθηκε το ανήσυχο πνεύμα του.
Ήταν έξυπνος και δραστήριος και πολύ γρήγορα διακρίθηκε και έγινε καπετάνιος. Σύμφωνα με δημοσίευμα της μηνιαίας έκδοσης «Ναυτική Ελλάς», που γράφτηκε από τον τότε διοικητή της Εμποροναυτικής σχολής Ύδρας Θεοφάνη Καλλίτσα, τον Ιούλιου του 1952, ο νεαρός Νικόλαος Κολμανιάτης, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη γενέτειρα του εξαιτίας ενός επεισοδίου τιμής.
«Κάποιος από τους θρασείς παλληκαράδες του τόπου ενοχλούσε τη γυναίκα του[…] Σαν έμαθε το νέο, ο Κολμανιάτης υπηρετούσε στον τούρκικο στόλο. Χωρίς πολλούς δισταγμούς, λιποτάκτησε και έφτασε στην Ύδρα, όπου προκάλεσε τον άνδρα σε μονομαχία και τον μαχαίρωσε. Έτσι φοβηθείς τη σύλληψι από τον αυστηρό διοικητή του νησιού, Γεώργη Βούλγαρη και την αποστολή του στην Κωνσταντινούπολη για να δικαστεί, όπου ασφαλώς θα υφίστατο μαρτυρικό θάνατο, όχι τόσο για τον φόνο όσο για τη λιποταξία, πήρε μια βάρκα με πανί και εξαφανίστηκε» αναφέρει το δημοσίευμα.
Τα ίχνη του εντοπίζονται χρόνια μετά στη Μάλτα και στη συνέχεια στη Νάπολη. Αντιστέκεται στις διώξεις πολιτών που είχε ξεκινήσει η κυβέρνηση για να εκμηδενίσει το επαναστατικό ρεύμα μετά τη Γαλλική Επανάσταση και δημιουργεί περιουσία, την οποία εγκαταλείπει προκειμένου να καταταγεί στο πολεμικό ναυτικό της Ρωσίας.
Στη Ρωσία γίνεται Πλωτάρχης πολύ σύντομα, αλλά ούτε εκεί κάθεται για πολύ. Το 1810 αναχωρεί για την Αργεντινή, όπου ήδη είχαν ξεκινήσει οι πρώτες αψιμαχίες μεταξύ των Αργεντινών και των Ισπανών δεσποτών τους. Αλλάζει το όνομα του και παίρνει το ψευδώνυμο Γεωργίου, πιθανότατα για να μη δημιουργηθούν προστριβές μεταξύ της Ρωσίας και της Ισπανίας, που διατηρούσαν άριστες διπλωματικές σχέσεις.
Αποβιβάζεται στην Αργεντινή με τον Μυτιληναίο ναυτικό Σαμουήλ Σπύρου το 1811, όπου γνωρίζονται με τον Ιρλανδό Γουλιέλμο Μπράουν, ο οποίος έχει αναλάβει την οργάνωση του αργεντινού στόλου.
Στις 10 Μαρτίου του 1814 ανοίγει το κεφάλαιο του Κολμανιάτη για την αργεντινή ιστορία. Σύμφωνα με τις εφημερίδες της εποχής, εκείνη την ημέρα ο Υδραίος καπετάνιος σε μια μεγαλειώδη ναυμαχία, έτρεψε σε φυγή τους Ισπανούς, κοντά στο νησί Μάρτιν Γκαρσία.
Η ναυαρχίδα στην οποία επέβαινε ο Κολμανιάτης λεγόταν «Ηρακλής».
Χρόνια αργότερα, όταν κηρύχθηκε ο πόλεμος κατά της Βραζιλίας, ο Κολμανιάτης άνηκε πια στο ανώτερο επιτελείο του στόλου. Έλαβε μέρος σε οκτώ ναυμαχίες το 1826, δέκα το 1827 και τρείς το 1828, ως αρχηγός μοίρας.
Στην ελληνική εφημερίδα της Νοτίου Αμερικής «ΠΑΤΡΙΣ – PATRIA} διαβάζουμε στις 6 Ιανουαρίου του 1957: Ότε επανήλθε νικητής στο Βουένος Αϊρες, κυβερνήτης της Φρεγάδας Αυτοκράτειρα το 1828, ετιμήθη με το παράσημο του Τάγματος της Αργυράς Ασπίδος. Έκτοτε, πολεμικά της Αργεντινής, σχολαί και οδοί πόλεων και κωμοπόλεων φέρουν το όνομα του.
Στις 30 Αυγούστου του 1937, δημιουργήθηκε στο Μπουένος Άιρες πολεμική σχολή, που πήρε το όνομα του. Νωρίτερα ένα αντιτορπιλικό του αργεντινού στρατού ονομάστηκε Nicolas Jorge Colmaniatis.
Ο Νικόλαος Κολμανιάτης πέθανε στην Αργεντινή σε ηλικία 82 ετών το 1886. Η πρώτη τιμή της γενέτειρας του, της Ύδρας, από την Αργεντινή, έγινε το 1937 όταν μετέβη στην Ύδρα αργεντινό σκάφος όπου εντοίχισε στην προγονική κατοικία του, ανάγλυφο μνημείο, το οποίο υπάρχει ακόμη και σήμερα. Στο μνημείο απεικονίζεται ο Κολμανιάτης ανάμεσα σε δυο γυναίκες που συμβολίζου την Ελλάδα και την Αργεντινή. Η επιγραφή αναφέρει:
NICOLAS JORGE
(Colmaniatis)
1784-1886
Fue tan valiente como modesto
Homenaje de Argentinos y Residentes Grecos
