Του Θανάση Φουσκίδη
«Oποιο στόχο έχει βάλει τον έχει πετύχει», έλεγαν φίλοι και εχθροί του Βαγγέλη Μαρινάκη χθες το πρωί, λίγες ώρες μετά το νέο επιτυχημένο εγχείρημα του επιφανούς εφοπλιστή, ο οποίος δίνει πλέον ισχυρό στίγμα και στο υπό διαμόρφωση τηλεοπτικό τοπίο, ύστερα από τις επιχειρήσεις και τον αθλητισμό.
Με μια προσφορά που άγγιξε τα 74 εκατομμύρια ευρώ, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού κατάφερε να κάνει δική του μία από τις τέσσερις πολυπόθητες άδειες, έπειτα από μια διαδικασία για γερά νεύρα, αλλά και οξυδερκείς παίκτες. Το τέλος της βρήκε τον Βαγγέλη Μαρινάκη νικητή, και μάλιστα με εμφατικό τρόπο, όπως έχει συμβεί σε κάθε πρόκληση που έχει παρουσιαστεί στον δρόμο του από την ώρα που ξεκίνησε την επιχειρηματική του πορεία μέχρι που έγινε ευρέως γνωστός στους μη παροικούντες την Ιερουσαλήμ του ελληνικού εφοπλισμού, με την εξαγορά της ερυθρόλευκης ΠΑΕ.
«Δυναμικός, αλλά και ανθρώπινος, χειμαρρώδης, αλλά και βαθιά ρεαλιστής, ένα κράμα τετράγωνης λογικής και ταυτόχρονα ισχυρού ενστίκτου», είναι οι χαρακτηρισμοί που αποδίδουν στον επιχειρηματία φίλοι και συνεργάτες που τον γνωρίζουν από χρόνια.
Πρόκειται για τους ανθρώπους που τον έχουν δει να κερδίζει μεγάλες νίκες στον απαιτητικό και άκρως ανταγωνιστικό κόσμο της διεθνούς ναυτιλίας, του οποίου θεωρείται ένας από τους πλέον ισχυρούς εκπροσώπους διεθνώς, με τη λίστα Lloyd’s του 2015 να τον κατατάσσει στην 65η θέση του σχετικού πίνακα. Να κάνει το ένα επιχειρηματικό βήμα μετά το άλλο, με αποκορύφωμα την είσοδο της Capital Product Partners L.P. στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης. Σήμερα, το δημιούργημα του Βαγγέλη Μαρινάκη διαχειρίζεται έναν στόλο 64 πλοίων (53 τάνκερ, 1 ξηρού φορτίου και 10 κοντέινερ), ενώ σημαντικοί σταθμοί αυτού του ταξιδιού είναι βεβαίως τα ουκ ολίγα διεθνή βραβεία που έχει αποσπάσει (για τον σεβασμό στο περιβάλλον μέχρι και για την εν γένει δραστηριότητά του σε όλα τα επίπεδα), καθώς και τα σημαντικά deals με παγκόσμιους κολοσσούς.
Ενδεικτικό παράδειγμα η προ ολίγων μηνών συμφωνία της Capital Ship Management Corp. με τη γαλλική Total για τη μεταφορά ιρανικού αργού πετρελαίου προς τον δυτικό κόσμο (και μάλιστα με έξι νεόκτιστα πλοία), κίνηση που χαρακτηρίστηκε ως ιδιαίτερης σημασίας όχι μόνο για οικονομικούς, αλλά και για γεωστρατηγικούς λόγους, η οποία και υπενθυμίζει τον κομβικό ρόλο της χώρας στην ευρύτερη περιοχή. Οσο μακριά κι αν έφθασε στο παγκόσμιο ναυτιλιακό γίγνεσθαι, όσο κι αν το όνομά του έγινε περιζήτητο σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη, ο κ. Μαρινάκης δεν άφησε ποτέ πίσω του τον… Βαγγέλη. Ετσι τον έμαθαν κι έτσι τον αποκαλούν μέχρι και σήμερα κάτω στον Πειραιά, την πόλη όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε και φρόντισε να μην εγκαταλείψει ποτέ, ακόμη και στο απόγειο της επαγγελματικής του επιτυχίας.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΑΠΗ. Πέραν της σχεδόν πεισματικής επιμονής του για τη διατήρηση του στρατηγείου του στην Ακτή Μιαούλη, o Βαγγέλης Μαρινάκης το 2011 έκανε πραγματικότητα ένα παιδικό του όνειρο, όπως έλεγε ο ίδιος. Πήρε στα χέρια του τις τύχες μιας «ιδέας» που έμελλε να τον σημαδέψει από πολύ μικρή ηλικία και στην οποία τον μύησε ο άνθρωπος που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του και το πρότυπό του τον ενέπνευσε καθοριστικά.
Ο λόγος βεβαίως για τον Ολυμπιακό και τον πατέρα του, Μιλτιάδη, ο οποίος υπήρξε εκ των ιστορικότερων παραγόντων στην ιστορία του θρυλικού συλλόγου του Πειραιά. Ο Μιλτιάδης Μαρινάκης άφησε το στίγμα του σε μια δύσκολη για την ομάδα εποχή, που συνέπεσε με το πέρασμα του ποδοσφαίρου στα μονοπάτια του επαγγελματισμού. Ο ίδιος, παθιασμένος και φλογερός με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο του ελληνικού αθλητισμού, στοιχείο που κληροδότησε και στον μοναχογιό του, υπήρξε γενικός αρχηγός και παραστάτης του τότε προέδρου, Σταύρου Νταϊφά, στις μεγάλες επιτυχίες του Ολυμπιακού εκείνη την περίοδο. Κανείς φίλος της ομάδας δεν ξεχνά το δάκρυ του κ. Μαρινάκη, όταν κατά τη διάρκεια της τελετής παράδοσης-παραλαβής του «τιμονιού» του Ολυμπιακού από τον Σωκράτη Κόκκαλη αναφέρθηκε στην ημέρα που μπήκε για πρώτη φορά στο πούλμαν της ερυθρόλευκης αποστολής.
Αυτές οι μνήμες και αυτά τα συναισθήματα ήταν ο καταλυτικός παράγοντας που τον οδήγησαν στην απόφαση να κάνει το μοναδικό του εν Ελλάδι άνοιγμα και να βάλει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ στον Ολυμπιακό, σε μια ιδιαίτερα δύσκολη συγκυρία για τη χώρα και την ΠΑΕ, η οποία βρισκόταν τότε στο χείλος του γκρεμού, αγωνιστικά και οικονομικά. «Κάποιοι τού έλεγαν ότι δεν υπάρχει επιχειρηματική λογική σε αυτό που κάνει κι αυτός απαντούσε ορθά-κοφτά πως ποτέ δεν θα μπορούσε να δει τον Ολυμπιακό σαν επιχείρηση. Ποτέ δεν θα έβαζε στο ζύγι τη βοήθειά του στην ομάδα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή», λένε πρόσωπα του περιβάλλοντός του, που έζησαν από κοντά την περιπέτεια του καλοκαιριού του 2011. Το αποτέλεσμα… εκκωφαντικό, παρά τις δυσκολίες, την πολεμική και τα συνεχή εμπόδια. Σε έξι χρόνια παρουσίας του στην προεδρία του Ολυμπιακού, μετρά έξι συνεχόμενα πρωταθλήματα, ρεκόρ που δεδομένα είναι από δύσκολο έως και ακατόρθωτο να σπάσει στο πέρασμα των χρόνων, καθώς και τις πλέον χαρακτηριστικές ευρωπαϊκές βραδιές στην ιστορία του συλλόγου. Αυτές που τον έφεραν στη 19η θέση της κατάταξης στην UEFA (πιο ψηλά από ποτέ) και τον κατέστησαν άξιο του σεβασμού ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Ευρώπης, όχι μόνο για τα αγωνιστικά του κατορθώματα, αλλά και για τη γενικότερη εικόνα του.
Όμως, η πολύπλευρη παρακαταθήκη και η έντονη προσωπικότητα του Μιλτιάδη Μαρινάκη, αλλά και η πληθωρική παρουσία της μητέρας του, Ειρήνης, επηρέασαν τον γιο του, Βαγγέλη, καταλυτικά και σε ένα άλλο μέτωπο, όπου δραστηριοποιήθηκε με το ίδιο πάθος. Αυτό της έμπρακτης αγάπης για τον Πειραιά και τους ανθρώπους του, όπου ο πατέρας του σημερινού προέδρου αφιέρωσε σημαντικό κομμάτι του βίου του, μέσω της εκλογής του ως βουλευτή της Ν.Δ. και νωρίτερα ως δημοτικού συμβούλου, αλλά και της επαγγελματικής του καθημερινότητας, απόλυτα συνδεδεμένης με το μεγάλο λιμάνι.
Πάντα απλός και προσιτός, οι Πειραιώτες έχουν ακόμη να θυμούνται την πραότητα, αλλά και το όραμά του για την πόλη. Το ίδιο έπραττε όλα αυτά τα χρόνια και ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Περπατούσε και περπατά στους δρόμους της, συνομιλεί με ευχαρίστηση με όσους τον πλησιάζουν για να τον χαιρετήσουν, άκουγε και ακούει τις αγωνίες τους. «Αν με γεμίζει κάτι, είναι αποκλειστικά η αγάπη που εισπράττω από τον κόσμο. Τίποτ’ άλλο», συνηθίζει να τονίζει ο ίδιος, αναφερόμενος στις εκδηλώσεις των Πειραιωτών προς το πρόσωπό του, αλλά και ανθρώπων από άλλες περιοχές της χώρας που επισκέπτεται κατά καιρούς.
Το στοιχείο αυτό της απόλυτης ταύτισης με τον Πειραιά βρήκε εφαρμογή στην περίπτωση του Βαγγέλη Μαρινάκη στις τελευταίες δημοτικές εκλογές. Τότε, ο κ. Μαρινάκης, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα των φορέων της πόλης, βγήκε μπροστά για τη σύσταση ενός υπερκομματικού συνδυασμού, με πρόσωπα από όλο το κοινωνικό φάσμα του μεγάλου λιμανιού, σε μια πρωτοβουλία πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα. «Εχουμε πετύχει στις οικογένειες και τη δουλειά μας, έχουμε πετύχει στον Ολυμπιακό, θέλουμε απλώς να προσφέρουμε στην πόλη που ζούμε και αγαπάμε. Δεν προσδοκούμε τίποτα, δεν έχουμε να κερδίσουμε απολύτως τίποτα», ξεκαθάριζε ο ίδιος με το λιτό και αυστηρό ύφος του σε όσους απορούσαν -καλοπροαίρετα ή μη- γιατί πήρε τη συγκεκριμένη απόφαση.
Και τότε υπήρξαν κάποιοι που εξέφρασαν σοβαρούς προβληματισμούς, μιλώντας για μεγάλο ρίσκο να κατέβει στις εκλογές ένας συνδυασμός σαράντα μέρες πριν από τις κάλπες και ενώ ο τέως δήμαρχος φάνταζε μέχρι εκείνη τη στιγμή ως αδιαφιλονίκητο φαβορί. «Πάμε πάντα για να κερδίσουμε. Μας εμπιστεύεται ο κόσμος, έχουμε μόνο να δώσουμε στον Πειραιά και δεν περιμένουμε τίποτα», ήταν η απάντηση του προέδρου του Ολυμπιακού.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ
Οι κινήσεις αυτές έρχονται να συμπληρώσουν την αλυσίδα ανάλογων πρωτοβουλιών που έχει αναπτύξει επί ημερών του η πειραϊκή ΠΑΕ, με χαρακτηριστικές περιπτώσεις -μεταξύ άλλων- τη μόνιμη συνεργασία με τη UNICEF, τη μόνιμη στήριξη στο Ιδρυμα «Ελπίδα» της Μαριάννας Β. Βαρδινογιάννη για τα παιδιά με καρκίνο ή, πιο πρόσφατα, την τιτάνια προσπάθεια για τη σίτιση και την παροχή ειδών πρώτης ανάγκης στους χιλιάδες πρόσφυγες που είχαν καταλύσει στο λιμάνι του Πειραιά. Σημαντική όμως είναι και η συμβολή του στο κομμάτι του Πολιτισμού, όπου μεταξύ άλλων έχει επωμιστεί το βάρος της λειτουργίας του Μουσείου Καζαντζάκη στην Κρήτη, ενώ έχει χρηματοδοτήσει τη δημιουργία προτομής του Αλέξανδρου Υψηλάντη στο Κολωνάκι, σε μια ιδιαίτερα συμβολική κίνηση, καθώς είναι απόγονος της οικογένειας του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας από την πλευρά της μητέρας του. Φυσικά, δεν λείπουν αντίστοιχες εκδηλώσεις στον Πειραιά για όλες τις ηλικίες και δη στο στολίδι της πόλης, το Δημοτικό Θέατρο, αλλά και στο θερινό Βεάκειο, οι οποίες έχουν αφήσει σημαντικό αποτύπωμα στην πολιτιστική ζωή της πόλης.
«Πειραιάς Νικητής»
Τελικά, στις 25 Μαΐου του 2014 (ουδέποτε υπήρξε αντίστοιχο παράδειγμα τόσο σύντομης και νικηφόρας εκλογικής εκστρατείας) ο συνδυασμός «Πειραιάς Νικητής» πέτυχε μια θριαμβευτική εκλογική νίκη και ο Βαγγέλης Μαρινάκης αναδείχθηκε με ρεκόρ ψήφων πρώτος δημοτικός σύμβουλος. Ηταν η πρώτη φορά στη θεσμική ιστορία της χώρας που ένας επιχειρηματίας τέτοιου βεληνεκούς έμπαινε σε μια τέτοια διαδικασία και μάλιστα έβγαινε νικητής. Φυσικά, φανερά συγκινημένος, αφιέρωσε εκείνη τη νύχτα στον πατέρα του… Η έννοια και το νόημα της οικογένειας, εξάλλου, βρίσκονται πίσω από κάθε του βήμα, από την εποχή που έφυγε από την πατρογονική εστία για να σπουδάσει Διοίκηση Διεθνών Επιχειρήσεων και ακολούθως να κάνει το μεταπτυχιακό του στις Διεθνείς Σχέσεις στο Λονδίνο, μέχρι την ώρα που έφτιαξε τη δική του εστία με τη σύζυγό του, Αθανασία, και τα παιδιά τους, Μιλτιάδη, Ειρήνη και Ελένη.
Σήμερα, σχεδόν δύο χρόνια μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας δημοτικής Αρχής, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έχει δώσει ισχυρά δείγματα του ενδιαφέροντός του για τα κοινά σε αυτή τη στενάχωρη συγκυρία. Με πρωτοβουλία του ίδιου, η ΠΑΕ Ολυμπιακός έχει χορηγήσει την κατασκευή πλατειών, παιδικών χαρών και χώρων άθλησης στο κέντρο και τις ευαίσθητες περιοχές του Πειραιά, ενώ έχει κάνει και ενέργειες για τη βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος σε όλα τα επίπεδα, οι οποίες έχουν αλλάξει την εικόνα της πόλης. Δενδροφυτεύσεις και κάλυψη δημόσιων κτιρίων με σύγχρονα πρότυπα, είναι μερικές από αυτές. Παράλληλα, χάρη στις χορηγίες της ΠΑΕ, τα παιδιά του Πειραιά έχουν τη δυνατότητα να αθλούνται στα καμπ που διοργανώνει ο σύλλογος, ενώ καθίσταται δυνατή η λειτουργία φορέων όπως τα ΚΑΠΗ κ.ά. Την ίδια ώρα, ο κ. Μαρινάκης έχει καθοριστική συμβολή στο φιλανθρωπικό έργο των Μητροπόλεων Πειραιά και Νίκαιας, όχι μόνο στο κομμάτι των συσσιτίων, αλλά και στην εν γένει δράση τους.
*Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ
