Σοκάρουν οι αποκαλύψεις της νεαρής γυναίκας που κάθονταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκηνίτου: «Μου έκρυβαν ότι σκοτώθηκε ο Παντελίδης. Έχασε λεφτά στα χαρτιά, δεν έδειχνε μεθυσμένος»
Λεπτομέρειες που ακούγονται για πρώτη φορά για το τροχαίο που στοίχισε τη ζωή στον Παντελή Παντελίδη, αποκαλύπτει η Μίνα Αρναούτη, η νεαρή κοπέλα που κάθονταν στο πίσω κάθισμα του μοιραίου αυτοκινήτου. Η Μίνα μιλάει για πρώτη φορά στην Εφημερίδα Freddo και στον Στέφανο Κωνσταντινίδη και ρίχνει φως στα πιο σκοτεινά σημεία του τροχαίου δυστυχήματος που άλλαξε τη ζωή της, αλλά και έκοψε το νήμα της ζωής στο γνωστό κι αγαπημένο τραγουδιστή.
Την κοιτάζω κατάματα. Είναι αυτά τα μάτια που από το πρωινό της 18ης Φεβρουαρίου αποτυπώθηκαν στο μυαλό μου, από τις εκατοντάδες φωτογραφίες της σε εφημερίδες, περιοδικά, site και κανάλια. Από άλλες, ανέμελες στιγμές που απέχουν πολύ από αυτές που βιώνει εδώ και τέσσερις μήνες η Μυρσίνη –Μίνα όπως πια ξέρουμε όλοι- Αρναούτη. Η κοπέλα που καθόταν στο πίσω κάθισμα του μοιραίου τζιπ του Παντελή Παντελίδη και που για πρώτη φορά θέλει να μιλήσει. Να πει την αλήθεια της για εκείνο το φρικτό πρωινό αλλά και τη νύχτα που προηγήθηκε κι όχι όσα της αποδίδονται. «Περαστικά», ψελλίζω και αμέσως νιώθω ότι έχει βαρεθεί να απαντά σ’ αυτή την ευχή. «Μια χαρά σε βλέπω», συνεχίζω.
Εκείνη χαμογελά κι αποκαλύπτονται τα κατάλευκα μεγάλα δόντια της. Είναι το ίδιο χαμόγελο της καλλονής των φωτογραφιών που βρέθηκε άθελά της στο επίκεντρο μιας τραγωδίας, αλλά και αντιμέτωπη με την αναπηρία . Φορώντας ένα κόκκινο girly κοκαλάκι στα μαύρα κοντοκομμένα μαλλιά της –ήταν πλούσια και μακριά αλλά έπρεπε να κουρευτούν εξαιτίας των επεμβάσεων- και κρατώντας ένα λούτρινο βατραχάκι, μου απευθύνεται με ψιλή φωνή, «δεν είναι και πολύ άνετα εδώ, αλλά μπορείς να κάτσεις σ αυτή την καρέκλα». «Σήμερα κάναμε και μανικιούρ» μου λέει η μητέρα της, η κυρία Νατάσσα και μου κλείνει το μάτι. «Το χούι βγαίνει πρώτο και ύστερα η ψυχή» συμπληρώνει.
Κοιτώ το μανικιούρ, αλλά το μάτι μου σκαλώνει στις μεταλλικές ράβδους που περισσεύουν από τον βραχίονα του δεξιού χεριού της. Τρείς θαρρώ μέτρησα στα γρήγορα. Η παλάμη της και τα δάχτυλα κινούνται, όχι όμως και το υπόλοιπο χέρι. Το βλέμμα μου εστιάζει στα αποστεωμένα άκρα της. Τόσο αδύνατη; «Είμασταν που είμασταν τώρα απογίναμε» ψιθυρίζει η μητέρα της που αντιλαμβάνεται ότι μου έκανε εντύπωση η εικόνα . Ο δεξιός μηρός της είναι όσο το μπράτσο μου και γεμάτος γάζες. Έχει ολοκληρωθεί πριν λίγες ημέρες το πέμπτο χειρουργείο και βγήκαν τα σίδερα από το πόδι, ενώ της τοποθέτησαν μόσχευμα 11 εκατοστών που αφαίρεσαν από τη λεκάνη της. Η «πεταλούδα» με το κοκτέιλ φαρμάκων είναι στο αριστερό, στο καλό χέρι. Το αριστερό πόδι είναι και αυτό μπαταρισμένο, ενώ ουλές μικρές και μεγάλες παντού, ξεπροβάλουν από το tshirt που φορά.
