Την Πέμπτη 7 Μαρτίου στη Μάντρα του Μπλόκου της Κοκκινιάς (Ηλιουπόλεως 102Α, Νίκαια) και στην πλατεία Δαβάκη του Δήμου Νίκαιας–Αγ.Ι.Ρέντη θα πραγματοποιηθούν εκδηλώσεις τιμής και μνήμης για την 75η επέτειο από τη «Μάχη της Κοκκινιάς».
Οι Εκδηλώσεις της 75ης επετείου για τη «Μάχη της Κοκκινιάς»
Οι προγραμματισμένες εκδηλώσεις της 75ης επετείου θα ξεκινήσουν στις 7 Μαρτίου στις 6 το απόγευμα στην πλατεία Δαβάκη με Επιμνημόσυνη δέηση, ενώ για το Ιστορικό της ημέρας θα μιλήσει ο Αλέξανδρος Στεφανίδης, Υπεύθυνος του Μουσείου Εθνικής Αντίστα- σης Νίκαιας – Αγ.Ι.Ρέντη. Θα ακολουθήσει κατάθεση στεφάνου από τον Δήμαρχο Νίκαιας-Αγ.Ι.Ρέντη, Γιώργο Ιωακειμίδη, καθώς και από εκπροσώπους των φορέων της πόλης. Στη συνέχεια θα κρατηθεί ενός λεπτού σιγή και θα υπάρχει ανάκρουση του Ύμνου προς τους Πεσόντες και του Εθνικού Ύμνου.
Αργότερα την ίδια μέρα, στις 7 το απόγευμα στη “Μάντρα Μπλόκου Κοκκινιάς” θα πραγματοποιηθεί η ομιλία του Ηλία Νικολακόπουλου, Ομότιμου Καθηγητή Πολιτικής Επιστή- μης του Πανεπιστημίου Αθηνών και προέδρου των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), με θέμα: “Ο εκλογικός Χάρτης στις περιοχές του Πειραιά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο”.
Λίγα λόγια για τη «Μάχη της Κοκκινιάς»
Η Μάχη της Κοκκινιάς αποτελεί μία σημαντική στιγμή στην ιστορία της πόλης της Νίκαιας, καθώς σηματοδοτεί μία περίοδο αντίστασης του ελληνικού λαού κατά των Γερμανών κατακτητών.
Σε όλη τη διάρκεια παραμονής των Γερμανών κατακτητών στον Ελλαδικό χώρο ο αγώνας της Αθήνας, του Πειραιά και των συνοικιών έπαιξε κυρίαρχο κι αποφασιστικό ρόλο για την εθνική απελευθέρωση. Ενέργειες, όπως σαμποτάζ, απεργίες και μαζικές διαδηλώσεις, σε συνδυασμό με τον συνειδητό χαρακ τήρα του αγώνα προκάλεσαν την αντίδραση των κατακτητών με αποτέλεσμα οι περιοχές αυτές να βρίσκονται σε μία διαρ- κώς εμπόλεμη κατάσταση. Μεταξύ αυτών ήταν και η Κοκκινιά, η οποία λόγω της εργατικής σύνθεσής της, επέδειξε ένα ιδιαίτερα αγωνιστικό πνεύμα με κύρια χαρακτηριστικά τη μαζικότητα και την οργανωμένη αντίσταση. Οι Γερμανοί κατακτητές γνώριζαν ότι ένα ‘πλήγμα’ στη Κοκκινιά θα αποτελούσε καίριο ‘πλήγμα’ στο αγωνιστικό κίνημα.
Την Κυριακή 5 Μαρτίου του 1944 οι Κοκκινιώτες πραγματοποιούν συλλαλητήριο κατά της τρομοκρατίας στην πλατεία του Αγίου Νικολάου, ενώ με το πέρας του οι συγκεντρωμένοι δέχτηκαν πολυμέτωπη επίθεση από τις δυνάμεις κατακτητών. Την επόμενη ημέρα, Δευτέρα 6 Μαρτίου, ο Πειραιάς συμπαραστέκεται στον λαό της Κοκκινιάς με μία μαζική πανεργατι κή απεργία με καθολική συμμετοχή, αλλά και πάλι η Κοκκινιά δέχεται σχεδιασμένη επιδρομή που καταλήγει σε αιματοχυσία. Την Τρίτη 7 Μαρτίου οι επιθέσεις των Γερμανών εντείνονται, γίνονται μάχες σώμα με σώμα για την κατάληψη του κάθε δρόμου, αλλά μέχρι τις 11 το πρωί η αντίσταση έχει καμφθεί λόγω έλλειψης πυρομαχικών, αφού ο ανεφοδιασμός από τις γύρω περιοχές είναι αδύνατος. Η Κοκκινιά έχει κυκλωθεί από περίπου 1800 Ναζί, οι οποίοι διανυκτερεύουν στην περιοχή και κατά τη διάρκεια της νύχτας κάνουν επιδρομές στην πόλη τρομοκρατώντας, ερευνώντας εξονυχιστικά τα σπίτια και συλλαμβάνοντας Κοκκινιώτες. Το πρωί της Τετάρτης 8 Μαρτίου εκτελούνται οι συλληφθέντες της 5ης Μαρτίου, ενώ αργά το απόγευμα 300 αιχμάλωτοι μεταφέρονται στο Χαϊδάρι.
Έπειτα, η Κοκκινιά ανασαίνει προσωρινά κι εξακολουθεί τον αγώνα μέχρι το επόμενο μεγάλο χτύπημα το περιβόητο μπλόκο της Κοκκινιάς που πραγματοποιείται 5 μήνες μετά.
