Αν υποθέσουμε ότι ένας άνθρωπος έχει συγκεκριμένη ποσότητα θυμού ή αγανάκτησης μέσα του, μοιάζει βέβαιο πως όσοι αγαπούν τον Ολυμπιακό φέτος την εξάντλησαν. Στέρεψαν. Έβλεπες τον Κόντε (σ.σ.: παίκτη που αποκτήθηκε ως ελεύθερος από ομάδα γ' κατηγορίας Ισπανίας να θυμίσουμε) να κάνει ένα τελείωμα-έργο τέχνης και τους Νικολιά, Γαρουφαλιά και Τζημόπουλο να... οργώνουν τους «Ζωσιμάδες». Στον αντίποδα υπήρχαν παίκτες με ετήσιες απολαβές μεταξύ του μισού και του ενός εκατομμυρίου που αδυνατούσαν να κάνουν, έστω, τα βασικά.
Θέλετε να πούμε κάτι ευχάριστο από το τελευταίο ματς; Αυτό ακριβώς, ήταν το τελευταίο για φέτος. Έπεσαν οι τελευταίες τρεις σταγόνες στο ερυθρόλευκο κούτελο σε μια χρονιά-μαρτύριο. Να το κάνουμε ακόμα καλύτερο αυτό το ευχάριστο; Αν υπήρχαν λιγοστές πιθανότητες να κριθούν κάποιοι με επιείκεια, μάλλον εξανεμίστηκαν. Η τελευταία εντύπωση είναι εκείνη που μένει, λένε, κι αυτή ήταν η χειρότερη δυνατή.
Από τις 18 Φεβρουαρίου είχε να κερδίσει ο ΠΑΣ στη Σούπερ Λίγκα και τότε τα είχε καταφέρει απέναντι στον...ετοιμοθάνατο Πλατανιά. Επέστρεψε λοιπόν στις νίκες απέναντι στον Ολυμπιακό προσθέτοντας έναν ακόμα... λεκέ. Ξέρετε κάτι, ακόμα κι έτσι, ο Ολυμπιακός δεν έχει χειρότερο ρόστερ από τον ΠΑΣ. Τη διαφορά την κάνει η... πείνα, κυριολεκτική και μεταφορική. Οι ερυθρόλευκοι έχουν χορτάσει απ' όλα, οι αντίπαλοί τους τώρα προσπαθούν να ικανοποιήσουν τον ουρανίσκο τους.
Στην επόμενη μέρα στο μεγάλο λιμάνι λοιπόν (ταπεινή μου γνώμη είναι αυτή, αν θέλετε κρατήστε τη, αν όχι πετάξτε τη στη λίμνη των Ιωαννίνων) θα πρέπει να έχουν θέση άνθρωποι που πεινάνε. Που θα μπαίνουν στο γήπεδο για να πάρουν σκαλπ και όχι κάποιοι που περιμένουν οι αντίπαλοι να τους σεβαστούν για το όνομα ή το σήμα στη φανέλα τους. Κανείς δεν θα το κάνει. Κάθε φορά είναι και μια μάχη σ' έναν (ποδοσφαιρικό) πόλεμο που μαίνεται πιο άγριος από ποτέ.
ΥΓ: Υπάρχει και κάτι χειρότερο από έναν αργό σωματικά παίκτη. Τον αργό στη σκέψη. «Ο Ριβάλντο είναι αργός στο σώμα αλλά fast thinker», έλεγε κάποτε ο Σόλιντ.
ΥΓ2: Τελικά το «χρυσό παπούτσι» της Σούπερ Λιγκ φέτος μάλλον το άξιζε περισσότερο από κάθε άλλον ο Πέδρο Κόντε. Βλέπεις είναι διαφορετικό να είσαι σέντερ φορ του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ και εντελώς άλλο πράγμα του ΠΑΣ...
ΥΓ3: Την ίδια ώρα που η ποδοσφαιρική ομάδα «κερνούσε» λίγο φαρμάκι ακόμα τον κόσμο της, εκείνη του βόλεϊ έκανε... παρέλαση τίτλου στη Θεσσαλονίκη απέναντι στον ΠΑΟΚ. Εκείνος που όρισε τα ματς λες και ήθελε να δείξει τις σημαντικές διαφορές: οι μεν και οι δε(ν).
ΥΓ4: Κι αν έχετε... μαυρίσει αρκετά (κι) απόψε, σκεφτείτε ότι και την αμέσως προηγούμενη φορά που η ποδοσφαιρική ομάδα δεν κατέκτησε τίτλο, είχε πιάσει πάτο με την 5η θέση στα πλέι οφ. Και τον επόμενο χρόνο άρχισε ένα ακόμα σερί 7 τίτλων. Και το άρχισε με τον άνθρωπο που και σήμερα έχει τις τύχες της στα χέρια του...
ΥΓ5: Και να θυμάστε, αν δεν μπορεί ο Ολυμπιακός, δεν μπορεί κανείς.
