Απαντώντας σε άρθρο καθηγητή Πανεπιστημίου, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ αναφέρεται στο μάθημα των Θρησκευτικών και της διάστασης απόψεων με το υπουργείο.
Η επιστολή του Σεβασμιωτάτου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα»
Ανέγνωσα το άρθρο-γνώμη «Θεοκρατία ή Δημοκρατία» του Ελλογιμωτάτου κ. Γεωργίου Σωτηρέλη, Καθηγ. Συνταγματικού Δικαίου, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που αφορά στην πρόσφατη Απόφαση 660/2018 του ΣτΕ, η οποία έκρινε κατόπιν αιτήσεως ακυρώσεως που υπέβαλα για το νέο πρόγραμμα Θρησκευτικών σπουδών, στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Επειδή ήμουν διάδικος στην συγκεκριμένη υπόθεση επιτρέψατέ μου με πολύ σεβασμό και εκτίμηση και στην έγκριτη Εφημερίδα Σας αλλά και στον αξιόλογο αρθρογράφο Σας να εκφράσω την διαμαρτυρία μου διά την ουσιαστική αποσιώπιση των βασικών ακυρωτικών λόγων της αποφάσεως της Ολομελείας του ΣτΕ. Είναι θλιβερό και ενδεικτικό των πεισιθανάτων καιρών μας να αποκρύπτεται η αλήθεια και η πραγματικότης για να «δικαιωθούν» οι όποιες ιδεοληψίες μας, διότι πως αλλιώς μπορεί κανείς να αιτιολογήση το άρθρο του Ελλογ. κ. Καθηγητού ειδικού επιστήμονος του Συνταγματικού Δικαίου, όταν μελετώντας το αιτιολογικό μέρος της δημοσιευθείσης Απόφασης της Ολομελείας, που εξεδόθη με συντριπτική πλειονοψηφία 20 έναντι 5 αντιλαμβάνεται ευχερέστατα ότι η βάση της αντισυνταγματικότητος των προσβληθεισών Αποφάσεων Φίλη, είναι η καταστρατήγηση της αρχής της ισότητος και της αρχής της ισονομίας. Χαρακτηριστικά η Απόφαση της Ολομελείας αναφέρει στην 14ηπαράγραφό της:
«Πέραν δε τούτου, μάλιστα, για ετεροδόξους η αλλοθρήσκους μαθητάς -ιδίως τους μαθητάς του καθολικού δόγματος η της εβραικής θρησκείας η της μουσουλμανικής μειονότητος της Δυτικής Θράκης-ο νομοθέτης έχει ρητώς προβλέψει δυνατότητα διδασκαλίας του οικείου δόγματος η θρησκείας από πρόσωπα προτεινόμενα από την οικεία θρησκευτική κοινότητα, προκειμένου δε περί της μουσουλμανικής μειονότητος από μουσουλμάνο θρησκευτικό λειτουργό (βλ. άρθρα 19 παρ. 1 τουν. 3379/1955, 85 παρ. 4 του ν. 1566/1985, 55 παρ. 5 του ν. 4386/2016 και 7 παρ. 1 του ν. 694/1977)». Και στην 15η παράγραφο: «Επειδή, περαιτέρω,κατά την κρατήσασα στο Δικαστήριο γνώμη, σύμφωνα με την συνταγματική αρχή της ισότητος (άρθρο 4 παρ. 1 του Σ/τος) και τις διατάξεις των άρθρων 9 και 14 της ΕΣΔΑ και της παρ. 1 του ΠΠΠ αυτής, το Κράτος δεν μπορεί ρυθμίζοντας το περιεχόμενο του μαθήματος των θρησκευτικών, να στερήσει από τους μαθητάς που ασπάζονται ορισμένη θρησκεία το δικαίωμα, το οποίο αναγνωρίζει σε μαθητάς που ανήκουν σε άλλες θρησκείες,να διδάσκονται αποκλειστικά τα δόγματα της πίστεώς των (όχι δε και τα δόγματα άλλων θρησκειών)».
Είναι αυτό που επισημειώναμε αδιαπτώτως και που δυστυχώς δεν ελαμβάνετο υπ’ όψιν ότι δηλαδή σε μία ευνομούμενη Πολιτεία δεν μπορείς να καταστρατηγείς τα δικαιώματα της πλειονοψηφίας και την ίδια στιγμή να αναγνωρίζεις τα καταστρατηγημένα δικαιώματα της πλειοψηφίας, στις μειοψηφίες γιατί αυτό προσβάλλει τον πυρήνα της Δημοκρατίας, που είναι η ισότητα των πολιτών έναντι του Νόμου και ιδιαίτερα του θεμελιώδους Νόμου του Κράτους που είναι το Σύνταγμα.
Ασφαλώς ο Ελλογ. αρθρογράφος Σας δεν αγνοεί την ισχύουσα έννομη πραγματικότητα στο συγκεκριμένο ζήτημα και ιδιαίτερα το Νόμο 4386/2016 «Ρυθμίσεις για την έρευνα και άλλες διατάξεις» (ΦΕΚ 83/11.5.2016 τ. Α΄), όπου στο αρθρ. 55 «Ρύθμιση θεμάτων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων του Υπουργείου Παιδείας Έρευνας και Θρησκευμάτων» και στην παρ. 5 επικαιροποιήθηκαν τα ακόλουθα: «5. Στο άρθρο 16 του Ν. 1771/1988 (Α΄171) προστίθεται νέα παράγραφος 4, ως ακολούθως: «4. Κατ’ εξαίρεση, εφόσον στα δημόσια δημοτικά σχολεία των με αριθμό 25153/26.2.1957 (Β΄86) και 78871/22.3.1962 (Β΄125) κοινών υπουργικών αποφάσεων των Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Οικονομικών δεν υπηρετεί δάσκαλος του Καθολικού δόγματος η της Εβραικής θρησκείας και γλώσσας για την κάλυψη των αναγκών των μαθητών του Καθολικού δόγματος η της Εβραικής θρησκείας και γλώσσας αντίστοιχα, μετά από σχετική εισήγηση των αρμοδίων Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, είναι δυνατή η πρόσληψη, ανά σχολικό έτος, εκπαιδευτικού εκτός των οικείων πινάκων αναπληρωτών εκπαιδευτικών για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών του Καθολικού δόγματος και για τη διδασκαλία του μαθήματος των θρησκευτικών και γλώσσας της Εβραικής θρησκείας. Η επιλογή και πρόσληψη του εκπαιδευτικού γίνεται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, ύστερα από πρόταση της Ιεράς Συνόδου της Καθολικής Ιεραρχίας Ελλάδος (Ι.Σ.Κ.Ι.Ε.) και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου (Κ.Ι.Σ) αντίστοιχα», καθώς και τα ομοειδώς ισχύοντα για την Μουσουλμανική μειονότητα με τους Ν. 3379/1955, Ν. 1566/1985, Ν. 4186/2013, Ν. 4264/2014, Ν. 4351/2015.
Επομένως η «χειρότερη στιγμή» του κ. Σωτηρέλη είναι η αποσιώπιση της φαλκίδευσης της δημοκρατικής ισότητος που επέβαλαν οι αποφάσεις Φίλη, την οποία κατέγνωσε εκφαντορικά η Απόφαση της Ολομελείας του ΣτΕ, και ασφαλώς για κάθε δημοκράτη οι παραπάνω απόψεις μου δεν μπορούν να θεωρηθούν όπως επισημειώνει στο άρθρο του και που ασφαλώς με αφορούν αφού είμαι ο προσφεύγων στην ακυρωτική δίκη που διεξήχθη «ακραίες θεοκρατικές αντιλήψεις (παρεμφερείς με αυτές των φονταμενταλιστών του Ισλάμ) που κυκλοφορούν στους κόλπους της Ιεραρχίας» γιατί τίθεται στην εγνωσμένη δημοκρατική ευαισθησία του κ. Καθηγητού και κάθε απροκατάληπτου συνέλληνα, το ερώτημα γιατί για τους Μουσουλμάνους, Εβραίους και Ρωμαιοκαθολικούς Ελληνόπαιδες να ισχύει η υποχρέωση του Κράτους να διδάσκονται το ομολογιακό μάθημα της θρησκείας τους, με καθηγητές της επιλογής της Ρωμαικοκαθολικής Ιεραρχίας, των Μουσουλμανικών Μουφτειών και του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου και για τους Ορθόδοξους Ελληνόπαιδες να τους επιβάλεται μέσω της θρησκειολογίας, η θρησκευτική σύγχυση και ο προσηλυτισμός στην εκκοσμίκευση και τον συγκρητισμό; Επομένως η Ολομέλεια του ΣτΕ ορθώς έκρινε επί τη βάσει του Συντάγματος και των, παγκοσμίως ισχυουσών στα κράτη δικαίου, αρχών της ισότητος και της ισονομίας.
