Το βασικό ερώτημα της επόμενης μέρας, σε μία σκληρή και απροσδόκητη, όπως εξελίχθηκε το ντέρμπι, ήττα δεν είναι τι συνέβη και ο Ολυμπιακός έχασε με πανομοιότυπο τρόπο μέσα σε λίγους μόνο μήνες από την ΑΕΚ, αλλά τι πρέπει να κάνει από ‘δω και πέρα. Η ενδοσκόπηση είναι μία διαδικασία που πρέπει να γίνει στο εσωτερικό του Ρέντη, ξεκινώντας από το γραφείο του προπονητικού τιμ και να διαρκέσει λίγο, μιας και οι υποχρεώσεις «τρέχουν». Το ερώτημα, λοιπόν, είναι απλό: μπορεί ο Ολυμπιακός να το γυρίσει και να φτάσει στο όγδοο συνεχόμενο πρωτάθλημα; Μείον τέσσερις βαθμοί από την κορυφή με δέκα αγωνιστικές να απομένουν για το φινάλε δεν είναι δεδομένα που συνθέτουν κάποιο αποτρεπτικό σενάριο.

Υπάρχουν, όμως, δύο θέματα: το ένα είναι ότι ο Ολυμπιακός και πιο συγκεκριμένα ο προπονητής του δείχνουν ότι «ψάχνονται». Μέσα σε διάστημα δέκα ημερών, οι «ερυθρόλευκοι» παρουσιάστηκαν σε τρία σημαντικά παιχνίδια με διαφορετικά πρόσωπα, διαφορετικές στοχεύσεις, ακόμα και διατάξεις. Απ’ το 4-2-3-1 με Φορτούνη, Σεμπά, Μάριν και κορυφή τον Τζούρτζεβιτς στον αγώνα Κυπέλλου με την ΑΕΚ, στο 4-2-3-1 με Μάριν, Πάρντο, Μιραλάς και κορυφή τον Ανσαριφάρντ στην Τρίπολη και στο 4-3-3 με Φορτούνη, Πάρντο και προωθημένο τον Μιραλάς στο τελευταίο ματς απέναντι στην ΑΕΚ. Κοινή συνισταμένη η παρουσία των Ρομαό-Ζιλέ στον άξονα της μεσαίας γραμμής.

Αποτέλεσμα; Η «επικοινωνία» των μπροστινών υπήρξε ελλειμματική, ενώ οι δύο «τριάντα-φεύγα» κεντρικοί χαφ παρουσίαζαν φθίνουσα πορεία στην απόδοσή τους και κατέληξαν στο ντέρμπι της Κυριακής χωρίς δυνάμεις, για να βγάλουν ένα τόσο απαιτητικό και σκληρό ενενηντάλεπτο. Το αποτέλεσμα απογοητευτικό. Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να πάρει πλεονέκτημα πρόκρισης στον πρώτο προημιτελικό του Κυπέλλου και στους δύο «τελικούς» (απ’ τους πολλούς που απομένουν μέχρι το τέλος της σεζόν), σε Τρίπολη και «Γ. Καραϊσκάκης», πήρε μόλις έναν πόντο. 

ΤΟ ΔΙΣ ΕΞΑΜΑΡΤΕΙΝ

Τι προλαβαίνει να σώσει; Παίζοντας όπως στην Τρίπολη και στο Φάληρο με την ΑΕΚ, δύσκολα μπορεί να αποκτήσει ξανά πλεονέκτημα. Ο Όσκαρ Γκαρθία είναι λίγο καιρό στην ομάδα και ακόμα μαθαίνει

Χρόνος, όμως, δεν υπάρχει και πλέον καλείται να αποφασίσει με ποιους θα πορευτεί, στα καθοριστικά παιχνίδια που έρχονται και ποιους θα αφήσει. Αυτό που δικαίως καταλογίζεται στον Καταλανό είναι ότι είχε μία «παράσταση» μπροστά στα μάτια του, την οποία εκ του αποτελέσματος αποδεικνύεται πως δεν αξιολόγησε σωστά. Ο Μανόλο Χιμένεθ άλλαξε διάταξη, όχι όμως και τακτική στα δύο διαδοχικά ματς κόντρα στον Ολυμπιακό. Περίμενε και έψαχνε την στιγμή για να «χτυπήσει». Και σ’ αυτήν την παθητική στάση του συμπατριώτη του, ο Γκαρθία δεν βρήκε συστηματικό τρόπο απειλής σε κανένα απ’ τα δύο ντέρμπι. Όσο μάλιστα κυλούσε ο χρόνος, η εμφάνιση των «ερυθρολεύκων» γινόταν ολοένα και πιο απογοητευτική.

Έχασε κάποιες πραγματικά καλές ευκαιρίες στον αγώνα του Κυπέλλου και μετά, με εξαίρεση το άστοχο σουτ του Φορτούνη, «έσβησε». Την Κυριακή δεν έκανε φάση μέχρι το 25’, απείλησε δύο φορές τον Τσιντώτα μέχρι το ημίχρονο και στο δεύτερο, την στιγμή που όλοι περίμεναν κάτι διαφορετικό, σε σχέδιο και αυξημένη ένταση, ο Ολυμπιακός βρέθηκε ν’ απορροφάει την –πολύ σποραδική- αντεπίθεση της ΑΕΚ (κεφαλιά Αραούχο που μπλόκαρε ο Προτό, κεφαλιά Μασούντ που έσωσε ο Σισέ πάνω στη γραμμή). Η συμπεριφορά, δε, μετά το γκολ-προβαδίσματος από τον Ανσαριφάρντ, παρέπεμπε σε ναυάγιο. Και σίγουρα δεν οφείλεται στην έλλειψη εμπειρίας, όπως κακώς προέτρεξε να δικαιολογήσει ο Γκαρθία στις πρώτες του δηλώσεις…

Η… ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑΣ

Είναι ανώφελο για τον Ολυμπιακό να μείνει περισσότερο σ’ αυτό το παιχνίδι. Όσο ακριβώς δεν έχει νόημα να κάθεσαι και να κοιτάς την καρδάρα με το χυμένο γάλα. Οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να τραβήξουν μία κόκκινη γραμμή και να κοιτάξουν κάθε παιχνίδι από ‘δω και μπρος, μπαίνοντας με το μαχαίρι στα δόντια. Αδιαφορώντας για τη βαθμολογία, το τι λέγεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τους διαιτητές.

Αυτοί ακριβώς συνιστούν και το δεύτερο θέμα της κουβέντας. Δεν χρειάζεται να ειπωθούν πολλά, οι αντιδράσεις όλων μαρτυρούν τι πραγματικά συμβαίνει. Πέρα απ’ τα οφσάιντ, τα πέναλτι, τον τρόπο που αποφασίζει κάθε διαιτητής, στις μονομαχίες των διεκδικητών του πρωταθλήματος, ένα «κάδρο» καταδεικνύει στο απόλυτο το πού φυσάει ο διαιτητικός άνεμος: ο Παπαπέτρου παραλίγο να… σωριαστεί στο έδαφος προτού αποβάλλει τον Μποτία.

Ο διαιτητής που αισθάνεται «ΟΚ» με την απόδοσή του, μόλις τον ακουμπήσει ποδοσφαιριστής, αμέσως τον τιμωρεί. Ο Παπαπέτρου, όπως κάθε ρέφερι μέσα στο παιχνίδι, ήξερε πολύ καλά τι έχει σφυρίξει και αν ήταν σωστές οι αποφάσεις του…