Μόνο ένας τρόπος υπήρχε για να λειανθεί έστω και κατά ένα ποσοστό η θλίψη και απογοήτευση της ερυθρόλευκης οικογένειας, μετά τη δραματική εξέλιξη του ντέρμπι με την Αεκ: Να προχωρήσει ο Ολυμπιακός σε άμεση αντικατάσταση του προπονητή, η οποία πάντα εξελίσσεται σε δύο πράξεις. Η μία αφορά την άμεση αποχώρηση του υπάρχοντος προπονητή. Η δεύτερη αφορά την αμεσότατη (λόγω του επερχόμενου αγώνα για το Champions League) πρόσληψη άλλου προπονητή.
Η αναζήτηση και επιλογή, λοιπόν, έπρεπε να γίνει εντός χρονικού περιθωρίου ΩΡΩΝ, προκειμένου να βρεθεί η συγκριτικά καλύτερη και συμφερότερη για την ομάδα λύση. Ποιος ήταν ο τύπος προπονητή που έπρεπε να αναζητηθεί και επιλεγεί;
Επρεπε καταρχήν να ΞΕΡΕΙ την ομάδα όπως παρουσιάζεται σήμερα, στους πιο πρόσφατους αγώνες της. Ο Χάσι έχει ήδη δοκιμάσει σε αγώνες το σύνολο του ρόστερ, άρα ένας προπονητής που παρακολουθεί από κοντά τους αγώνες του Ολυμπιακού έχει πλήρη γνώση του δυναμικού της ομάδας.
Δεύτερον, ο αναζητούμενος τεχνικός έπρεπε να γνωρίζει καλά το dna της κορυφαίας σε τίτλους και διακρίσεις ομάδας στην Ελλάδα, του Ολυμπιακού. Τρίτον, να γνωρίζει άριστα την ελληνική ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, τόσο σε αγωνιστικό όσο και σε ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΟ επίπεδο, δεδομένου ότι ο ΒΑΣΙΚΟΣ και ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΣ αντίπαλος που αντιμετωπίζει φέτος ο Ολυμπιακός, προέρχεται από το ΣΚΟΤΕΙΝΟ και ΒΡΟΜΙΚΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ.
ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΑ, σαν τέταρτο στοιχείο που θα επηρέαζε την ανεύρεση και επιλογή του κατάλληλου τεχνικού, μπορούμε να προσθέσουμε και την ΟΠΑΔΙΚΗ χροιά. Και ποιος δηλαδή θα είχε αντίρρηση, αν πέραν των άλλων αναζητούμενων προσόντων, ο νέος προπονητής θα είχε και το επιπλέον», αλλά τόσο σημαντικό: Να είναι ΚΑΙ ΟΠΑΔΟΣ του Ολυμπιακού.
Η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΡΙΣΚΟ ΕΠΙΛΟΓΗ
Η επιλογή της διοίκησης -δηλαδή του Βαγγέλη Μαρινάκη, να μην κοροϊδευόμαστε- ήταν η ΕΝΔΕΔΕΙΓΜΕΝΗ. Αυτή την εποχή, που όλα τα διεθνή ποδοσφαιρικά πρωταθλήματα έχουν ξεκινήσει και βρίσκονται σε εξέλιξη, η ανεύρεση ξένου τεχνικού και χρονοβόρα θα ήταν, αλλά και θα εμπεριείχε το ΡΙΣΚΟ που περιέχεται πάντα σε μία βιαστική και εξ ανάγκης επιλογή.
Ο Τάκης Λεμονής διαθέτει ΟΛΑ τα προσόντα που περιγράψαμε και αυτό το έχει αποδείξει στις μέχρι τώρα θητείες του στην ομάδα. Αυτή, ως γνωστόν, είναι η ΤΕΤΑΡΤΗ φορά που καλείται να βοηθήσει και αυτό είναι σίγουρα ένα πολύ ΤΙΜΗΤΙΚΟ γεγονός για τον ίδιο.
Αυτή η τέταρτη φορά, νομίζω ότι θα αποτελέσει την ευτυχέστερη, την πιο μεστή σε απόδοση και αποτελέσματα ερυθρόλευκη θητεία του. Και μπορώ να καταθέσω τα επιχειρήματά μου γι’ αυτή μου την κατάθεση άποψης.
Η πρώτη περίοδος του Τάκη Λεμονή, ως προπονητή του Ολυμπιακού, υπήρξε πριν από ΔΕΚΑΕΠΤΑ ολόκληρα χρόνια και ήταν ΔΙΕΤΗΣ. Με εντυπωσιακό αποτέλεσμα τα δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα (2001-2002).
Η δεύτερη περίοδος ήταν επίσης διετής, με αποτέλεσμα έναν τίτλο πρωταθλητή: Το 2006-2008.
Η τρίτη περίοδος Λεμονή στον Ολυμπιακό υπήρξε φέτος και ήταν περιστασιακή, επιβεβλημένη από τις τότε συνθήκες και ολιγόμηνη.
Σήμερα, ξεκινάει η τέταρτη θητεία του παλιού ποδοσφαιριστή από το πόστο του προπονητή στο ερυθρόλευκο τιμόνι. Δεκαεπτά χρόνια μετά, χρόνια που σίγουρα θα έχουν ΠΡΟΣΘΕΣΕΙ και στις ΓΝΩΣΕΙΣ και στις ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ του 57χρονου Τάκη.
Είναι νομοτελειακά αδύνατον τα χρόνια αυτά να μην έχουν προσθέσει, να μην έχουν λειτουργήσει σωρευτικά στα ήδη γνωστά τεχνικά προσόντα του Τάκη Λεμονή.
Ολα αυτά, με κάνουν να αισθάνομαι εξαιρετικά αισιόδοξος, λυτρωτικά αισιόδοξος, είναι το πιο σωστό για τη συνέχεια της πορείας του Ολυμπιακού. Ο Λεμονής και ΞΕΡΕΙ και ΜΠΟΡΕΙ να ξαναφέρει την ερυθρόλευκη ομάδα στο πρότερο επίπεδο, αυτό που τη βοήθησε να επανέλθει στους Ομίλους του Champions League και να διεκδικήσει πάλι αυτό που ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ: Το όγδοο συνεχόμενο και 45ο συνολικά πρωτάθλημα.
ΜΠΕΤΙΣ, ΧΟΦΕΝΧΑΪΜ ΚΑΙ… Η ΕΦΗΜΕΡΗ ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΝΤΕΜΗ
Βεβαίως, η Αεκ έχει κάθε δικαίωμα να πανηγυρίζει. Η νίκη της επί του Ολυμπιακού, με θεαματική ανατροπή, μπορεί να εκληφθεί ως αποτέλεσμα που δικαιολογεί τον ενθουσιασμό και τους πανηγυρισμούς της.
Καλά κάνει λοιπόν και παρουσιάζει αυτή την εικόνα που θέλει, την εικόνα της… πρώτης και καλύτερης. Μόνο που ξεχνάει μερικές μικρές και ασήμαντες, εκ πρώτης, λεπτομέρειες.
Ξεχνάει, για παράδειγμα, ότι το πρωτάθλημα αυτήν τη στιγμή βρίσκεται στην ΠΕΜΠΤΗ μόλις αγωνιστική του. Και πως μέχρι να ολοκληρωθεί, υπολείπονται ακόμα ΕΙΚΟΣΙ ΠΕΝΤΕ αγωνιστικές. Τι ακριβώς πανηγυρίζει λοιπόν η Αεκ; Μόνο τη νίκη της επί του Ολυμπιακού; Και… λοιπόν; Πρακτικά τι μπορεί να σημαίνει αυτό, για το σύνολο μιας ολόκληρης χρονιάς; Και η Μπέτις προχθές κέρδισε τη Ρεάλ και μάλιστα μέσα στο σπίτι της. Και η Χόφενχαϊμ κέρδισε την Μπάγερν προσφάτως. Και τι βγήκε;
Μα, αν ο τίτλος είναι μία εφήμερη χαρά, όπως είχε πει κάποτε ο επιφανής Αεκτζής Ντέμης Νικολαΐδης, πόσω μάλλον μία τυχαία και περιστασιακή νίκη, διαμορφωμένη σε ΝΟΣΗΡΟ και ΒΡΟΜΕΡΟ περιβάλλον, περισσότερο ΕΞΩΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ και παρασκηνιακό και ΟΧΙ καθαρά αγωνιστικό.
Δεύτερον, η Αεκ και οι άνθρωποί της, στην πλειοψηφία τους τσάτσοι του διοικητηρίου, ξεχνούν ότι απέναντί τους βρίσκεται ο Ολυμπιακός του ΒΑΓΓΕΛΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ και όχι η ομάδα κανενός περίεργου ξενόφερτου «επενδυτή» που τον έχουν κάνει «μερδικό» τα πάσης λογής αθηναϊκά και θεσσαλονικιώτικα λαμόγια. Ο Ολυμπιακός του Μαρινάκη εδώ και ΟΚΤΩ ΧΡΟΝΙΑ δεν κάνει τίποτ’ άλλο από το να αποδεικνύει το θέσφατο: Οτι όχι μόνο δεν πτοείται, όχι μόνο δεν υποχωρεί, όχι μόνο δεν κάνει πίσω στις αρχές του και τα πιστεύω του, αλλά ΞΕΡΕΙ τον τρόπο και να αντεπιτεθεί, και να συντρίψει τους ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ, ειδικότερα όταν αυτοί εκμεταλλεύονται κάποιο ΝΟΣΗΡΟ και ΣΑΠΙΟ περιβάλλον.
Ας πανηγυρίζει λοιπόν η Αεκούλα το περιστασιακό και διαμορφωμένο από εξωγενείς παράγοντες μεμονωμένο γεγονός. Και ας περιμένει την αντεπίθεση. Που θα είναι σαρωτική και ισοπεδωτική για όσους έβγαλαν γλώσσα, για τα ΜΑΡΟΥΛΙΑ, που… ΣΗΚΩΘΗΚΑΝ ΝΑ ΒΑΡΕΣΟΥΝ ΤΟ ΜΑΝΑΒΗ.
ΟΙ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΡΟΜΑΟ
Δεν εξέπληξε βέβαια κανένα ο Σιδηρόπουλος και ειδικότερα εμένα. Νομίζω ότι με δικαίωσε απολύτως. Η διαιτησία του ήταν ΕΞΑΡΧΗΣ κατάφωρα μεροληπτική σε βάρος του Ολυμπιακού και υπέρ της Αεκούλας. Κορύφωσή της ήταν το ΠΕΝΑΛΤΙ σε βάρος του Ζιλέ, που ο Σιδηρόπουλος έδιωξε με βιασύνη από πάνω του σαν μύξα ξερασμένη στο πέτο του σακακιού του. Το πέναλτι έγινε από το ΣΠΡΩΞΙΜΟ ΑΠΟ ΠΙΣΩ του Βέλγου ποδοσφαιριστή και όχι από το μαρκάρισμα του Μπακάκη που ακολούθησε.
Αισθάνομαι δικαιωμένος ακόμη και για τα ΜΕΤΑ του αγώνα, σχετικά με τον Σιδηρόπουλο. Για την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ που του παρείχαν ΟΛΑ τα ΜΜΕ που ανήκουν στον Σαμπίντι και τον Μελισσανίδη. Για όλους ανεξαιρέτως τους ΑΡΔοΜΜΕμέδες, τα δημοσιογραφικά τσατσόνια των ηγετών της... εξυγίανσης, η διαιτησία του Σιδηρόπουλου ήταν… άψογη! Να μην πω και… παραδειγματική!
Φυσικά όλα τα δημοσιογραφικά ΛΑΜΟΓΙΑ «ξεχνούν» να αναφέρουν τη «λεπτομέρεια» με τα 12 υπέρ της Αεκ και μόλις 2 υπέρ του Ολυμπιακού στο πρώτο ημίχρονο και τα 24 υπέρ της Αεκ και μόλις 7 συνολικά υπέρ του Ολυμπιακού. Ξεχνούν ή κάνουν ότι δεν αντιλήφθηκαν την εντυπωσιακή και άνευ προηγουμένου… «ευαισθησία» του Σιδηρόπουλου, κάθε επαφή της μπάλας με παίκτη του Ολυμπιακού να μετατρέπεται σε φάουλ υπέρ της Αεκ.
Ξεχνούν ή απλά δεν θέλουν να σταθούν στην πρόωρη αντικατάσταση του Ρομαό, που ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΕΚΑΤΟ ΤΟΙΣ ΕΚΑΤΟ στον Σιδηρόπουλο! Η ερμηνεία που δόθηκε για την αλλαγή του Ρομαό μετά τη διακοπή, ήταν ότι αν συνέχιζε θα έπαιρνε δεύτερη κίτρινη κάρτα και ο Ολυμπιακός θα έμενε με δέκα παίκτες, λόγω του… εκνευρισμού του!
Ερωτώ. Από… πού βγαίνουν όλα αυτά; Τα είπε… Ο ΙΔΙΟΣ ο Σιδηρόπουλος στον Χάσι; Ή μήπως ο Χάσι ερμήνευσε έτσι τη συμπεριφορά του Σιδηρόπουλου απέναντι στον Ρομαό, που ήταν ΤΟ ΠΑΛΙΚΑΡΙ της άμυνας του Ολυμπιακού, μη διστάζοντας να τα βάλει με όλη την αληταρία της Αεκ, που τον είχε κάνει στόχο.
Κατά την προσωπική μου άποψη, η αντικατάσταση του Ρομαό, που έφερε και το τελειωτικό πλήγμα στον Ολυμπιακό, αφού με την ταυτόχρονη μετατόπιση του Ταχτσίδη στο κέντρο της άμυνας αποδιοργανώθηκε εντελώς και η γραμμή των μέσων ξεχαρβαλώθηκε, με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική επικράτηση της Αεκ, που αντλούσε δυνάμεις ακριβώς από αυτή την αδυναμία.
Ναι, λοιπόν, ΑΥΤΟ αποδίδω κυρίως στον εντεταλμένο διαιτητή Σιδηρόπουλο: Την ΕΠΙΒΟΛΗ της αντικατάστασης του καλύτερου παίκτη του Ολυμπιακού. Και αυτό δεν το έχει πιάσει -δυστυχώς- κανείς.
Για μένα, ο Σιδηρόπουλος (όχι οι επόπτες) ήταν μία από τις τρεις πτυχές της ήττας του Ολυμπιακού. Η πρώτη ήταν ο προπονητής Χάσι, η δεύτερη ήταν η απόδοση της ερυθρόλευκης ομάδας και η τρίτη ήταν η διαιτησία. Το ένα είναι συνδεδεμένο με το άλλο και τα τρία μαζί έφεραν την καταστροφή.
Το τι θα γίνει με τον Σιδηρόπουλο και τις ενέργειες του Ολυμπιακού για το διαιτητικό ΠΟΔΟΠΑΤΗΜΑ ΤΟΥ, θα φανεί στο άμεσο μέλλον από τις ενέργειες της ερυθρόλευκης διοίκησης. Προς το παρόν, ο τύπος αυτός έχει εξασφαλίσει μία θέση στο Πάνθεον των… ακέραιων και αμερόληπτων διαιτητών - «υπηρετών» ενός ΠΑΜΒΡΟΜΙΚΟΥ συστήματος και «ΣΦΑΓΕΩΝ» του Ολυμπιακού. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον.
ΟΤΑΝ Η ΚΟΥΛΑ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΤΟ ΒΡΟΜΙΚΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ
Μια σημαντική πτυχή του ντέρμπι που αποκρύπτεται επιμελώς από τους ΑΡΔοΜΜΕμέδες
Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΙΚΟΣΑΡΑΚΗΔΩΝ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ ΣΤΟ 1-2
Τι ακριβώς συνέβη έξω από το ΟΑΚΑ, που προκάλεσε τη ρίψη δακρυγόνων από την αστυνομία και τη διακοπή του αγώνα στο 69’; Ξέρει κανείς; Οχι βέβαια. Μέχρι χθες το απόγευμα τουλάχιστον, η έκθεση της αστυνομίας -αν υπάρχει- δεν υπήρχε. Ετσι, κανείς δεν μπορεί να εξηγήσει, με πειστικό τρόπο, τι ακριβώς συνέβη και πώς οδηγηθήκαμε στη διακοπή λόγω αναπνευστικών προβλημάτων όλων όσων βρισκόντουσαν στο Ολυμπιακό Στάδιο.
Θα δώσω απλά το στίγμα της περίστασης, όπως είχε διαμορφωθεί εκείνη την ώρα. Με το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου, ο Ολυμπιακός πέτυχε γκολ. Ηταν το 0-2 και, βεβαίως, εκείνη τη στιγμή ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός της Αεκ δεν πίστευε ότι θα μπορούσε, μέσα σε ένα ημίχρονο, όχι μόνο να ανατρέψει δραματικά το σκορ, αλλά ούτε καν να ισοφαρίσει. Διότι απλά ΟΛΟΙ πίστευαν ότι το παιχνίδι θα εκτυλισσόταν ανάμεσα σε ΔΥΟ ομάδες και όχι μόνο ΜΙΑ, μέχρι το τέλος του.
Εκείνη λοιπόν τη χρονική στιγμή, όταν όλοι πίστευαν ότι το παιχνίδι λίγο έως πολύ είχε τελειώσει, ΕΓΙΝΕ ΤΟ ΝΤΟΥ στο ΟΑΚΑ. Από πού προήλθε; Μα βεβαίως, από ΟΠΑΔΟΥΣ της Αεκ, που ΔΕΝ ΔΕΧΟΝΤΟΥΣΑΝ τη διαγραφόμενη ήττα και αντιδρούσαν με τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ τρόπο που μπορούσαν να αντιδράσουν: Με επεισόδια, με βία, με τσαμπουκάδες, με ντου ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ για να ΒΙΑΣΟΥΝ τη ροή του αγώνα. Οπως ακριβώς έχει ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ στη ΒΡΟΜΙΚΗ ιστορία αυτού του ΠΙΟ ΒΡΟΜΙΚΟΥ σωματείου στην ιστορία του ελληνικού Αθλητισμού. Με φωτοβολίδες, με πέτρες, με κλείσιμο των φώτων, με… με…
ΤΟ ΓΚΟΛ ΠΟΥ «ΦΡΕΝΑΡΙΣΕ» ΤΟ «ΝΤΟΥ»
Είναι στο DNA της ομάδας αυτής να μη δέχεται την ήττα της και να αντιδρά με θράσος, με βιαιότητα, με αλητεία. Και πιστεύω ότι παρά την αντίδραση της αστυνομίας (με δακρυγόνα, που σημαίνει ότι υπήρξε μεγάλη ένταση και πίεση έξω) η κιτρινόμαυρη βία θα κλιμακωνόταν αν δεν υπήρχε, τη δεδομένη στιγμή, μία εξέλιξη που έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη συνέχεια. Η εξέλιξη αυτή δεν ήταν παρά το γκολ που ΡΟΥΦΗΞΕ ο Καπίνο (ναι, επιμένω, το ΡΟΥΦΗΞΕ) από το ακίνδυνο σουτ του Χριστοδουλόπουλου.
Με το γκολ αυτό έγινε το 2-1. Και με τη ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΗ τροπή που θα επακολουθούσε, λόγω του διαμορφωμένου αγωνιστικού περιβάλλοντος (=τρέλες Χάσι - αλητείες Σιδηρόπουλου - πτώση ηθικού παικτών) η συνέχιση και ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ των ΕΠΕΙΣΟΔΙΩΝ δεν ήταν πλέον πρώτη επιλογή των αλητών εικοσαράκηδων. Εκαναν στην πάντα και άφησαν τα πράγματα να εξελιχθούν. Και στο τέλος, η πουτάνα η μπάλα τούς έκανε το χατίρι.
Η Αεκ έχει ήδη αρχίσει, με τους ΑΡΔοτσάτσους της, το ξέπλυμα των ευθυνών της για ό,τι συνέβη έξω από το γήπεδο, χωρίς όμως να δίνει ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ της εμπλοκής των ξέμπαρκων οπαδών της με τις αστυνομικές δυνάμεις. Δεν με ενδιαφέρει αν η Αεκ θα αντιμετωπίσει την επιβολή ποινής αποκλεισμού ΕΔΡΑΣ, ή έστω προστίμου. Αυτό που με ενδιαφέρει, είναι απλά η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ μιας ΝΕΑΣ -έστω και «ημιτελούς»- ΒΡΟΜΙΚΗΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΗΣ από σκοτεινούς κύκλους, για τη ΝΟΘΕΥΣΗ ενός ακόμη αποτελέσματος που είχε δημιουργηθεί εντός του αγωνιστικού χώρου. Τακτικές παλιές, σκουριασμένες όσο και τα μυαλά των εμπνευστών τους. Αλλά και απόλυτα συμβατές με το σημερινό περιβάλλον, που… σφύζει από «υγεία»!!!
(Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 26/09/2017)
