Η απόφαση του Ελεγκτικού Συμβουλίου δεν αποτελεί πια δημοσιογραφική διαρροή. Καθαρογράφτηκε και αποτελεί κάτι το επίσημο. Η παράταση των οχτάμηνων συμβάσεων από τον Σκουρλέτη είναι και κρίνεται και δικαστικά πια αντισυνταγματική και επομένως παύει να ισχύει. Ήταν αναμενόμενο, ότι κα αν έλεγαν κάποιοι Δήμαρχοι η οι άνθρωποι της ΠΟΕ – ΟΤΑ η και εκπρόσωποι του Υπουργείου Εσωτερικών. Υπάρχουν διατάξεις του Συντάγματος που πράγματι επιδέχονται ερμηνείας και κάνουν ακόμα και τους συνταγματολόγους να διατυπώνουν διαφορετικές απόψεις. Υπάρχουν όμως διατάξεις απολύτως σαφείς, όπως στην περίπτωση παράτασης συμβάσεων που είναι ξεκάθαρες. Η παράταση των συμβάσεων απαγορεύεται κάθετα και αυτό το ήξεραν και το ξέρουν όλοι. Προφανώς το γνώριζε και ο κ. Σκουρλέτης που ψήφισε οι οχτάμηνες συμβάσεις, όχι μόνο να παραταθούν κατά κάποιο διάστημα, αλλά να παραταθούν κατά...ένα χρόνο!
Ήταν πράγματι μεγάλη πρωτοτυπία, η παράταση – αντισυνταγματική ακόμα και αν ήταν για μία μέρα – να είναι μεγαλύτερη της αρχικής σύμβασης! Αποκλείεται ο Υπουργός η τα νομικά επιτελεία του Υπουργείου να μην γνώριζαν τι έκαναν. Το έκαναν επομένως συνειδητά. Έτσι, για να «αγοραστεί» πελατεία παίζοντας με την αγωνία των πολιτών για την ζωή τους και την δουλειά τους. Επίσης το ήξεραν Δήμαρχοι, αλλά δεν μιλούσαν, όπως και η ηγεσία της ΠΟΕ ΟΤΑ.
Θα έλεγα, ότι αν κάποιους πρεπει να κυνηγήσουν τώρα οι συμβασιούχοι είναι ακριβώς αυτούς που είτε με την δήθεν νομοθέτηση παράτασης, είτε με την σιωπή τους, είτε και με την ανοχή τους, έπαιξαν μαζί τους. Κάποιοι δε συνεχίζουν να τους εμπαίζουν. Ο Δήμαρχος Κερατσινίου – Δραπετσώνας για παράδειγμα, φέρνει αυτή την Τετάρτη ψήφισμα που ζητάει την νομιμοποίηση των συμβασιούχων! Μιλάμε για τον ορισμό της κοροϊδίας και της ψεύτικης αγωνιστικότητας, πολύ περισσότερο που το ψήφισμα το καταθέτει μετά την επισημοποίηση της απόφασης του Ελεγκτικού Συμβουλίου. Πρόκειται για τσάμπα μαγκιά. Προτείνει δηλαδή κάτι το αντισυνταγματικό, αλλά και κάτι που ο χειρισμός του έχει λήξει. Από εδώ και τώρα οι Πάρεδροι απλά δεν θα υπογράφουν εντάλματα πληρωμής και άρα οι συμβασιούχοι θα πρέπει να σταματήσουν την εργασία τους. Όποιος Δήμαρχος τους πει να κάτσουν και να αγωνιστούν, τους κοροϊδεύει ωμά. Θέλει να δουλεύουν και να μην πληρώνονται, για να το παίζει αγωνιστής ο ίδιος! Το ίδιο βέβαια κάνουν και διάφοροι συνδικαλιστές. Έτσι εκλαμβάνουν τον ρόλο τους διαχρονικά.
Πάμε όμως στην ουσία του θέματος και της πρόβλεψης του Συντάγματος. Η ρύθμιση αυτή εντάχθηκε στο Σύνταγμα μετά την τελευταία αναθεώρησή του. Έγινε για να μπει τέλος στον πιο γνωστό τρόπο διορισμών από το παράθυρο, που ήταν οι συνεχείς ανανεώσεις συμβάσεων. Μ΄ αυτό τον τρόπο οι Έλληνες χωρίζονταν σε δυο κατηγορίες: Από την μια ήταν οι «ανόητοι» που περίμεναν καρτερικά κανένα διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για να διοριστούν αξιοκρατικά και από την άλλη ήταν όσοι έχοντας κάποιοι γνωστό Δήμαρχο ( προνομιακός χώρος για αυτή την πρακτική ήταν η Αυτοδιοίκηση) ήξεραν ότι μπορούν να προσμένουν και μία και δύο και όσες ανανεώσεις χρειάζονται, ώστε κάποτε να πουν ότι δικαιούνται μονιμοποίησης και να αυτοπροβάλλονται υπό τη προστασία και με την στήριξη συντεχνιών ως αδικημένοι, ως άνθρωποι πους «ρούφηξαν το αίμα». Αλήθεια ποιος πολίτης όταν πάει για μια σύμβαση δίμηνη, τρίμηνη, οχτάμηνη, είναι δίκαιο ξαφνικά να μονιμοποιείται. Με βάση ποια δήθεν φιλολαϊκή , δήθεν προοδευτική αντίληψη αποτελούσε και αποτελεί αυτή η κουτοπόνηρη πρακτική, δείγμα κράτους δικαίου; Από πότε η λήξη μιας σύμβασης θεωρείται απόλυση; Ε λοιπόν, σ΄ αυτό μπήκε τέρμα με την τελευταία αναθεώρηση του Συντάγματος και το γνωρίζουν όλοι οι δημόσιοι λειτουργοί κάθε είδους και κατηγορίας. Είχε προηγηθεί βέβαια η μονιμοποίηση δεκάδων χιλιάδων συμβασιούχων επί «σοσιαλιστικού» δίδυμου Καραμανλή- Παυλόπουλου. Προϋπόθεση ήταν η συμπλήρωση 24 μηνών προυπηρεσίας. Πολλοί γνωρίζουν τι έγινε τότε.... Αν ποτέ ψάχνονταν οι φάκελοι μονιμοποίησης, θα ανακαλύπτονταν όχι μόνο πλαστά πτυχία, αλλά και πλαστές προϋπηρεσίες! Ας μην σταθώ όμως άλλο σ΄ αυτό το σημείο. Όμως ας μην παριστάνουν κάποιοι τους αγνούς, αμόλυντους όταν έχουν συνδεθεί με παρατυπίες και παρανομίες για να μονιμοποιηθούν άνθρωποι που δεν το εδικαιούντο.
Ερχόμαστε στο σήμερα. Θα περίμενε κανείς μια αριστερή Κυβέρνηση να επιδιώξει την διαφάνεια, την αξιοκρατία και την πρόσληψη μόνιμων θέσων μόνο μέσω διαγωνισμών του ΑΣΕΠ. Είδαμε αντί για αυτό μια επιστροφή στις πλέον πελατειακές πρακτικές, λειτουργώντας σαν ο τελευταίος προμαχώνας των παθογενειών της Μεταπολίτευσης. Είδαμε προσπάθεια να υπερφαλαγγιστεί ακόμα και το Σύνταγμα για να τακτοποιηθούν οι «όμηροι». Πότε αυτά; Σε μια περίοδο που η χώρα έχει χρεοκοπήσει, σε μια περίοδο που πληρώνουμε όλοι μέχρι εξαντλήσεως φόρους και σε μια περίοδο που υπάρχουν περίπου 1,5 εκατομ. άνεργοι! Ποιος από την Κυβέρνηση, από τους συνδικαλιστές και από κάποιους γιαλαντζί αγωνιστές Δημάρχους μπορούν να κοιτάξουν όλους αυτούς στα μάτια που υπάρχει ζωγραφισμένη η αγωνία έστω και για ένα μεροκάματο και να τους πει: ΝΑΙ, αυτό που πήγαμε να κάνουμε, αυτό που υποστηρίζουμε είναι το δίκαιο, είναι το προοδευτικό. Ας έχουν άγιο, που δεν υπάρχει οργανωμένο κίνημα ανέργων γιατί τότε θα ντρέπονταν να κυκλοφορήσουν και να λένε όλα αυτά τα ρητορικά όμορφα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα.
Μα, υπάρχουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες λένε. Σωστά με μια κατ΄ αρχήν παρατήρηση. Πρέπει να εκσυγχρονιστούν οι Οργανισμοί Εσωτερικής Υπηρεσίας των Δήμων. Όλοι ξέρουν ότι υπήρχαν Ο.Ε.Υ που προέβλεπαν συνειδητά διπλάσιο η και τριπλάσιο αριθμό οργανικών θέσων, απλά για να συνεχίζεται το πάρτυ. Άρα χρειάζεται να πάρχει σαφής εικόνα των αναγκών. Από εκεί και πέρα για τις ανάγκες, ας γίνονται διαγωνισμοί του ΑΣΕΠ. Μόνο μεσα από διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ θα πρέπει να μονιμοποιείται κάποιος. Με κανένα άλλο τρόπο. Κάθε άλλο τρόπος είναι ανήθικος, παράτυπος και έχει στοιχεία εμπαιγμού του συνόλου της κοινωνίας, είναι επομένως έκφραση συντήρησης και οπισθοδρόμησης. Τέλος, οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου θα πρέπει να είναι πράγματι συμβάσεις ορισμένου χρόνου και όχι είσοδος σε προθάλαμο κολπατζίδικης μονιμοποίησης, όταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες και πάρα μα πάρα πολλοί νέοι περιμένουν φως στο τούνελ και πολλοί φεύγουν και από την χώρα αηδιασμένοι με αυτές τις πρακτικές.
Ας τελειώσουμε με μια απάντηση σε ένα «αθώο» ερώτημα. Μα τι θα κάνουν οι Δήμοι αν φύγουν οι συμβασιούχοι; Μα τι θα κάνουμε αφού αυτοί οι άνθρωποι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες; Συγγνώμη, αλλά είναι ερώτημα με το οποίο μας κοροϊδεύουν μπροστά στα μάτια μας. Γιατί, όταν τελείωναν τα οχτάμηνα , δεν δρομολογούνταν έγκαιρα διαδικασίες ώστε – αν δεν υπάρχει δυνατότητα να προκηρυχτούν μόνιμες θέσεις- να καθοριστούν οι νέοι οχταμηνίτες; Τι εμπόδιζε η εμποδίζει να γίνεται αυτό; Τίποτα. Απολύτως τίποτα. Μόνο η πρόθεση να τεθεί κάποια στιγμή θέμα νομιμοποίησης.
Ας αφήσουν κάποιοι αυτές τις πρακτικές και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν για να συνεχίζουν να αλιεύουν οπαδούς. Ας αφήσουν κάποιοι ( πολιτικοί, συνδικαλιστές κ.ά) την χώρα να προχωρήσει. Το Σύνταγμα ως ένα σημείο βάζει τέλος σ΄ αυτά τα κόλπα με τα οποία πολλοί έκαναν καριέρες στο παρελθόν. Χρειάζεται όμως και η κινητοποίηση όλων μας, όλων όσων είναι άνεργοι, όλων όσων εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα η είναι αυτοαπασχολούμενοι. Αν μη τι άλλο για να θυμίζουν στους θεωρητικούς της οπισθοδρόμησης, ότι κάποτε σ΄αυτη την χώρα πρέπει όλοι οι πολίτες να αντιμετωπίζονται ισότιμα.
