Του Γιώργου Νόκου
Ανδρέας-Ιωάννης Ανδριανόπουλος. Δύο ονόματα και ένα επώνυμο που ξυπνούν έντονες μνήμες στους Πειραιώτες. Αλλος θα μιλήσει για τον Ολυμπιακό, άλλος για τους πολιτικούς με το συγκεκριμένο επώνυμο που άφησαν ισχυρό στίγμα στην πόλη και άλλος συνολικά για την οικογένεια, που ταυτίστηκε ολοκληρωτικά με το μεγάλο λιμάνι της χώρας. Από τον αθλητισμό μέχρι την οικονομία, την πολιτική και τις κοινωνικές δράσεις. Η επόμενη γενιά της μεγάλης πειραϊκής οικογένειας είναι ο γιος του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, Ανδρέας-Ιωάννης, που έχει το όνομα του παππού του, Ιωάννη, ενός εκ των ιδρυτών του Ολυμπιακού.
Ο Ανδρέας-Ιωάννης από τον Φεβρουάριο προετοιμάζει το επόμενο βήμα του στη Μεγάλη Βρετανία, βαδίζοντας σε ένα μονοπάτι που έχει γνώριμα τοπία από τη βαριά οικογενειακή του παράδοση: τον αθλητισμό και την πολιτική. Αποφοιτώντας από το αγγλόφωνο σχολείο St. Catherine’s, επέλεξε τον δρόμο του Διεθνούς Απολυτηρίου (IBDP), με προορισμό το Πανεπιστήμιο του Γιορκ, για να σπουδάσει Διεθνείς Σχέσεις, Οικονομία και Πολιτική, ακολουθώντας τα χνάρια του πατέρα του. Η επίσκεψή του στο πανεπιστήμιο τον περασμένο Φεβρουάριο του επιφύλασσε μια μεγάλη έκπληξη. Εκεί τον περίμενε μια πρόταση για επαγγελματικό συμβόλαιο στην ομάδα της Γιορκ Σίτι, η οποία αγωνίζεται στην Δ’ κατηγορία, για τη θέση του τερματοφύλακα. Εχοντας αγωνιστεί όταν ήταν μαθητής στην ομάδα του σχολείου του, έδειξε αμέσως την κλίση του στον αθλητισμό. Η ομάδα του St. Catherine’s, μάλιστα, έκρυβε και μια... συνύπαρξη από αυτές που γράφονται στα ποδοσφαιρικά παραμύθια. Συμπαίκτης του ήταν ο γιος του Γιάννη Βαρδινογιάννη, κατά κόσμον Τζίγγερ. Ετσι, ο απόγονος των ιδρυτών του Ολυμπιακού έπαιζε στην ίδια ομάδα με τον απόγονο μιας οικογένειας που συνδύασε το όνομά της με τον αιώνιο αντίπαλο, τον Παναθηναϊκό.
ΜΕ ΤΟΝ ΡΑΝΤΟ
Ο Ανδρέας-Ιωάννης Ανδριανόπουλος από τον Φεβρουάριο, μέχρι να γίνει δεκτός στο πανεπιστήμιο και να αρπάξει την ποδοσφαιρική ευκαιρία στη Γιορκ Σίτι, είχε λίγους μήνες να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο, για να δώσει τον καλύτερό του εαυτό. Ο νεαρός τερματοφύλακας δεν αφήνει απολύτως τίποτα στην τύχη του. Θέλοντας να κυνηγήσει το ποδοσφαιρικό του όνειρο στη Γηραιά Αλβιώνα, ξεκίνησε προπονήσεις με τον προπονητή τερματοφυλάκων του Ολυμπιακού Αλέκο Ράντο. Ο άνθρωπος που δίνει τις συμβουλές του εδώ και χρόνια στους πορτιέρο του Θρύλου ανέλαβε να τον μυήσει στα μυστικά της θέσης. Ο Ανδρέας-Ιωάννης Ανδριανόπουλος έκανε προσωπικές προπονήσεις με τον Αλέκο Ράντο πριν πάει στην Αγγλία για να δοκιμαστεί και υπογράψει το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο. Το αν θα ακολουθήσει την πορεία των προγόνων του στον Ολυμπιακό, με στόχο να φορέσει τα γάντια του τερματοφύλακα της ομάδας, είναι κάτι που δεν το έχει αποφασίσει ακόμα. Αυτό για το οποίο είναι σίγουρος είναι ότι δεν θα έβαζε τη φανέλα του Παναθηναϊκού. «Δεν θα έπαιζα ποτέ στον Παναθηναϊκό», δηλώνει κατηγορηματικά, εκφράζοντας παράλληλα ένα παιδικό του όνειρο: «Αν τελικά ακολουθήσω το ποδόσφαιρο, το όνειρό μου είναι να παίξω στον Ολυμπιακό». Παρά το νεαρό της ηλικίας του, αισθάνεται το βάρος του επωνύμου του και της ιστορίας της οικογένειάς του. Μιλώντας για τον παππού του, λέει με νόημα: «Θαυμάζω τον παππού μου και όλη την οικογένειά μου, που ίδρυσε τον Ολυμπιακό», ενώ μιλώντας για την ομάδα αναφέρει χαρακτηριστικά: «Εχω συνειδητοποιήσει το μεγαλείο του Ολυμπιακού».
Ολα θα κριθούν στα... γονίδια
Η ερυθρόλευκη παράδοση δεν είναι η μοναδική που έχει περάσει στα γονίδια του Ανδρέα-Ιωάννη Ανδριανόπουλου. «Εχω επηρεαστεί από την παράδοση της οικογένειάς μου και στον αθλητισμό και στην πολιτική», παραδέχεται. Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι λίγο για έναν νέο να μεγαλώνει σε μια οικογένεια το όνομα της οποίας συνδέθηκε με την ίδρυση της μεγαλύτερης ομάδας στη χώρα και με διαρκή προσφορά στο μεγάλο λιμάνι. Εκείνος μπορεί να μην είχε γεννηθεί τότε, αλλά δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια από την εποχή που ο πατέρας του αναδεικνυόταν δήμαρχος Πειραιά, το 1986, σημαίνοντας την αντεπίθεση της Νέας Δημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση απέναντι στην παντοκρατορία του ΠΑΣΟΚ. Νωρίτερα είχε καταλάβει υπουργικούς θώκους (όπως και πιο μετά, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη). Ανάλογη πορεία είχε διαγράψει και ο αδελφός του παππού του, Γιώργος Ανδριανόπουλος, πολλά χρόνια πριν έρθει στον κόσμο ο Ανδρέας-Ιωάννης. Το αντικείμενο των σπουδών του έχει άμεση σχέση με την πολιτική, καθώς θα λάβει τις απαραίτητες γνώσεις για να εξελιχθεί σε έναν μοντέρνο πολιτικό, σε περίπτωση που το γονίδιο του πατέρα του υπερισχύσει αυτού των παππούδων του και τελικά αφήσει τον αθλητισμό για τον πολιτικό στίβο.
Τα αδέλφια που άλλαξαν την αθλητική ιστορία της Ελλάδας
Του Αντώνη Πατσούρα
Στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει ιστορία παρόμοια με αυτή των αδελφών Ανδριανόπουλων και του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς. Ποτέ άλλοτε δεν εμφανίστηκαν πέντε αδέλφια που να σημάδεψαν τόσο πολύ έναν σύλλογο. Οι γιοι του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, του εμπόρου που δραστηριοποιήθηκε για πολλά χρόνια στο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, τον Πειραιά, έγραψαν το όνομά τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Ολυμπιακού! Ηταν εκ των ιδρυτών του, οι πρώτοι του ποδοσφαιριστές, οι πρώτοι του πρωταθλητές, πρόεδροί του, οι πιο θερμοί υποστηρικτές του. Το όνομα Ανδριανόπουλος είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με την πειραϊκή ομάδα και, φυσικά, με τον Πειραιά. Ο Γιάννης, ο Γιώργος, ο Ντίνος, ο Βασίλης και ο Λεωνίδας έδωσαν σάρκα και οστά στον σύλλογο που γεννήθηκε στις 10 Μαρτίου 1925 και έμελλε να κυριαρχήσει στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη: Τον Ολυμπιακό. Η Ιστορία έχει καταγράψει τα πέντε αδέλφια της οικογένειας του Ανδρέα Ανδριανόπουλου, που προσέφεραν μεγάλες υπηρεσίες στον Ολυμπιακό, στον Πειραιά και στην Ελλάδα, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι τα αδέλφια ήταν οχτώ! Ο Στέλιος υπήρξε αθλητής της δεύτερης ομάδας του Ολυμπιακού, ενώ ο Αριστείδης ήταν σφυροβόλος και ο Σταύρος δρομέας, αλλά πέθαναν πολύ νέοι από αρρώστιες της εποχής.
Ο ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ
Τον φώναζαν «δάσκαλο». Ο πρωτότοκος υιός της οικογένειας και πατέρας του μετέπειτα υπουργού και δημάρχου Πειραιά, Ανδρέα Ανδριανόπουλου. Ο Γιάννης γεννήθηκε το 1900 και ήταν ιδρυτικό μέλος του Ολυμπιακού. Υπήρξε σπουδαίος ποδοσφαιριστής και διετέλεσε πρόεδρος της ομάδας (1932, 1933-35). Με δική του εισήγηση ο Ολυμπιακός φόρεσε την ερυθρόλευκη φανέλα! Σπούδασε οικονομικά στην Αγγλία και προσέφερε πολλά στο ποδόσφαιρο, αλλά και στην πόλη του Πειραιά. Ο Γιάννης Ανδριανόπουλος ήταν και ο πρώτος προπονητής του Ολυμπιακού την περίοδο 1925-27. Απεβίωσε το 1952. Εκ των ιδρυτών του Ολυμπιακού και ο Γιώργος Ανδριανόπουλος, που υπηρέτησε πιστά τον σύλλογο και την πόλη της καρδιάς του έως το τέλος της ζωής του. Επαιξε ποδόσφαιρο στη θέση του κεντρικού επιθετικού από το 1925 έως το 1931 και χρίστηκε διεθνής! Το παρατσούκλι του ήταν «ποδάρας». Από το 1954 έως το 1967 διετέλεσε πρόεδρος του Ολυμπιακού, ο οποίος εκείνη την εποχή έλαβε την προσωνυμία «Θρύλος». Είναι ο δεύτερος μακροβιότερος πρόεδρός του, μετά τον Σωκράτη Κόκκαλη. Σπούδασε Νομικά και ασχολήθηκε με την πολιτική. Διετέλεσε για πολλά χρόνια βουλευτής Πειραιώς, υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, δήμαρχος Πειραιά και επικεφαλής του ΟΛΠ. Το 1975 με ψήφο του ο Παναθηναϊκός απέφυγε τον υποβιβασμό του, λόγω υποθέσεως δωροδοκίας! Εφυγε από τη ζωή το 1980, σε ηλικία 77 ετών.
Η ΤΡΙΑΔΑ
Οι τρεις… μικρότεροι αδελφοί Ανδριανόπουλοι έπαιξαν και εκείνοι για χρόνια στον Ολυμπιακό. Ο τρίτος, ο Ντίνος (γεν. 1905), είχε την προσωνυμία «μπουλούκος», αλλά ήταν εξαιρετικά ταχύς και φοβερός στην ντρίμπλα. Επαιξε στην ομάδα έως το 1932 και μαζί με τα αδέλφια του, Γιώργο, Βασίλη και Λεωνίδα, κατέκτησαν το 1ο Πρωτάθλημα Ελλάδος στην ιστορία του συλλόγου. Δούλεψε στα Ναυπηγεία σε επιτελικές θέσεις. Απεβίωσε το 1962. Ο Βασίλης Ανδριανόπουλος γεννήθηκε το 1908 και έπαιξε έως το 1933, κατακτώντας δύο Πρωταθλήματα Ελλάδος. Υπήρξε και αυτός διεθνής ποδοσφαιριστής! Διετέλεσε επικεφαλής στον ΟΛΠ. Εως το τέλος της ζωής του (1989) προσέφερε τις υπηρεσίες του στον Ολυμπιακό.
Ο «Βενιαμίν» της πεντάδας, ο Λεωνίδας ή «στραβοσουγιάς», γεννήθηκε το 1911 και λόγω ηλικίας ήταν ο μόνος εκ των πέντε που δεν υπέγραψε την ιδρυτική «προκήρυξη» του Ολυμπιακού. Εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, πολλές φορές διεθνής, πολύ γρήγορος, με έφεση στο γκολ. Ηταν και εξαιρετικός αθλητής στίβου. Σταμάτησε το 1935 και πολέμησε στην πρώτη γραμμή του μετώπου ως πυροβολητής. Αργότερα ασχολήθηκε και με την Ακαδημία του Ολυμπιακού. Εως το τέλος της ζωής του, το 2011 (ξεπέρασε τα 100 χρόνια), πήγαινε στο εμπορικό κατάστημα που διατηρούσε η οικογένεια, στην Αιόλου, στον Πειραιά. Το όνομά του δόθηκε σε αίθουσα στο νέο «Γ. Καραϊσκάκης».
