Καλλιτέχνες που ζουν και δημιουργούν εκτός του οικείου μας ευρωπαϊκού χώρου, δημιουργούς με άποψη και θέση τόσο στο καλλιτεχνικό όσο και στο κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι του τόπου τους, πέρα και πάνω από τα όποια πολιτισμικά στερεότυπα και αποικιοκρατικά κατάλοιπα, μας προσκαλεί να γνωρίσουμε το νέο φεστιβάλ χορού που παρουσιάζει η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση από τις 26 έως τις 30 Οκτωβρίου. Στο «Body Politics», έξι καλλιτέχνες από διαφορετικές γωνιές του πλανήτη, όλες εκτός του δυτικού κόσμου, αναδεικνύουν με το έργο τους το σώμα ως πεδίο έρευνας, αλλά και ως εργαλείο διεκδικήσεων στον σημερινό κόσμο.
«Το Body Politics εντάσσεται στο πλαίσιο της παγκόσμιας συζήτησης για τα δικαιώματα των γυναικών και της LGBTΙ κοινότητας και συνδιαλέγεται και με άλλες παραγωγές στο φετινό πρόγραμμα Θεάτρου και Χορού της Στέγης, αλλά και στο Onassis Fast Forward Festival 6. Φέρνει στη σκηνή δυναμικές περφόρμανς και χορογραφίες από μέρη του κόσμου όπου ο σύγχρονος χορός δεν έχει, συχνά, δημόσια «φωνή». Μιλά για τον ρατσισμό, τον σεξισμό και την ομοφοβία και φιλοδοξεί να θέσει επείγοντα ερωτήματα που αφορούν δυτικές και μη κοινωνίες, όπως η ανάγκη να υπερβούμε τις κανονιστικές προσεγγίσεις του ανθρώπινου σώματος και της ταυτότητας, το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό, την ελευθερία έκφρασης, την κοινωνική χειραφέτηση» αναφέρει στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η καλλιτεχνική διευθύντρια Θεάτρου και Χορού της Στέγης, Κάτια Αρφαρά και προσθέτει:
«Ο/η Albert Silindokuhle Ibokwe Khoza από τη Νότιο Αφρική που πρωταγωνιστεί στο σόλο της Ρόμπιν Όρλιν συμπυκνώνει, τρόπον τινά, τις πολλαπλές, ρευστές ταυτότητες αυτού του μικρού φεστιβάλ της Στέγης: και άντρας και γυναίκα και ομοφυλόφιλος και χριστιανός και θεραπευτής και μαύρος και ηθοποιός και τραγουδιστής και χορευτής και "παραδοσιακός" και σύγχρονός μας».
Αυτό που συνδέει μεταξύ τους τα έργα που συμμετέχουν στο «Body Politics», είναι η ένταση με την οποία οι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν το σώμα, προκειμένου να μιλήσουν για όσα το κοινωνικό σύνολο αρνείται ακόμα να αντιμετωπίσει.
Η Νοτιοαφρικανή Ρόμπιν Όρλιν σκηνοθετεί ένα εκρηκτικό one-man-show για τον ρατσισμό, την ομοφοβία και την ελευθερία ( «And so you see...»), η Νάντια Μπεγκρέ από την Ακτή Ελεφαντοστού ερμηνεύει ένα δυναμικό σόλο-διαμαρτυρία για την απάθεια του δυτικού κόσμου απέναντι στην απόλυτη ένδεια της Αφρικής που έχει ο ίδιος προκαλέσει («Quartiers libres»), η Ινδή Μαλίκα Τανίζα παρουσιάζει μια θαρραλέα περφόρμανς για τη θέση της γυναίκας στη χώρα της και το σώμα ως ταμπού («Be Careful»), ο/η Ιρανός/ή Σορούρ Νταραμπί εστιάζει στη σχέση μεταξύ γλώσσας, εξουσίας και ταυτότητας φύλου («Farci.e»), η Λιβανέζα Ντάνια Χαμούντ προτείνει μια ερευνητική περφόρμανς για το σώμα ως πεδίο σύγκρουσης των αντιφάσεων της ανθρώπινης φύσης («To Rest on a Slope»), ενώ η Φιλιππινέζα 'Αιζα Χόκσον παραδίδει ένα σόλο-έκπληξη για την κατασκευή των ρόλων των φύλων και για το σώμα ως αντικείμενο στην αγορά του θεάματος του σεξ («Macho Dancer»).
Με αφορμή τα έργα που παρουσιάζουν στο «Body Politics», η Νάντια Μπεγκρέ, η Μαλίκα Τανίζα και η Ρόμπιν Όρλιν μίλησαν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για το αν μπορεί ένα έργο τέχνης να προκαλέσει μια κοινωνική αλλαγή.
